Plutarch, De fortuna Romanorum, section 5

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 5)

ἆρ’ οὖν ταύτην τισ ἀρχὴν ποιησάμενοσ οἰκείαν ὑπὲρ τῆσ Τύχησ ἐπάγοιτο μάρτυρασ αὐτοὺσ Ῥωμαίουσ, ὡσ,· τῇ Τύχῃ πλέον ἢ τῇ Ἀρετῇ νέμοντασ;

ἀρετῆσ; τὸ Οὐιρτοῦτίσ τε καὶ Ὀνῶρισ προσαγορευόμενον καὶ τὸ τῆσ Μέντισ καλουμένησ γνώμησ ἂν νομίζοιτο Σκαῦροσ Αἰμίλιοσ, περὶ τὰ Κιμβρικὰ τοῖσ χρόνοισ γεγονώσ·

ἤδη τότε λόγων καὶ σοφισμάτων καὶ στωμυλίασ παρεισρυείσησ εἰσ τὴν πόλιν, ἤρχοντο σεμνύνειν τὰ τοιαῦτα.

σοφίασ δὲ μέχρι καὶ νῦν ἱερὸν οὐκ ἔστιν οὐδὲ σωφροσύνησ; ἢ καρτερίασ ἢ μεγαλοψυχίασ ἢ ἐγκρατείασ· ἀλλὰ τά γε τῆσ Τύχησ ἱερὰ λαμπρὰ καὶ παλαιά, καὶ ὁμοῦ τι τοῖσ πρώτοισ καταμεμιγμένα τῆσ πόλεωσ θεμελίοισ γέγονε.

Νομᾶ θυγατριδοῦσ καὶ τέταρτοσ ἀπὸ Ῥωμύλου βασιλεὺσ γενόμενοσ·

καὶ τάχα που τῇ τύχῃ τὴν ἀνδρείαν παρωνόμασεν, πλεῖστον εἰσ τὸ νικᾶν τύχησ μέτεστι.

τὸ δὲ τῆσ γυναικείασ Τύχησ κατεσκευάσαντο, ὅτε Μάρκιον Κοριολᾶνον ἐπάγοντα τῇ πόλει Οὐολούσκουσ ἀπετρέψαντο διὰ τῶν γυναικῶν. πρεσβευσάμεναι γὰρ αὗται πρὸσ τὸν ἄνδρα μετὰ τῆσ· μητρὸσ αὐτοῦ καὶ τῆσ γυναικόσ, ἐξελιπάρησαν καὶ κατειργάσαντο φείσασθαι τῆσ; ἀπαγαγεῖν.

καὶ μὴν καὶ Φούριοσ Κάμιλλοσ, ὅτε τὸ Κελτικὸν ἔσβεσε πῦρ, καὶ τὴν Ῥώμην ἀντίρροπον χρυσῷ κεκλιμένην ἀπὸ τοῦ ζυγοῦ καὶ τῆσ·

πλάστιγγοσ καθεῖλεν, οὔτ’ Εὐβουλίασ οὔτ’ Ἀνδρείασ, ἀλλὰ Φήμησ ἱδρύσατο καὶ Κληδόνοσ ἕδη παρὰ τὴν Καινὴν ὁδόν, ὅπου φασὶ πρὸ τοῦ πολέμου Μάρκῳ Καιδικίῳ βαδίζοντι νύκτωρ φωνὴν γενέσθαι κελεύουσαν ὀλίγῳ χρόνῳ Γαλατικὸν πόλεμον προσδέχεσθαι. "φόρτιν" καλοῦσιν ὅπερ ἐστὶν ἰσχυρὰν ἢ ἀριστευτικὴν ἢ ἀνδρείαν, ὡσ;

τὸ νικητικὸν ἁπάντων κράτοσ ἔχουσαν.

ἐμαρτύρησε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION