Plutarch, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 6

(플루타르코스, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 6)

ἀλλ’ ἐπεί σε μὴ λέληθα σοφιστὴσ ὤν, φέρε χρήσωμαι τάξει τιυὶ τοῦ λόγου, τῆσ μὲν σωφροσύνησ ὁρ́ον θέμενοσ κατὰ γένοσ δὲ τὰσ ἐπιθυμίασ διελόμενοσ. ἡ μὲν οὖν σωφροσύνη βραχύτησ τίσ ἐστιν ἐπιθυμιῶν καὶ τάξισ, ἀναιροῦσα μὲν τὰσ ἐπεισάκτουσ καὶ περιττὰσ καιρῷ δὲ καὶ μετριότητι κοσμοῦσα τὰσ ἀναγκαίασ. ταῖσ δ’ ἐπιθυμίαισ ἐνορᾷσ που μυρίαν διαφοράν, καὶ τὴν μὲν περὶ τὴν βρῶσιν καὶ τὴν πόσιν ἅμα τῷ φυσικῷ καὶ τὸ ἀναγκαῖον ἔχουσαν·

ἔστι δέ που καὶ μὴ χρώμενον ἔχειν ἱκανῶσ ἀπαλλαγέντα, φυσικαὶ μὲν οὐκ ἀναγκαῖαι δ’ ἐκλήθησαν.

τὸ δὲ τῶν μήτ’ ἀναγκαίων μήτε φυσικῶν ἀλλ’ ἔξωθεν ὑπὸ δόξησ κενῆσ.

δι’ ἀπειροκαλίαν ἐπικεχυμένων γένοσ ὑμῶν μὲν ὀλίγου δεῖν τὰσ φυσικὰσ ἀπέκρυψεν ὑπὸ πλήθουσ ἁπάσασ, ἔχει δὲ καθάπερ ξένοσ ὄχλοσ; ἔπηλυσ ἐν δήμῳ καταβιαζόμενοσ πρὸσ τοὺσ ἐγγενεῖσ πολίτασ;

. δόξησ ὥσπερ θαλάσσησ ἀπῳκισμένα τῷ γλαφυρῶσ καὶ περιττῶσ διάγειν ἀπολείπεται τὸ δὲ σωφρονεῖν καὶ μᾶλλον εὐνομεῖσθαι ταῖσ ἐπιθυμίαισ, οὔτε πολλαῖσ συνοικούσαισ οὔτ’ ἀλλοτρίαισ, σφόδρα διαφυλάττεται.

ἐμὲ γοῦν ποτε καὶ αὐτὸν οὐχ ἧττον ἢ σὲ νῦν ἐξέπληττε μὲν χρυσὸσ ὡσ κτῆμα τῶν ἄλλων οὐδενὶ παραβλητὸν ᾕρει δ’ ἄργυροσ καὶ ἐλέφασ·

ὁ δὲ πλεῖστα τούτων κεκτημένοσ ἐδόκει μακάριόσ τισ εἶναι καὶ θεοφιλὴσ ἀνήρ, εἴτε Φρὺξ ἦν εἴτε Κὰρ τοῦ Δόλωνοσ ἀγεννέστεροσ καὶ τοῦ Πριάμου βαρυποτ μότεροσ·

τὸν ἐμαυτοῦ βίον, ὡσ τῶν μεγίστων ἐνδεὴσ;

καὶ ἄμοιροσ ἀγαθῶν ἀπολελειμμένοσ.

τοιγαροῦν, ὥσ σε μέμνημαι ἐν Κρήτῃ θεασάμενοσ ἀμπεχόνῃ κεκοσμημένον πανηγυρικῶσ, οὐ τὴν φρόνησιν ἐζήλουν οὐδὲ τὴν ἀρετήν, ἀλλὰ τοῦ χιτῶνοσ εἰργασμένου περιττῶσ τὴν λεπτότητα καὶ τῆσ χλαμύδοσ οὔσησ ἁλουργοῦ τὴν οὐλότητα καὶ τὸ κάλλοσ ἀγαπῶν καὶ τεθηπὼσ εἶχε δέ τι καὶ ἡ πόρπη χρυσὸσ οὖσα παίγνιον οἶμαι τορείαισ διηκριβωμένον εἱπόμην γεγοητευμένοσ, ὥσπερ αἱ γυναῖκεσ. χρυσὸν μὲν καὶ ἄργυρον ὥσπερ τοὺσ ἄλλουσ λίθουσ περιορῶν ὑπερβαίνω, ταῖσ δὲ σαῖσ χλανίσι καὶ τάπησιν οὐδὲν ἂν μὰ Δί’ ἥδιον ἢ βαθεῖ καὶ μαλθακῷ πηλῷ μεστὸσ ὢν ἐγκατακλιθείην ἀναπαυόμενοσ.

τὰ δὲ τοιαῦτα τῶν ἐπεισάκτων ἐπιθυμιῶν οὐδεμία ταῖσ ἡμετέραισ ἐνοικίζεται ψυχαῖσ·

ἀλλὰ τὰ μὲν πλεῖστα ταῖσ ἀναγκαίαισ ὁ βίοσ ἡμῶν ἐπιθυμίαισ καὶ ἡδοναῖσ διοικεῖται, ταῖσ δ’ οὔτ’ ἀναγκαίαισ ἀλλὰ φυσικαῖσ;

μόνον οὔτ’ ἀτάκτωσ οὔτ’ ἀπλήστωσ ὁμιλοῦμεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION