Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 45:

καὶ γὰρ ἂν δόξειεν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, οὕτω γ’ εἶναι ἄλογον· οὐ μέντοι ἀλλ’ ἴσωσ γ’ ἔχει τινὰ λόγον. ὁ μὲν οὖν ἐν ἀπορρήτοισ λεγόμενοσ περὶ αὐτῶν λόγοσ, ὡσ ἔν τινι φρουρᾷ ἐσμεν οἱ ἄνθρωποι καὶ οὐ δεῖ δὴ ἑαυτὸν ἐκ ταύτησ λύειν οὐδ’ ἀποδιδράσκειν, μέγασ τέ τίσ μοι φαίνεται καὶ οὐ ῥᾴδιοσ διιδεῖν· οὐ μέντοι ἀλλὰ τόδε γέ μοι δοκεῖ, ὦ Κέβησ, εὖ λέγεσθαι, τὸ θεοὺσ εἶναι ἡμῶν τοὺσ ἐπιμελουμένουσ καὶ ἡμᾶσ τοὺσ ἀνθρώπουσ ἓν τῶν κτημάτων τοῖσ θεοῖσ εἶναι. ἢ σοὶ οὐ δοκεῖ οὕτωσ;