Dio, Chrysostom, Orationes, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 2:

οἱ γὰρ ἄνθρωποι χαίρουσι φύσει πάντεσ τιμωμένην ὁρῶντεσ φρόνησιν ὑπὸ τῆσ μεγίστησ ἐξουσίασ τε καὶ δυνάμεωσ, ὥστε οὐ μόνον τἀληθῆ διηγοῦνται περὶ τῶν τοιούτων, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ πλάττουσιν ὑπερβάλλοντεσ, προσέτι καὶ τἄλλαἀφαιρούμενοι τῶν φρονίμων, οἱο͂ν χρήματα καὶ τιμὰσ καὶ τὴν τοῦ σώματοσ δύναμιν, ὅπωσ διὰ μόνην δόξωσι τιμᾶσθαι τὴν ξύνεσιν.