헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Βρυτααν́1́4́

(플루타르코스, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 4)

γρ. τίνοσ μὲν οὖν οὐχὶ μᾶλλον ἢ τῷ σοφωτάτῳ τῶν ἀνθρώπων; ἀποκαλούμενοσ, ὅστισ, ὦ σχετλιώτατε, δόλοισ καὶ μηχαναῖσ ἀνθρώπουσ ἁπλοῦν καὶ γενναῖον εἰδότασ πολέμου τρόπον ἀπάτησ δὲ καὶ ψευδῶν ἀπείρουσ παρακρουσάμενοσ, ὄνομα τῇ πανουργίᾳ προστίθησ τῆσ ἀρετῆσ ἥκιστα πανουργίαν προσιεμένησ. τοῦ θαρρεῖν πρὸσ ἀληθινῆσ ἀλκῆσ ποιοῦνται τὰσ ἀμύνασ·

καὶ οὔτε νόμου καλοῦντοσ οὔτ’ ἀστρατείασ δεδοικότα γραφὴν ἀλλὰ φύσει φεύγοντα τὸ κρατεῖσθαι μέχρι τῶν ἐσχάτων ἐγκαρτερεῖ καὶ διαφυλάττει τὸ ἀήττητον οὐ γὰρ ἡττᾶται κρατούμενα τοῖσ σώμασιν οὔδ’ ἀπαγορεύει ταῖσ ψυχαῖσ ἀλλὰ ταῖσ μάχαισ ἐναποθνήσκει.

πολλῶν δὲ θνησκόντων ἡ ἀλκὴ μετὰ τοῦ θυμοειδοῦσ ἀποχωρήσασά ποι καὶ συναθροισθεῖσα περὶ ἕν τι τοῦ σώματοσ μόριον ἀνθίσταται τῷ κτείνοντι καὶ πηδᾷ καὶ ἀγανακτεῖ, μέχρι ἂν ὥσπερ πῦρ ἐγκατασβεσθῇ παντάπασι καὶ ἀπόληται.

ἀνθρώπῳ, τὴν τῆσ δειλίασ ἐπώνυμον εὐκόλωσ ἐνἀσπαζόμενοσ.

ὅσα δ’ ἄνθρωποι πάγαισ ἢ δόλοισ ἐχειρώσαντο, τὰ μὲν ἤδη τέλεια καὶ τροφὴν ἀπωσάμενα καὶ πρὸσ δίψαν ἐγκαρτερήσαντα τὸν πρὸ δουλείασ ἐπάγεται καὶ ἀγαπᾷ θάνατον·

ἁπαλοῖσ οὖσιν, πολλὰ καὶ ἀπατηλὰ μειλίγματα καὶ ὑποπεττεύματα προσφέροντεσ καὶ καταφαρμάττοντεσ, ἡδονῶν παρὰ φύσιν γευόμενα καὶ διαίτησ ἀδρανῆ χρόνῳ κατειργάσαντο, ἑώσ προσεδέξαντο καὶ ὑπέμειναν τὴν καλουμένην ἐξημέρωσιν ὥσπερ ἀπογυναίκωσιν τοῦ θυμοειδοῦσ·

οἷσ δὴ μάλιστα δῆλον ὅτι τὰ θηρία πρὸσ τὸ θαρρεῖν εὖ πέφυκε.

τοῖσ δ’ ἀνθρώποισ ἡ παρρησία καὶ παρὰ φύσιν ἐστίν· ἐκεῖθεν δ’ ἄν, ὦ βέλτιστ’ Ὀδυσσεῦ, μάλιστα καταμάθοισ· ἐν γὰρ τοῖσ θηρίοισ ἰσορροπεῖ πρὸσ ἀλκὴν ἡ φύσισ καὶ τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενοσ οὐδὲν ἀποδεῖ, πονεῖν τε τοὺσ ἐπὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ πόνουσ ἀγωνίζεσθαί τε τοὺσ ὑπὲρ τῶν τέκνων ἀγῶνασ. ἀλλὰ καὶ Κρομμυωνίαν τινὰ σῦν ἀκούεισ, ἣ πράγματα πολλά, θῆλυ θηρίον οὖσα, τῷ Θησεῖ παρέσχε·

καὶ τὴν Σφίγγα ἐκείνην οὐκ ἂν ὤνησεν ἡ σοφία περὶ τὸ Φίκιον ἄνω καθεζομένην, αἰνίγματα καὶ γρίφουσ πλέκουσαν, εἰ μὴ ῥώμῃ καὶ ἀνδρείᾳ πολὺ τῶν Καδμείων ἐπεκράτει.

καὶ πλησίον ὄφιν τῷ Ἀπόλλωνι περὶ τοῦ χρηστηρίου μονομαχοῦσαν ἐν Δελφοῖσ γενέσθαι λέγουσι.

τὴν δ’ Αἴθην ὁ βασιλεὺσ ὑμῶν ἔλαβε παρὰ τοῦ Σικυωνίου μισθὸν ἀστρατείασ, ἄριστα βουλευσάμενοσ, ὃσ δειλοῦ προυτίμησεν ἀνδρὸσ ἵππον ἀγαθὴν καὶ φιλόνικον.

δὲ καὶ παρδάλεισ καὶ λεαίνασ πολλάκισ ἑώρακασ, ὡσ οὐδέν τι τὰ θήλεα τοῖσ ἄρρεσιν ὑφίεται θυμοῦ καὶ ἀλκῆσ ὥσπερ ἡ σὴ γυνή, σοῦ πολεμοῦντοσ, οἴκοι κάθηται πρὸσ ἐσχάρᾳ πυρόσ, οὐκ ἂν οὐδ’ οὖσα αἱ χελιδόνεσ ἀμυνομένη τοὺσ ἐπ’ αὐτὴν καὶ τὸν οἶκον βαδίζοντασ, καὶ ταῦτα Λάκαινα οὖσα.

τί οὖν ἔτι σοι λέγω τὰσ Καρίνασ ἢ Μαιονίδασ;

ἀλλ’ ἐκ τούτων γε δῆλόν ἐστιν, ὅτι τοῖσ ἀνδράσιν οὐ φύσει μέτεστι τῆσ ἀνδρείασ· μετῆν γὰρ ἂν ὁμοίωσ καὶ ταῖσ γυναιξὶν ἀλκῆσ.

ὥσθ’ ὑμεῖσ, κατὰ νόμων ἀνάγκην οὐχ ἑκούσιον οὐδὲ βουλομένην ἀλλὰ δουλεύουσαν ἔθεσι καὶ ψόγοισ καὶ δόξαισ ἐπήλυσι καὶ λόγοισ πλαττομένην, μελετᾶτε ἀνδρείαν καὶ τοὺσ πόνουσ ὑφίστασθε καὶ τοὺσ κινδύνουσ, οὐ πρὸσ ταῦτα θαρροῦντεσ ἀλλὰ τῷ ἕτερα μᾶλλον τούτων δεδιέναι. ὥσπερ οὖν τῶν σῶν ἑταίρων ὁ φθάσασ πρῶτοσ ἐπὶ τὴν ἐλαφρὰν ἀνίσταται κώπην, οὐ καταφρονῶν ἐκείνησ ἀλλὰ δεδιὼσ καὶ φεύγων τὴν βαρυτέραν οὕτωσ ὁ πληγὴν ὑπομένων, ἵνα μὴ λάβῃ τραύματα, καὶ πρὸ αἰκίασ τινὸσ ἢ θανάτου πολέμιον τινα ἀμυνόμενοσ οὐ πρὸσ ταῦτα θαρραλέοσ ἀλλὰ πρὸσ ἐκεῖνα δειλόσ ἐστιν.

οὕτω δ’ ἀνεφάνη ὑμῖν ἡ μὲν ἀνδρεία δειλία φρόνιμοσ οὖσα, τὸ δὲ θάρσοσ φόβοσ ἐπιστήμην ἔχων τοῦ δι’ ἑτέρων ἕτερα φεύγειν.

προσαγορεύει;

ὑπερβαλλόμενοι ταῖσ εἰκόσιν ὀνομάζουσιν, οὕτω τῶν δεινῶν μάχεσθαι πρὸσ τὰ κρείττονα ποιοῦνται τὰσ ἀφομοιώσεισ. πρὸσ ὕδωρ ἐξίσταται παρὰ τὰ δεινὰ καὶ ἀπολείπει τὸν καιρόν.

ἔνιοι δ’ ὑμῶν οὐδ’ ὅλωσ φασὶ χρῆναι παραλαμβάνειν ἐν ταῖσ μάχαισ τὸν θυμὸν ἀλλ’ ἐκποδὼν θεμένουσ νήφοντι χρῆσθαι τῷ λογισμῷ, πρὸσ μὲν σωτηρίασ ἀσφάλειαν ὀρθῶσ πρὸσ δ’ ἀλκὴν καὶ ἄμυναν αἴσχιστα λέγοντεσ. αἰτιᾶσθαι μὲν ὑμᾶσ τὴν φύσιν, ὅτι μὴ κέντρα προσέφυσε τοῖσ σώμασι μηδ’ ἀμυντηρίουσ ὀδόντασ μηδ’ ἀγκύλουσ ὄνυχασ, αὐτοὺσ δὲ τῆσ ψυχῆσ τὸ σύμφυτον ἀφαιρεῖν ὅπλον καὶ κολούειν;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 4

(플루타르코스, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION