Plutarch, De fortuna Romanorum, section 12

(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 12)

τί δ’ οὐχὶ καὶ περὶ τὰσ μεγίστασ συμφορὰσ ὤρθου τὴν πόλιν ἡ Τύχη; Κελτῶν μὲν περὶ τὸ Καπετώλιον στρατοπεδευόντων καὶ πολιορκούντων τὴν ἀκρόπολιν, νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὦρσε κακήν, ὀλέκοντο δὲ λαοί· τὴν δὲ νυκτερινὴν ἔφοδον αὐτῶν, λεληθότων πάντασ ἀνθρώπουσ, ἡ Τύχη καὶ ταὐτόματον ἔκπυστον ἐποίησε γενέσθαι.

περὶ ἧσ κἀν βραχεῖ πλείω διελθεῖν ἴσωσ οὐκ ἄκαιρόν ἐστι. μετὰ τὴν ἐπ’ Ἀλλίᾳ ποταμῷ Ῥωμαίων μεγάλην ἧτταν οἱ μὲν εἰσ Ῥώμην κατάραντεσ ἀπὸ τῆσ φυγῆσ ταραχῆσ συναναπλήσαντεσ τὸν δῆμον ἐξεπτόησαν καὶ διεσκέδασαν, ὀλίγων εἰσ τὸ Καπετώλιον ἀνασκευασαμένων καὶ διακαρτερούντων. οἱ δ’ εὐθὺσ ἀπὸ τῆσ τροπῆσ;

δὲ καὶ ταπεινωθεὶσ ἀνεκαλεῖτο μετὰ τὴν ἧτταν, ἐγχειρίζων καὶ παραδιδοὺσ ἀνυπεύθυνον ἡγεμονίαν.

ἵν’ οὖν μὴ καιρῷ δοκῇ νόμῳ δὲ λαμβάνειν ὁ ἀνήρ, μηδ’ ὡσ ἀπεγνωκὼσ τὴν πόλιν ὅπλοισ ἀρχαιρεσιάζῃ τὰ τοῦ στρατοῦ σποράδοσ καὶ πλάνητοσ, ἔδει τοὺσ ἐν Καπετωλίῳ βουλευτὰσ ἐπιψηφίσασθαι τὴν τῶν στρατιωτῶν γνώμην μαθόντασ, ἦν οὖν Γάιοσ Πόντιοσ ἀνὴρ ἀγαθόσ, καὶ τῶν δεδογμένων αὐτάγγελοσ ὑποστὰσ ἔσεσθαι τοῖσ ἐν Καπετωλίῳ μέγαν ἀνεδέξατο κίνδυνον ἡ γὰρ ὁδὸσ ἦν διὰ τῶν πολεμίων κύκλῳ φυλακαῖσ καὶ χάραξι τὴν ἄκραν περιεχόντων.

ὡσ οὖν ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἦλθε νύκτωρ, φελλοὺσ πλατεῖσ ὑποστερνισάμενοσ καὶ τὸ σῶμα τῇ κουφότητι τοῦ ὀχήματοσ παραθέμενοσ ἀφῆκε τῷ ῥόῳ·

τυχὼν δὲ πράου καὶ σχολαίωσ ὑποφέροντοσ ἥψατο τῆσ ἀντιπέρασ ὄχθησ ἀσφαλῶσ, καὶ ἀποβὰσ ἐχώρει πρὸσ;

τὸ τῶν φώτων διάκενον, τῷ τε σκότει καὶ τῇ σιωπῇ τὴν ἐρημίαν τεκμαιρόμενοσ ἐμφὺσ δὲ τῷ κρημνῷ, καὶ ταῖσ δεχομέναισ τὴν ἐπίβασιν καὶ παρεχούσαισ ἀντίληψιν ἐγκλίσεσι καὶ περιαγωγαῖσ καὶ τραχύτησι τῆσ πέτρασ παραδιδοὺσ; προφυλάκων ἐδήλωσε τοῖσ ἔσω τὰ δεδογμένα καὶ·

λαβὼν τὸ ψήφισμα πάλιν ᾤχετο πρὸσ τὸν Κάμιλλον.

ἡμέρασ δὲ τῶν βαρβάρων τισ ἄλλωσ τὸν τόπον περιιὼν ὡσ εἶδε τοῦτο μὲν ἴχνη ποδῶν ἀκρώνυχα καὶ περιολισθήσεισ, τοῦτο δ’ ἀποτριβὰσ καὶ περικλάσεισ τῆσ ἐπιβλαστανούσησ τοῖσ γεώδεσι πόασ ὁλκούσ τε σώματοσ πλαγίουσ καὶ ἀπερείσεισ, ἔφραζε τοῖσ ἄλλοισ. λαθόντεσ οὐ μόνον τοὺσ φύλακασ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ συνεργοὺσ καὶ τοὺσ προκοίτουσ τῆσ φρουρᾶσ κύνασ ὕπνῳ κρατηθέντασ.

οὐ μὴν ἠπόρησεν ἡ τῆσ Ῥώμησ Τύχη φωνῆσ κακὸν τοσοῦτο μηνῦσαι καὶ φράσαι δυναμένησ.

χῆνεσ ἱεροὶ περὶ τὸν νεὼν τῆσ Ἥρασ ἐτρέφοντο θεραπεύοντεσ τὴν θεόν. φύσει μὲν οὖν τὸ ζῷον εὐθορύβητόν ἐστι καὶ ψοφοδεέσ· τότε δέ, συντόνου περὶ τοὺσ ἔνδον οὔσησ ἀπορίασ ἀμελουμένων αὐτῶν, λεπτὸσ ἦν καὶ λιμώδησ ὁ ὕπνοσ, ὡστ’ εὐθὺσ ᾔσθοντο τῶν πολεμίων ὑπερφανέντων τῆσ στεφάνησ καὶ καταβοῶντεσ ἰταμῶσ προσεφέροντο, καὶ τῇ τῶν ὅπλων ὄψει μᾶλλον ἐκταραττόμενοι κλαγγῆσ διατόρου καὶ τραχείασ ἐνεπεπλήκεσαν τὸν τόπον·

ὑφ’ ἧσ ἀναστάντεσ οἱ Ῥωμαῖοι καὶ συμφρονήσαντεσ τὸ γενόμενον ἐώσαντο καὶ κατεκρήμνισαν τοὺσ πολεμίουσ.

φιλοτιμίασ πόλεων καὶ στεφάνουσ βασιλέων, καὶ ὅσα γῆ φέρει καὶ θάλαττα καὶ νῆσοι καὶ ἤπειροι καὶ ποταμοὶ καὶ δένδρα καὶ ζῷα καὶ πεδία καὶ ὄρη καὶ μέταλλα, πάντων ἀπαρχὰσ ἐριζούσασ εἰσ κάλλοσ ὄψει καὶ χάριτι κοσμούσῃ τὸν τόπον, ὡσ ταῦτα παρὰ μικρὸν γενέσθαι μηδ’ εἶναι;

ἄλογα καὶ ἄτολμα θρέμματα σωτηρίασ ἀρχὴν παρέσχε, καὶ τοὺσ μεγάλουσ ἐκείνουσ ἀριστεῖσ καὶ ἡγεμόνασ Μαλλίουσ καὶ Σερουίουσ καὶ Ποστουμίουσ καὶ Παπιρίουσ τῶν αὖθισ οἴκων γενάρχασ, παρ’ οὐδὲν ἥκοντασ ἀπολέσθαι, χῆνεσ ἀνέστησαν ὑπὲρ τοῦ πατρίου θεοῦ καὶ τῆσ πατρίδοσ ἀμύνεσθαι;

φθείρεσθαι τὰ οἴκοι, τῶν προσοίκων βαρβάρων ἐμβεβληκότων εἰσ τὴν χώραν καὶ κρατούντων, ἀνεχώρησαν εἰρήνην θέμενοι πρὸσ τὸν Κάμιλλον, οὐδ’ ἀμφισβήτησισ ἔστι πρὸσ τὴν Τύχην, ὡσ οὐχὶ τῆσ·

μᾶλλον δ’ ἀποσπάσασα τῆσ Ῥώμησ ἀπροσδοκήτωσ ἀλλὰ τί δεῖ περὶ ταῦτα διατρίβειν, ἃ σαφὲσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION