Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 420:

ὅταν δέ γε αὐτὴ καθ’ αὑτὴν σκοπῇ, ἐκεῖσε οἴχεται εἰσ τὸ καθαρόν τε καὶ ἀεὶ ὂν καὶ ἀθάνατον καὶ ὡσαύτωσ ἔχον, καὶ ὡσ συγγενὴσ οὖσα αὐτοῦ ἀεὶ μετ’ ἐκείνου τε γίγνεται, ὅτανπερ αὐτὴ καθ’ αὑτὴν γένηται καὶ ἐξῇ αὐτῇ, καὶ πέπαυταί τε τοῦ πλάνου καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτωσ ἔχει, ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη· καὶ τοῦτο αὐτῆσ τὸ πάθημα φρόνησισ κέκληται;