헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Αντιθυί3́11́

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 11)

τοιαῦτα τοῦ Φουφεττίου λέξαντοσ παραλαβὼν ὁ Τύλλοσ τὸν λόγον εἶπε· τὸ μὲν ἐκ φύσεωσ καὶ προγόνων ἀρετῆσ δίκαιον, ὦ Φουφέττιε καὶ ὑμεῖσ ἄνδρεσ Ἀλβανοί, κοινὸν ἀμφοτέροισ ἡμῖν· τοὺσ αὐτοὺσ γὰρ εὐχόμεθα προγόνουσ ἑκάτεροι, ὥστε οὐδὲν δεῖ τούτου χάριν οὔτε πλέον ἡμῶν ἔχειν τοὺσ ἑτέρουσ οὔτ’ ἔλαττον. τὸ δὲ ἄρχειν ἐκ παντὸσ τῶν ἀποικιῶν τὰσ μητροπόλεισ ὡσ ἀναγκαῖόν τι φύσεωσ νόμιμον οὔτε ἀληθὲσ οὔτε δίκαιον ἠξιοῦτο ὑφ’ ὑμῶν· πολλά γέ τοι φῦλά ἐστιν ἀνθρώπων, παρ’ οἷσ αἱ μητροπόλεισ οὐκ ἄρχουσιν ἀλλ’ ὑποτάττονται ταῖσ ἀποικίαισ.

μέγιστον δὲ καὶ φανερώτατον τοῦ λόγου τοῦδε παράδειγμα ἡ Σπαρτιατῶν πόλισ οὐ τῶν ἄλλων μόνον ἄρχειν ἀξιοῦσα Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τοῦ Δωρικοῦ γένουσ ὅθεν ἀπῳκίσθη. καὶ τί δεῖ περὶ τῶν ἄλλων λέγειν; αὐτοὶ γὰρ ὑμεῖσ οἱ τὴν ἡμετέραν πόλιν ἀποικίσαντεσ Λαουϊνιατῶν ἐστε ἄποικοι. εἰ δὴ φύσεώσ ἐστι νόμοσ ἄρχειν τῆσ ἀποικίασ τὴν μητρόπολιν, οὐκ ἂν φθάνοιεν ἀμφοτέροισ ἡμῖν Λαουϊνιᾶται τὰ δίκαια τάττοντεσ;

πρὸσ μὲν δὴ τὸ πρῶτον ὑμῶν δικαίωμα καὶ πλείστην ἔχον εὐπροσωπίαν ταῦθ’ ἱκανά· ἐπειδὴ δὲ καὶ τοὺσ βίουσ τῶν πόλεων ἀντιπαρεξετάζειν ἀλλήλοισ ἐπεχείρεισ, ὦ Φουφέττιε, λέγων ὅτι τὸ μὲν Ἀλβανῶν εὐγενὲσ ὅμοιον ἀεὶ διαμένει, τὸ δ’ ἡμέτερον ἐξέφθαρται ταῖσ ἐπιμιξίαισ τοῦ ἀλλοφύλου, καὶ οὐκ ἠξίουσ ἄρχειν τῶν γνησίων τοὺσ νόθουσ οὐδὲ τῶν αὐθιγενῶν τοὺσ ἐπήλυδασ, μάθε καὶ κατὰ τοῦτο ἁμαρτάνων μάλιστα τὸ δικαίωμα. ἡμεῖσ γὰρ τοσούτου δέομεν αἰσχύνεσθαι κοινὴν ἀναδείξαντεσ τὴν πόλιν τοῖσ βουλομένοισ, ὥστε καὶ σεμνυνόμεθα ἐπὶ τούτῳ μάλιστα τῷ ἔργῳ, οὐκ αὐτοὶ τοῦ ζήλου τοῦδε ἄρξαντεσ, παρὰ δὲ τῆσ Ἀθηναίων πόλεωσ τὸ παράδειγμα λαβόντεσ, ἧσ μέγιστον κλέοσ ἐν Ἕλλησίν ἐστι, καὶ διὰ τοῦτο οὐχ ἥκιστα εἰ μὴ καὶ μάλιστα τὸ πολίτευμα.

καὶ τὸ πρᾶγμα ἡμῖν πολλῶν γενόμενον ἀγαθῶν αἴτιον οὔτ’ ἐπίμεμψιν οὔτε μεταμέλειαν ὡσ ἡμαρτηκόσι φέρει, ἄρχει τε καὶ βουλεύει καὶ τὰσ ἄλλασ τιμὰσ καρποῦται παρ’ ἡμῖν οὐχ ὁ πολλὰ χρήματα κεκτημένοσ οὐδὲ ὁ πολλοὺσ πατέρασ ἐπιχωρίουσ ἐπιδεῖξαι δυνάμενοσ, ἀλλ’ ὅστισ ἂν ᾖ τούτων τῶν τιμῶν ἄξιοσ.

οὐ γὰρ ἐν ἄλλῳ τινὶ τὴν ἀνθρωπίνην εὐγένειαν ὑπάρχειν νομίζομεν, ἀλλ’ ἐν ἀρετῇ. ὁ δὲ ἄλλοσ ὄχλοσ σῶμα τῆσ πόλεώσ ἐστιν ἰσχὺν καὶ δύναμιν τοῖσ βουλευθεῖσιν ὑπὸ τῶν κρατίστων παρεχόμενοσ. μεγάλη τε ἡμῶν ἡ πόλισ ἐκ μικρᾶσ καὶ φοβερὰ τοῖσ περιοίκοισ ἐξ εὐκαταφρονήτου διὰ ταύτην τὴν φιλανθρωπίαν γέγονε, τῆσ τε ἡγεμονίασ, ὑπὲρ ἧσ τῶν ἄλλων Λατίνων οὐδεὶσ ἀντιποιεῖται πρὸσ ἡμᾶσ, τοῦτο Ῥωμαίοισ τὸ πολίτευμα ἦρξεν οὗ σὺ κατηγόρεισ, ὦ Φουφέττιε. ἐν ἰσχύι γὰρ ὅπλων κεῖται τὸ τῶν πόλεων κράτοσ, αὕτη δ’ ἐκ πολλῶν σωμάτων γίνεται·

ταῖσ δὲ μικραῖσ καὶ ὀλιγανθρώποισ καὶ διὰ τοῦτο ἀσθενέσιν οὐκ ἔστιν ἄρχειν ἑτέρων, ἀλλ’ οὐδ’ ἑαυτῶν ἄρχειν. καθόλου δ’ ἔγωγε τόθ’ ὑπολαμβάνω δεῖν τὰσ ἑτέρων διασύρειν πολιτείασ καὶ τὴν ἰδίαν ἐπαινεῖν, ὅταν τισ ἔχῃ δεῖξαι τὴν μὲν ἑαυτοῦ πόλιν ἐκ τοῦ ταῦτα ἐπιτηδεύειν ἅ φησιν εὐδαίμονα καὶ μεγάλην οὖσαν, τὰσ δὲ διαβαλλομένασ διὰ τὸ μὴ ταῦτα προαιρεῖσθαι κακοδαιμονούσασ.

τὰ δ’ ἡμέτερα πράγματα οὐχ οὕτωσ ἔχει, ἀλλ’ ἡ μὲν ὑμετέρα πόλισ ἀπὸ μείζονοσ αὐχήματοσ ἀρχομένη καὶ πλειόνων ἀφορμῶν τυχοῦσα εἰσ ἐλάττονα ὄγκον συνῆκται, ἡμεῖσ δὲ μικρὰσ τὰσ πρώτασ ἀρχὰσ λαβόντεσ ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ μεγίστην τῶν πλησιοχώρων πόλεων τὴν Ῥώμην πεποιήκαμεν τούτοισ τοῖσ πολιτεύμασιν ὧν σὺ κατηγόρεισ χρώμενοι. τὸ δὲ στασιάζον ἡμῶν, ἐπεὶ καὶ τοῦτο δι’ αἰτίασ εἶχεσ, ὦ Φουφέττιε, οὐκ ἐπὶ διαφθορᾷ καὶ ἐλαττώσει τῶν κοινῶν, ἀλλ’ ἐπὶ σωτηρίᾳ καὶ αὐξήσει γίνεται.

φιλοτιμούμεθα γὰρ οἱ νεώτεροι πρὸσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ καὶ οἱ ἔποικοι πρὸσ τοὺσ ἐπικαλεσαμένουσ, πότεροι πλείονα ποιήσομεν τὸ κοινὸν ἀγαθά. ἵνα δὲ συντεμὼν εἴπω τοῖσ μέλλουσιν ἑτέρων ἄρξειν δύο προσεῖναι δεῖ ταῦτα, τὴν ἐν τῷ πολεμεῖν ἰσχὺν καὶ τὴν ἐν τῷ βουλεύσθαι φρόνησιν, ἃ περὶ ἡμᾶσ ἐστιν ἀμφότερα·

καὶ ὅτι οὐ κενὸσ ὁ κόμποσ ἡ παντὸσ λόγου κρείττων πεῖρα ἡμῖν μαρτυρεῖ.

τοσαύτην γοῦν μεγέθει καὶ δυνάμει πόλιν οὐχ οἱο͂́ν τε ἦν γενέσθαι τρίτῃ γενεᾷ μετὰ τὸν οἰκισμόν, εἰ μὴ τό τε ἀνδρεῖον ἐπερίττευεν αὐτῇ καὶ τὸ φρόνιμον. ἱκαναὶ δὲ τεκμηριῶσαι τὸ κράτοσ αὐτῆσ πολλαὶ πόλεισ ἐκ τοῦ Λατίνων οὖσαι γένουσ καὶ τὴν κτίσιν ἀφ’ ὑμῶν ἔχουσαι, αἳ τὴν ὑμετέραν ὑπεριδοῦσαι πόλιν ἡμῖν προσκεχωρήκασι καὶ ὑπὸ Ῥωμαίων ἄρχεσθαι μᾶλλον ἀξιοῦσιν ἢ ὑπ’ Ἀλβανῶν, ὡσ ἡμῶν μὲν ἀμφότερα ἱκανῶν ὄντων τούσ τε φίλουσ εὖ ποιεῖν καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ κακῶσ, ὑμῶν δ’ οὐδέτερα. πολλὰ εἶχον ἔτι καὶ ἰσχυρά, ὦ Φουφέττιε, πρὸσ τὰσ δικαιώσεισ, ἃσ σὺ παρέσχου, λέγειν·

μάταιον δὲ ὁρῶν τὸν λόγον καὶ ἐν ἴσῳ τὰ πολλὰ τοῖσ ὀλίγοισ λεχθησόμενα πρὸσ ἀντιπάλουσ ὄντασ ὑμᾶσ τοῦ δικαίου κριτὰσ παύομαι λέγων. κράτιστον εἶναι καὶ μόνον ἡμῶν τὰ νείκη δύνασθαι διακρῖναι τρόπον, ᾧ πολλοὶ βάρβαροί τε καὶ Ἕλληνεσ εἰσ ἔχθη καταστάντεσ οἱ μὲν ὑπὲρ ἡγεμονίασ, οἱ δὲ ὑπὲρ ἀμφισβητησίμου γῆσ ἐχρήσαντο, τοῦτον εἰπὼν ἔτι παύσομαι·

εἰ ποιησαίμεθα μέρει τινὶ τῆσ ἑαυτῶν στρατιᾶσ ἑκάτεροι τὸν ἀγῶνα εἰσ ὀλιγοστόν τι πλῆθοσ ἀνδρῶν συναγαγόντεσ τὴν τοῦ πολέμου τύχην·

ἐξ ὁποτέρασ δ’ ἂν πόλεωσ οἱ κρατήσαντεσ τῶν ἀντιπάλων γένωνται, ταύτῃ συγχωρήσαιμεν ἄρχειν τῆσ ἑτέρασ. ὁπόσα γὰρ μὴ διαιρεῖται ὑπὸ λόγου, ταῦτα ὑπὸ τῶν ὅπλων κρίνεται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 11

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 11)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION