헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΩορκσον́2́08́

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 8)

ἦ καὶ ἐπέγνωσ τι, ὦ Ἰσχόμαχε, ἔφην ἐγώ, ἐκ τούτων αὐτὴν κεκινημένην μᾶλλον πρὸσ τὴν ἐπιμέλειαν; ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, καὶ δηχθεῖσάν γε οἶδα αὐτὴν καὶ ἐρυθριάσασαν σφόδρα ὅτι τῶν εἰσενεχθέντων τι αἰτήσαντοσ ἐμοῦ οὐκ εἶχέ μοι δοῦναι. καὶ ἐγὼ μέντοι ἰδὼν ἀχθεσθεῖσαν αὐτὴν εἶπον·

μηδέν τι, ἔφην, ἀθυμήσῃσ, ὦ γύναι, ὅτι οὐκ ἔχεισ δοῦναι ὅ σε αἰτῶν τυγχάνω. ἔστι μὲν γὰρ πενία αὕτη σαφήσ, τὸ δεόμενόν τινοσ μὴ ἔχειν χρῆσθαι· ἀλυποτέρα δὲ αὕτη ἡ ἔνδεια, τὸ ζητοῦντά τι μὴ δύνασθαι λαβεῖν, ἢ τὴν ἀρχὴν μηδὲ ζητεῖν εἰδότα ὅτι οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ γάρ, ἔφην ἐγώ, τούτων οὐ σὺ αἰτία, ἀλλ’ ἐγὼ οὐ τάξασ σοι παρέδωκα ὅπου χρὴ ἕκαστα κεῖσθαι, ὅπωσ εἰδῇσ ὅπου τε δεῖ τιθέναι καὶ ὁπόθεν λαμβάνειν. ἔστι δ’ οὐδὲν οὕτωσ, ὦ γύναι, οὔτ’ εὔχρηστον οὔτε καλὸν ἀνθρώποισ ὡσ τάξισ.

καὶ γὰρ χορὸσ ἐξ ἀνθρώπων συγκείμενόσ ἐστιν· ἀλλ’ ὅταν μὲν ποιῶσιν ὅ τι ἂν τύχῃ ἕκαστοσ, ταραχή τισ φαίνεται καὶ θεᾶσθαι ἀτερπέσ, ὅταν δὲ τεταγμένωσ ποιῶσι καὶ φθέγγωνται, ἅμα οἱ αὐτοὶ οὗτοι καὶ ἀξιοθέατοι δοκοῦσιν εἶναι καὶ ἀξιάκουστοι. καὶ στρατιά γε, ἔφην ἐγώ, ὦ γύναι, ἄτακτοσ μὲν οὖσα ταραχωδέστατον, καὶ τοῖσ μὲν πολεμίοισ εὐχειρωτότατον, τοῖσ δὲ φίλοισ ἀκλεέστατον ὁρᾶν καὶ ἀχρηστότατον, ὄνοσ ὁμοῦ, ὁπλίτησ, σκευοφόροσ, ψιλόσ, ἱππεύσ, ἅμαξα·

‐ πῶσ γὰρ ἂν πορευθείησαν, <ἐὰν> ἔχοντεσ οὕτωσ ἐπικωλύσωσιν ἀλλήλουσ, ὁ μὲν βαδίζων τὸν τρέχοντα, ὁ δὲ τρέχων τὸν ἑστηκότα, ἡ δὲ ἅμαξα τὸν ἱππέα, ὁ δὲ ὄνοσ τὴν ἅμαξαν, ὁ δὲ σκευοφόροσ τὸν ὁπλίτην; εἰ δὲ καὶ μάχεσθαι δέοι, πῶσ ἂν οὕτωσ ἔχοντεσ μαχέσαιντο;

οἷσ γὰρ ἀνάγκη αὐτῶν τοὺσ ἐπιόντασ φεύγειν, οὗτοι ἱκανοί εἰσι φεύγοντεσ καταπατῆσαι τοὺσ ὅπλα ἔχοντασ· ‐ τεταγμένη δὲ στρατιὰ κάλλιστον μὲν ἰδεῖν τοῖσ φίλοισ, δυσχερέστατον δὲ τοῖσ πολεμίοισ.

τίσ μὲν γὰρ οὐκ ἂν φίλοσ ἡδέωσ θεάσαιτο ὁπλίτασ πολλοὺσ ἐν τάξει πορευομένουσ, τίσ δ’ οὐκ ἂν θαυμάσειεν ἱππέασ κατὰ τάξεισ ἐλαύνοντασ, τίσ δὲ οὐκ ἂν πολέμιοσ φοβηθείη ἰδὼν διηυκρινημένουσ ὁπλίτασ, ἱππέασ, πελταστάσ, τοξότασ, σφενδονήτασ, καὶ τοῖσ ἄρχουσι τεταγμένωσ ἑπομένουσ; ἀλλὰ καὶ πορευομένων ἐν τάξει, κἂν πολλαὶ μυριάδεσ ὦσιν, ὁμοίωσ ὥσπερ εἷσ ἕκαστοσ καθ’ ἡσυχίαν πάντεσ πορεύονται·

εἰσ γὰρ τὸ κενούμενον ἀεὶ <οἱ> ὄπισθεν ἐπέρχονται. καὶ τριήρησ δέ τοι ἡ σεσαγμένη ἀνθρώπων διὰ τί ἄλλο φοβερόν ἐστι πολεμίοισ ἢ φίλοισ ἀξιοθέατον ἢ ὅτι ταχὺ πλεῖ;

διὰ τί δὲ ἄλλο ἄλυποι ἀλλήλοισ εἰσὶν οἱ ἐμπλέοντεσ ἢ διότι ἐν τάξει μὲν κάθηνται, ἐν τάξει δὲ προνεύουσιν, ἐν τάξει δ’ ἀναπίπτουσιν, ἐν τάξει δ’ ἐμβαίνουσι καὶ ἐκβαίνουσιν; ἡ δ’ ἀταξία ὅμοιόν τί μοι δοκεῖ εἶναι οἱο͂́νπερ εἰ γεωργὸσ ὁμοῦ ἐμβάλοι κριθὰσ καὶ πυροὺσ καὶ ὄσπρια, κἄπειτα, ὁπότε δέοι ἢ μάζησ ἢ ἄρτου ἢ ὄψου, διαλέγειν δέοι αὐτῷ ἀντὶ τοῦ λαβόντα διηυκρινημένοισ χρῆσθαι.

καὶ σὺ οὖν, ὦ γύναι, <εἰ> τοῦ μὲν ταράχου τούτου μὴ δέοιο, βούλοιο δ’ ἀκριβῶσ διοικεῖν τὰ ὄντα εἰδέναι καὶ τῶν ὄντων εὐπόρωσ λαμβάνουσα ὅτῳ ἂν δέῃ χρῆσθαι, καὶ ἐμοί, ἐάν τι αἰτῶ, ἐν χάριτι διδόναι, χώραν τε δοκιμασώμεθα τὴν προσήκουσαν ἑκάστοισ ἔχειν καὶ ἐν ταύτῃ θέντεσ διδάξωμεν τὴν διάκονον λαμβάνειν τε ἐντεῦθεν καὶ κατατιθέναι πάλιν εἰσ ταύτην·

καὶ οὕτωσ εἰσόμεθα τά τε σῶα ὄντα καὶ τὰ μή· ἡ γὰρ χώρα αὐτὴ τὸ μὴ ὂν ποθήσει, καὶ <τὸ> δεόμενον θεραπείασ ἐξετάσει ἡ ὄψισ, καὶ τὸ εἰδέναι ὅπου ἕκαστόν ἐστι ταχὺ ἐγχειριεῖ, ὥστε μὴ ἀπορεῖν χρῆσθαι. καλλίστην δέ ποτε καὶ ἀκριβεστάτην ἔδοξα σκευῶν τάξιν ἰδεῖν, ὦ Σώκρατεσ, εἰσβὰσ ἐπὶ θέαν εἰσ τὸ μέγα πλοῖον τὸ Φοινικικόν.

πλεῖστα γὰρ σκεύη ἐν σμικροτάτῳ ἀγγείῳ διακεχωρισμένα ἐθεασάμην. διὰ πολλῶν μὲν γὰρ δήπου, ἔφη, ξυλίνων σκευῶν καὶ πλεκτῶν ὁρμίζεται ναῦσ καὶ ἀνάγεται, διὰ πολλῶν δὲ τῶν κρεμαστῶν καλουμένων πλεῖ, πολλοῖσ δὲ μηχανήμασιν ἀνθώπλισται πρὸσ τὰ πολέμια πλοῖα, πολλὰ δὲ ὅπλα τοῖσ ἀνδράσι συμπεριάγει, πάντα δὲ σκεύη ὅσοισπερ ἐν οἰκίᾳ χρῶνται ἄνθρωποι τῇ συσσιτίᾳ ἑκάστῃ κομίζει·

γέμει δὲ παρὰ πάντα φορτίων ὅσα ναύκληροσ κέρδουσ ἕνεκα ἄγεται. καὶ ὅσα λέγω, ἔφη, ἐγώ, πάντα οὐκ ἐν πολλῷ τινι μείζονι χώρᾳ ἔκειτο ἢ ἐν δεκακλίνῳ στέγῃ συμμέτρῳ.

καὶ οὕτω κείμενα ἕκαστα κατενόησα ὡσ οὔτε ἄλληλα ἐμποδίζει οὔτε μαστευτοῦ δεῖται οὔτε ἀσυσκεύαστά ἐστιν οὔτε δυσλύτωσ ἔχει, ὥστε διατριβὴν παρέχειν, ὅταν τῳ ταχὺ δέῃ χρῆσθαι. τὸν δὲ τοῦ κυβερνήτου διάκονον, ὃσ πρῳρεὺσ τῆσ νεὼσ καλεῖται, οὕτωσ ηὑρ͂ον ἐπιστάμενον ἑκάστων τὴν χώραν ὡσ καὶ ἀπὼν ἂν εἴποι ὅπου ἕκαστα κεῖται καὶ ὁπόσα ἐστὶν οὐδὲν ἧττον ἢ ὁ γράμματα ἐπιστάμενοσ εἴποι ἂν Σωκράτουσ καὶ ὁπόσα γράμματα καὶ ὅπου ἕκαστον τέτακται.

εἶδον δέ, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, καὶ ἐξετάζοντα τοῦτον αὐτὸν ἐν τῇ σχολῇ πάντα ὁπόσοισ ἄρα δεῖ ἐν τῷ πλοίῳ χρῆσθαι.

θαυμάσασ δέ, ἔφη, τὴν ἐπίσκεψιν αὐτοῦ ἠρόμην τί πράττοι. ὁ δ’ εἶπεν· ἐπισκοπῶ, ἔφη, ὦ ξένε, εἴ τι συμβαίνοι γίγνεσθαι, πῶσ κεῖται, ἔφη, τὰ ἐν τῇ νηί, ἢ εἴ τι ἀποστατεῖ ἢ εἰ δυστραπέλωσ τι σύγκειται. οὐ γάρ, ἔφη, ἐγχωρεῖ, ὅταν χειμάζῃ ὁ θεὸσ ἐν τῇ θαλάττῃ, οὔτε μαστεύειν ὅτου ἂν δέῃ οὔτε δυστραπέλωσ ἔχον διδόναι.

ἀπειλεῖ γὰρ ὁ θεὸσ καὶ κολάζει τοὺσ βλᾶκασ. ἐὰν δὲ μόνον μὴ ἀπολέσῃ τοὺσ μὴ ἁμαρτάνοντασ, πάνυ ἀγαπητόν· ἐὰν δὲ καὶ πάνυ καλῶσ ὑπηρετοῦντασ σῴζῃ, πολλὴ χάρισ, ἔφη, τοῖσ θεοῖσ. ἐγὼ οὖν κατιδὼν ταύτην τὴν ἀκρίβειαν τῆσ κατασκευῆσ ἔλεγον τῇ γυναικὶ ὅτι πάνυ ἂν ἡμῶν εἰή βλακικόν, εἰ οἱ μὲν ἐν τοῖσ πλοίοισ καὶ μικροῖσ οὖσι χώρασ εὑρίσκουσι, καὶ σαλεύοντεσ ἰσχυρῶσ ὅμωσ σῴζουσι τὴν τάξιν, καὶ ὑπερφοβούμενοι ὅμωσ εὑρίσκουσι τὸ δέον λαμβάνειν, ἡμεῖσ δὲ καὶ διῃρημένων ἑκάστοισ θηκῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ μεγάλων καὶ βεβηκυίασ τῆσ οἰκίασ ἐν δαπέδῳ, εἰ μὴ εὑρήσομεν καλὴν καὶ εὐεύρετον χώραν ἑκάστοισ αὐτῶν, πῶσ οὐκ ἂν πολλὴ ἡμῶν ἀσυνεσία εἰή;

ὡσ μὲν δὴ ἀγαθὸν τετάχθαι σκευῶν κατασκευὴν καὶ ὡσ ῥᾴδιον χώραν ἑκάστοισ αὐτῶν εὑρεῖν ἐν οἰκίᾳ θεῖναι ὡσ ἑκάστοισ συμφέρει εἴρηται·

ὡσ δὲ καλὸν φαίνεται, ἐπειδὰν ὑποδήματα ἐφεξῆσ κέηται, κἂν ὁποῖα ᾖ, καλὸν δὲ ἱμάτια κεχωρισμένα ἰδεῖν, κἂν ὁποῖα ᾖ, καλὸν δὲ στρώματα, καλὸν δὲ χαλκία, καλὸν δὲ τὰ ἀμφὶ τραπέζασ, καλὸν δὲ καὶ ὃ πάντων καταγελάσειεν ἂν μάλιστα οὐχ ὁ σεμνὸσ ἀλλ’ ὁ κομψόσ, ὅτι καὶ χύτρασ φησὶν εὔρυθμον φαίνεσθαι εὐκρινῶσ κειμένασ ‐ τὰ δὲ ἄλλα ἤδη που ἀπὸ τούτου ἅπαντα καλλίω φαίνεται κατὰ κόσμον κείμενα·

χορὸσ γὰρ σκευῶν ἕκαστα φαίνεται, καὶ τὸ μέσον δὲ πάντων τούτων καλὸν φαίνεται, ἐκποδὼν ἑκάστου κειμένου·

ὥσπερ καὶ κύκλιοσ χορὸσ οὐ μόνον αὐτὸσ καλὸν θέαμά ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τὸ μέσον αὐτοῦ καλὸν καὶ καθαρὸν φαίνεται ‐ εἰ δὲ ἀληθῆ ταῦτα λέγω, ἔξεστιν, ἔφην, ὦ γύναι, καὶ πεῖραν λαμβάνειν αὐτῶν οὔτε τι ζημιωθέντασ οὔτε τι πολλὰ πονήσαντασ. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τοῦτο δεῖ ἀθυμῆσαι, ὦ γύναι, ἔφην ἐγώ, ὡσ χαλεπὸν εὑρεῖν τὸν μαθησόμενόν τε τὰσ χώρασ καὶ μεμνησόμενον καταχωρίζειν ἕκαστα.

ἴσμεν γὰρ δήπου ὅτι μυριοπλάσια ἡμῶν ἅπαντα ἔχει ἡ πᾶσα πόλισ, ἀλλ’ ὅμωσ, ὁποῖον ἂν τῶν οἰκετῶν κελεύσῃσ πριάμενόν τί σοι ἐξ ἀγορᾶσ ἐνεγκεῖν, οὐδεὶσ ἀπορήσει, ἀλλὰ πᾶσ εἰδὼσ φανεῖται ὅποι χρὴ ἐλθόντα λαβεῖν ἕκαστα.

τούτου μέντοι, ἔφην ἐγώ, οὐδὲν ἄλλο αἴτιόν ἐστιν ἢ ὅτι ἐν χώρᾳ κεῖται τεταγμένῃ. ἄνθρωπον δέ γε ζητῶν, καὶ ταῦτα ἐνίοτε ἀντιζητοῦντα, πολλάκισ ἄν τισ πρότερον, πρὶν εὑρεῖν, ἀπείποι.

καὶ τούτου αὖ οὐδὲν ἄλλο αἴτιόν ἐστιν ἢ τὸ μὴ εἶναι τεταγμένον ὅπου ἕκαστον δεῖ ἀναμένειν. περὶ μὲν γὰρ δὴ τάξεωσ σκευῶν καὶ χρήσεωσ τοιαῦτα αὐτῇ διαλεχθεὶσ δοκῶ μεμνῆσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 8

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION