Plutarch, De fortuna Romanorum, section 1

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 1)

ἀγῶνοισ Ἀρετὴ καὶ Τύχη πρὸσ ἀλλήλοισ μέγιστον ιἷγωνίζονται τὸν παρόντα, περὶ τῆσ Ῥωμαίων ἡγεμονίασ διαδικαζόμεναι ποτέρασ γέγονεν ἔργον καὶ ποτέρα τὴν τηλικαύτην δύναμιν γεγέννηκεν. οὐ γὰρ μικρὸν ἔσται τῇ περιγενομένῃ τοῦτο μαρτύριον, μᾶλλον δ’ ἀπολόγημα πρὸσ κατηγορίαν.

κατηγορεῖται δ’ Ἀρετὴ μὲν ὡσ καλὸν μὲν ἀνωφελὲσ δέ, Τύχη δ’ ὡσ ἀβέβαιον μὲν ἀγαθὸν δέ· καὶ τὴν μὲν ἄκαρπα πονεῖν λέγουσι, τὴν δ’ ἄπιστα δωρεῖσθαι. τίσ οὖν οὐχὶ λέξει, τῇ ἑτέρᾳ τῆσ Ῥώμησ προστεθείσησ, ἢ λυσιτελέστατον Ἀρετήν, εἰ τηλικαῦτα τοὺσ ἀγαθοὺσ δέδρακεν ἀγαθά·

ἢ βεβαιότατον εὐτυχίαν, χρόνον ἤδη τοσοῦτον ἃ δέδωκε τηροῦσαν;

Ιὤν μὲν οὖν ὁ ποιητὴσ ἐν τοῖσ δίχα μέτρου καὶ καταλογάδην αὐτῷ γεγραμμένοισ φησὶν ἀνομοιότατον πρᾶγμα τῇ σοφίᾳ τὴν τύχην οὖσαν ὁμοιοτάτων πραγμάτων γίγνεσθαι δημιουργόν· αὔξουσιν ἀμφότεραι πόλεισ, κοσμοῦσιν ἄνδρασ, εἰσ δόξαν ἀνάγουσιν εἰσ δύναμιν εἰσ ἡγεμονίαν.

τί δεῖ τὰ πολλὰ μηκύνειν ἐξαριθμούμενον; αὐτὴν τὴν τὰ πάντα γεννῶσαν ἡμῖν καὶ φέρουσαν φύσιν οἱ μὲν τύχην εἶναι νομίζουσιν, οἱ δὲ σοφίαν. εἰ διαποροῦμεν περὶ αὐτῆσ, ὡσ ὑπὲρ γῆσ καὶ θαλάττησ καὶ οὐρανοῦ καὶ ἄστρων, πότερον κατὰ τύχην συνέστηκεν ἢ κατὰ πρόνοιαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION