헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Αντιθυί3́10́

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 10)

ταῦτ’ ἀκούσασ ὁ Φουφέττιοσ χρόνον εἰσ βουλὴν ᾐτήσατο, καὶ μεταστὰσ ἐκ τοῦ συλλόγου μετὰ τῶν παρόντων Ἀλβανῶν εἰ χρὴ δέχεσθαι τὰσ αἱρέσεισ ἐσκόπει. ὡσ δὲ τὰσ ἁπάντων γνώμασ ἔλαβεν, ἐπιστρέψασ αὖθισ εἰσ τὸν σύλλογον ἔλεξεν·

ἡμῖν μέν, ὦ Τύλλε, τὴν μὲν πατρίδα καταλιπεῖν οὐ δοκεῖ οὐδ’ ἐξερημοῦν ἱερὰ πατρῷα καὶ προγονικὰσ ἑστίασ καὶ τόπον, ὃν ἐγγὺσ ἐτῶν πεντακοσίων οἱ πατέρεσ ἡμῶν κατέσχον, καὶ ταῦτα μὴ πολέμου κατειληφότοσ ἡμᾶσ μηδ’ ἄλλησ θεοπέμπτου συμφορᾶσ μηδεμιᾶσ· ἓν δὲ καταστήσασθαι βουλευτήριον καὶ μίαν εἶναἰ τὴν ἄρξουσαν τῆσ ἑτέρασ πόλιν οὐκ ἀπαρέσκει. γραφέσθω δὴ καὶ τοῦτο τὸ μέροσ ἐν ταῖσ συνθήκαισ, ει δοκεῖ, καὶ πᾶσα ἀναιρείσθω πολέμου πρόφασισ.

ὡσ δὲ συνέβησαν ἐπὶ τούτοισ, περὶ τῆσ μελλούσησ τὴν ἡγεμονίαν παραλήψεσθαι πόλεωσ διεφέροντο, καὶ πολλοὶ ἐλέχθησαν εἰσ τοῦτο λόγοι παρ’ ἀμφοτέρων δικαιοῦντοσ ἑκατέρου τὴν αὑτοῦ πόλιν ἄρχειν τῆσ ἑτέρασ. ὁ μὲν οὖν Ἀλβανὸσ τοιαῦτα προίσχετο δίκαια· ἡμεῖσ, ὦ Τύλλε, καὶ τῆσ μὲν ἄλλησ ἄρχειν ἄξιοί ἐσμεν Ἰταλίασ, ὅτι ἔθνοσ Ἑλληνικὸν καὶ μέγιστον τῶν κατοικούντων τήνδε τὴν γῆν ἐθνῶν παρεχόμεθα, τοῦ δὲ Λατίνων ἔθνουσ, εἰ καὶ μηδενὸσ τῶν ἄλλων , ἡγεῖσθαι δικαιοῦμεν οὐκ ἄτερ αἰτίασ, ἀλλὰ κατὰ τὸν κοινὸν ἀνθρώπων νόμον, ὃν ἡ φύσισ ἔδωκεν ἅπασι, τῶν ἐκγόνων ἄρχειν τοὺσ προγόνουσ.

ὑπὲρ ἁπάσασ δὲ τὰσ ἄλλασ ἀποικίασ, αἷσ μέχρι τοῦ παρόντοσ οὐδὲν ἐγκαλοῦμεν, τῆσ ὑμετέρασ οἰόμεθα δεῖν πόλεωσ ἄρχειν οὐ πρὸ πολλοῦ τὴν ἀποικίαν εἰσ αὐτὴν ἀπεσταλκότεσ, ὥστε ἐξίτηλον εἶναι ἤδη τὸ ἀφ’ ἡμῶν γένοσ ὑπὸ χρόνου παλαιωθέν, ἀλλὰ τῇ τρίτῃ πρὸ ταύτησ γενεᾷ.

ἐὰν δὲ ἀναστρέψασα τὰσ ἀνθρωπίνασ δικαιώσεισ ἡ φύσισ τὰ νέα τάξῃ τῶν πρεσβυτέρων ἄρχειν καὶ τὰ ἔκγονα τῶν προγόνων, τότε καὶ ἡμεῖσ ἀνεξόμεθα τὴν μητρόπολιν ὑπὸ τῆσ ἀποικίασ ἀρχομένην, πρότερον δὲ οὔ. ἓν μὲν δὴ τοῦτο τὸ δικαίωμα παρεχόμενοι τῆσ ἀρχῆσ οὐκ ἂν ἀποσταίημεν ὑμῖν ἑκόντεσ ἕτερον δὲ τοιόνδε·

δέξασθε δὲ αὐτὸ μὴ ὡσ ἐπὶ διαβολῇ καὶ ὀνειδισμῷ τῷ ὑμετέρῳ λεγόμενον, ἀλλὰ τοῦ ἀναγκαίου ἕνεκα·

ὅτι τὸ μὲν Ἀλβανῶν γένοσ οἱο͂ν ἦν ἐπὶ τῶν κτισάντων τὴν πόλιν, τοιοῦτον ἑώσ τῶν καθ’ ἡμᾶσ χρόνων διαμένει, καὶ οὐκ ἂν ἔχοι τισ ἐπιδεῖξαι φῦλον ἀνθρώπων οὐδὲν ἔξω τοῦ Ἑλληνικοῦ τε καὶ τοῦ Λατίνων, ᾧ τῆσ πολιτείασ μεταδεδώκαμεν· ὑμεῖσ δὲ τὴν ἀκρίβειαν τοῦ παρ’ ἑαυτοῖσ πολιτεύματοσ διεφθάρκατε Τυρρηνούσ τε ὑποδεξάμενοι καὶ Σαβίνουσ καὶ ἄλλουσ τινὰσ ἀνεστίουσ καὶ πλάνητασ καὶ βαρβάρουσ πάνυ πολλούσ, ὥστε ὀλίγον τὸ γνήσιον ὑμῶν ἐστιν ὅσον ἀφ’ ἡμῶν ὡρμήθη, μᾶλλον δὲ πολλοστὸν τοῦ ἐπεισάκτου τε καὶ ἀλλοφύλου. εἰ δὲ ἡμεῖσ παραχωρήσαιμεν ὑμῖν τῆσ ἀρχῆσ, τὸ νόθον ἄρξει τοῦ γνησίου καὶ τὸ βάρβαρον τοῦ Ἑλληνικοῦ καὶ τὸ ἐπείσακτον τοῦ αὐθιγενοῦσ.

οὐδὲ γὰρ ἂν τοῦτο ἔχοιτε εἰπεῖν, ὅτι τὸν μὲν ἔπηλυν ὄχλον οὐδενὸσ εἰάκατε εἶναι τῶν κοινῶν κύριον, ἄρχετε δ’ αὐτοὶ τῆσ πόλεωσ καὶ βουλεύετε οἱ αὐθιγενεῖσ· ἀλλὰ καὶ βασιλεῖσ ἀποδείκνυτε ξένουσ, καὶ τῆσ βουλῆσ τὸ πλεῖστον ὑμῖν ἐστιν ἐκ τῶν ἐπηλύδων, ὧν οὐδὲν ἂν φήσαιτε ἑκόντεσ ὑπομένειν. τίσ γὰρ ἑκουσίωσ ἄρχεται τῶν κρειττόνων ὑπὸ τοῦ χείρονοσ;

πολλὴ δὴ μωρία καὶ κακότησ, ἃ δι’ ἀνάγκην φαίητ’ ἂν ὑμεῖσ ὑπομένειν, ταῦτα ἡμᾶσ ἑκόντασ δέχεσθαι. τελευταῖόσ μοι λόγοσ ἐστίν, ὅτι τῆσ Ἀλβανῶν πόλεωσ οὐθὲν ἔτι παρακινεῖ μέροσ τοῦ πολιτεύματοσ ὀκτωκαιδεκάτην ἤδη γενεὰν οἰκουμένησ καὶ πάντα ἐν κόσμῳ τὰ συνήθη καὶ πάτρια ἐπιτελούσησ, ἡ δ’ ὑμετέρα πόλισ ἀδιακόσμητόσ ἐστιν ἔτι καὶ ἀδιάτακτοσ, ἅτε νεόκτιστοσ οὖσα καὶ ἐκ πολλῶν συμφορητὸσ ἐθνῶν, ᾗ μακρῶν δεῖ χρόνων καὶ παθημάτων παντοδαπῶν, ἵνα καταρτισθῇ καὶ παύσηται ταραττομένη καὶ στασιάζουσα ὥσπερ νῦν.

ἅπαντεσ δ’ ἂν εἴποιεν ὅτι δεῖ τὰ καθεστηκότα τῶν ταραττομένων καὶ τὰ πεπειραμένα τῶν ἀδοκιμάστων καὶ τὰ ὑγιαίνοντα τῶν νοσούντων ἄρχειν· οἷσ ὑμεῖσ τἀναντία ἀξιοῦντεσ οὐκ ὀρθῶσ ποιεῖτε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 10

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION