Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 105:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 105:)

ὅτι τοίνυν οὐδὲ ἀσεβείασ ἀπήλλακται τὸ γιγνόμενον μάλιστα, ὃν οὗτοί φασι τρόπον, κἂν ὑπερβολῆσ ἕνεκα δόξω τισὶ λέγειν, οὐχ, ὡσ πρότερον εἶπον, ὅτι πάντα ἁπλῶσ ἀσεβήματά ἐστι τὰ περὶ τοὺσ τεθνεῶτασ γιγνόμενα, ἀλλὰ ὅτι καὶ πάντεσ ἡρ́ωασ νομίζουσι τοὺσ σφόδρα παλαιοὺσ ἄνδρασ, κἂν μηδὲν ἐξαίρετον ἔχωσι, δι’ αὐτὸν οἶμαι τὸν χρόνον. τοὺσ δὲ δὴ σεμνοὺσ οὕτωσ καὶ τῶν μεγίστων ἠξιωμένουσ, ὧν ἔνιοι καὶ τελετὰσ ἐσχήκασιν ἡρώων, τοὺσ τοσαῦτα ἔτη κειμένουσ, ὥστε καὶ τὴν μνήμην ἐπιλελοιπέναι, πῶσ ἔνι τῆσ αὐτῆσ τυγχάνειν προσηγορίασ ἧσ οἱ τεθνηκότεσ ἐφ’ ἡμῶν ἢ μικρὸν ἔμπροσθεν, ἄλλωσ δὲ μηδενὸσ ἄξιοι φανέντεσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION