Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 38:

τινὲσ δὲ ταύτην ἐπιμέλειαν εἶναι νομίζοντεσ, ἂν ῥήματα συμφορῶσι καὶ ταῦτα τῶν πολλῶν ὁπωσδὴ θᾶττον συνείρωσι, μηδενὸσ τἄλλα ἀμείνουσ ὄντεσ. τὸ δὲ μέγιστον, διὰ μὲν τὸ βέλτιστον καὶ τῆσ πατρίδοσ αὐτῆσ ἕνεκεν οὔ, λοιπὸν δὲ διὰδόξασ καὶ τιμὰσ καὶ τὸ δύνασθαι πλέον ἑτέρου καὶ στεφάνουσ καὶ προεδρίασ καὶ πορφύρασ διώκοντεσ, πρὸσ ταῦτα ἀποβλέποντεσ καὶ τούτων ἐξηρτημένοι τοιαῦτα πράττουσι καὶ λέγουσιν, ἐξ ὧν αὐτοί τινεσ εἶναι δόξουσιν.