헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΩορκσον́2́01́

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 1)

ἤκουσα δέ ποτε αὐτοῦ καὶ περὶ οἰκονομίασ τοιάδε διαλεγομένου· εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Κριτόβουλε, ἆρά γε ἡ οἰκονομία ἐπιστήμησ τινὸσ ὄνομά ἐστιν, ὥσπερ ἡ ἰατρικὴ καὶ ἡ χαλκευτικὴ καὶ ἡ τεκτονική; ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ. ἦ καὶ ὥσπερ τούτων τῶν τεχνῶν ἔχοιμεν ἂν εἰπεῖν ὅ τι ἔργον ἑκάστησ, οὕτω καὶ τῆσ οἰκονομίασ δυναίμεθ’ ἂν εἰπεῖν ὅ τι ἔργον αὐτῆσ ἐστι;

δοκεῖ γοῦν, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, οἰκονόμου ἀγαθοῦ εἶναι εὖ οἰκεῖν τὸν ἑαυτοῦ οἶκον. ἦ καὶ τὸν ἄλλου δὲ οἶκον, ἔφη ὁ Σωκράτησ, εἰ ἐπιτρέποι τισ αὐτῷ, οὐκ ἂν δύναιτο, εἰ βούλοιτο, εὖ οἰκεῖν, ὥσπερ καὶ τὸν ἑαυτοῦ;

ὁ μὲν γὰρ τεκτονικὴν ἐπιστάμενοσ ὁμοίωσ ἂν καὶ ἄλλῳ δύναιτο ἐργάζεσθαι ὅ τι περ καὶ ἑαυτῷ, καὶ ὁ οἰκονομικόσ γ’ ἂν ὡσαύτωσ. ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατεσ. ἔστιν ἄρα, ἔφη ὁ Σωκράτησ, τὴν τέχνην ταύτην ἐπισταμένῳ, καὶ εἰ μὴ αὐτὸσ τύχοι χρήματα ἔχων, τὸν ἄλλου οἶκον οἰκονομοῦντα ὥσπερ καὶ οἰκοδομοῦντα μισθοφορεῖν;

νὴ Δία καὶ πολύν γε μισθόν, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, φέροιτ’ ἄν, εἰ δύναιτο οἶκον παραλαβὼν τελεῖν τε ὅσα δεῖ καὶ περιουσίαν ποιῶν αὔξειν τὸν οἶκον. οἶκοσ δὲ δὴ τί δοκεῖ ἡμῖν εἶναι;

ἆρα ὅπερ οἰκία, ἢ καὶ ὅσα τισ ἔξω τῆσ οἰκίασ κέκτηται, πάντα τοῦ οἴκου ταῦτά ἐστιν; ἐμοὶ γοῦν, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, δοκεῖ, καὶ εἰ μηδ’ ἐν τῇ αὐτῇ πόλει εἰή τῷ κεκτημένῳ, πάντα τοῦ οἴκου εἶναι ὅσα τισ κέκτηται. οὐκοῦν καὶ ἐχθροὺσ κέκτηνταί τινεσ;

νὴ Δία καὶ πολλούσ γε ἔνιοι. ἦ καὶ κτήματα αὐτῶν φήσομεν εἶναι τοὺσ ἐχθρούσ; γελοῖον μεντἂν εἰή, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, εἰ ὁ τοὺσ ἐχθροὺσ αὔξων προσέτι καὶ μισθὸν τούτου φέροι. ὅτι τοι ἡμῖν ἐδόκει οἶκοσ ἀνδρὸσ εἶναι ὅπερ κτῆσισ.

νὴ Δί’, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, ὅ τι γε τισ ἀγαθὸν κέκτηται· οὐ μὰ Δί’ οὐκ εἴ τι κακόν, τοῦτο κτῆμα ἐγὼ καλῶ. σὺ δ’ ἐοίκασ τὰ ἑκάστῳ ὠφέλιμα κτήματα καλεῖν. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη· τὰ δέ γε βλάπτοντα ζημίαν ἔγωγε νομίζω μᾶλλον ἢ χρήματα. κἂν ἄρα γέ τισ ἵππον πριάμενοσ μὴ ἐπίστηται αὐτῷ χρῆσθαι, ἀλλὰ καταπίπτων ἀπ’ αὐτοῦ κακὰ λαμβάνῃ, οὐ χρήματα αὐτῷ ἐστιν ὁ ἵπποσ;

οὔκ, εἴπερ τὰ χρήματά γ’ ἐστὶν ἀγαθόν. οὐδ’ ἄρα γε ἡ γῆ ἀνθρώπῳ ἐστὶ χρήματα, ὅστισ οὕτωσ ἐργάζεται αὐτὴν ὥστε ζημιοῦσθαι ἐργαζόμενοσ. οὐδὲ ἡ γῆ μέντοι χρήματά ἐστιν, εἴπερ ἀντὶ τοῦ τρέφειν πεινῆν παρασκευάζει. οὐκοῦν καὶ τὰ πρόβατα ὡσαύτωσ, εἴ τισ διὰ τὸ μὴ ἐπίστασθαι προβάτοισ χρῆσθαι ζημιοῖτο, οὐδὲ τὰ πρόβατα χρήματα τούτῳ εἰή ἄν;

οὔκουν ἔμοιγε δοκεῖ. σὺ ἄρα, ὡσ ἐοίκε, τὰ μὲν ὠφελοῦντα χρήματα ἡγῇ, τὰ δὲ βλάπτοντα οὐ χρήματα. οὕτωσ. ταὐτὰ ἄρα ὄντα τῷ μὲν ἐπισταμένῳ χρῆσθαι αὐτῶν ἑκάστοισ χρήματά ἐστι, τῷ δὲ μὴ ἐπισταμένῳ οὐ χρήματα·

ὥσπερ γε αὐλοὶ τῷ μὲν ἐπισταμένῳ ἀξίωσ λόγου αὐλεῖν χρήματά εἰσι, τῷ δὲ μὴ ἐπισταμένῳ οὐδὲν μᾶλλον ἢ ἄχρηστοι λίθοι, εἰ μὴ ἀποδιδοῖτό γε αὐτούσ. τοῦτ’ ἄρα φαίνεται ἡμῖν, ἀποδιδομένοισ μὲν οἱ αὐλοὶ χρήματα, μὴ ἀποδιδομένοισ δὲ ἀλλὰ κεκτημένοισ οὔ, τοῖσ μὴ ἐπισταμένοισ αὐτοῖσ χρῆσθαι.

καὶ ὁμολογουμένωσ γε, ὦ Σώκρατεσ, ὁ λόγοσ ἡμῖν χωρεῖ, ἐπείπερ εἴρηται τὰ ὠφελοῦντα χρήματα εἶναι. μὴ πωλούμενοι μὲν γὰρ οὐ χρήματά εἰσιν οἱ αὐλοί· οὐδὲν γὰρ χρήσιμοί εἰσι· πωλούμενοι δὲ χρήματα. πρὸσ ταῦτα δ’ ὁ Σωκράτησ εἶπεν·

ἂν ἐπίστηταί γε πωλεῖν. εἰ δὲ πωλοίη αὖ πρὸσ τοῦτο ᾧ μὴ ἐπίσταιτο χρῆσθαι, οὐδὲ πωλούμενοί εἰσι χρήματα κατά γε τὸν σὸν λόγον. λέγειν ἐοίκασ, ὦ Σώκρατεσ, ὅτι οὐδὲ τὸ ἀργύριόν ἐστι χρήματα, εἰ μή τισ ἐπίσταιτο χρῆσθαι αὐτῷ. καὶ σὺ δέ μοι δοκεῖσ οὕτω συνομολογεῖν, ἀφ’ ὧν τισ ὠφελεῖσθαι δύναται, χρήματα εἶναι.

εἰ γοῦν τισ χρῷτο τῷ ἀργυρίῳ ὥστε πριάμενοσ οἱο͂ν ἑταίραν διὰ ταύτην κάκιον μὲν τὸ σῶμα ἔχοι, κάκιον δὲ τὴν ψυχήν, κάκιον δὲ τὸν οἶκον, πῶσ ἂν ἔτι τὸ ἀργύριον αὐτῷ ὠφέλιμον εἰή; οὐδαμῶσ, εἰ μή πέρ γε καὶ τὸν ὑοσκύαμον καλούμενον χρήματα εἶναι φήσομεν, ὑφ’ οὗ οἱ φαγόντεσ παραπλῆγεσ γίγνονται. τὸ μὲν δὴ ἀργύριον, εἰ μή τισ ἐπίσταιτο αὐτῷ χρῆσθαι, οὕτω πόρρω ἀπωθείσθω, ὦ Κριτόβουλε, ὥστε μηδὲ χρήματα εἶναι.

οἱ δὲ φίλοι, ἄν τισ ἐπίστηται αὐτοῖσ χρῆσθαι ὥστε ὠφελεῖσθαι ἀπ’ αὐτῶν, τί φήσομεν αὐτοὺσ εἶναι; χρήματα νὴ Δί’, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, καὶ πολύ γε μᾶλλον ἢ τοὺσ βοῦσ, ἂν ὠφελιμώτεροί γε ὦσι τῶν βοῶν. καὶ οἱ ἐχθροί γε ἄρα κατά γε τὸν σὸν λόγον χρήματά εἰσι τῷ δυναμένῳ ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν ὠφελεῖσθαι.

ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ. οἰκονόμου ἄρα ἐστὶν ἀγαθοῦ καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐπίστασθαι χρῆσθαι ὥστε ὠφελεῖσθαι ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν. ἰσχυρότατά γε. καὶ γὰρ δὴ ὁρᾷσ, ἔφη, ὦ Κριτόβουλε, ὅσοι μὲν δὴ οἶκοι ἰδιωτῶν ηὐξημένοι εἰσὶν ἀπὸ πολέμου, ὅσοι δὲ τυράννων. ἀλλὰ γὰρ τὰ μὲν καλῶσ ἔμοιγε δοκεῖ λέγεσθαι, ὦ Σώκρατεσ, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ·

ἐκεῖνο δ’ ἡμῖν τί φαίνεται, ὁπόταν ὁρῶμέν τινασ ἐπιστήμασ μὲν ἔχοντασ καὶ ἀφορμὰσ ἀφ’ ὧν δύνανται ἐργαζόμενοι αὔξειν τοὺσ οἴκουσ, αἰσθανώμεθα δὲ αὐτοὺσ ταῦτα μὴ θέλοντασ ποιεῖν, καὶ διὰ τοῦτο ὁρῶμεν ἀνωφελεῖσ οὔσασ αὐτοῖσ τὰσ ἐπιστήμασ; ἄλλο τι ἢ τούτοισ αὖ οὔτε αἱ ἐπιστῆμαι χρήματά εἰσιν οὔτε τὰ κτήματα; περὶ δούλων μοι, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἐπιχειρεῖσ, ὦ Κριτόβουλε, διαλέγεσθαι;

οὐ μὰ Δί’, ἔφη, οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ καὶ πάνυ εὐπατριδῶν ἐνίων γε δοκούντων εἶναι, οὓσ ἐγὼ ὁρῶ τοὺσ μὲν πολεμικάσ, τοὺσ δὲ καὶ εἰρηνικὰσ ἐπιστήμασ ἔχοντασ, ταύτασ δὲ οὐκ ἐθέλοντασ ἐργάζεσθαι, ὡσ μὲν ἐγὼ οἶμαι, δι’ αὐτὸ τοῦτο ὅτι δεσπότασ οὐκ ἔχουσιν. καὶ πῶσ ἄν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, δεσπότασ οὐκ ἔχοιεν, εἰ εὐχόμενοι εὐδαιμονεῖν καὶ ποιεῖν βουλόμενοι ἀφ’ ὧν <ἂν> ἔχοιεν ἀγαθὰ ἔπειτα κωλύονται ποιεῖν ταῦτα ὑπὸ τῶν ἀρχόντων;

καὶ τίνεσ δὴ οὗτοί εἰσιν, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, οἳ ἀφανεῖσ ὄντεσ ἄρχουσιν αὐτῶν; ἀλλὰ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Σωκράτησ, οὐκ ἀφανεῖσ εἰσιν, ἀλλὰ καὶ πάνυ φανεροί.

καὶ ὅτι πονηρότατοί γέ εἰσιν οὐδὲ σὲ λανθάνουσιν, εἴπερ πονηρίαν γε νομίζεισ ἀργίαν τ’ εἶναι καὶ μαλακίαν ψυχῆσ καὶ ἀμέλειαν. καὶ ἄλλαι δ’ εἰσὶν ἀπατηλαί τινεσ δέσποιναι προσποιούμεναι ἡδοναὶ εἶναι, κυβεῖαί τε καὶ ἀνωφελεῖσ ἀνθρώπων ὁμιλίαι, αἳ προϊόντοσ τοῦ χρόνου καὶ αὐτοῖσ τοῖσ ἐξαπατηθεῖσι καταφανεῖσ γίγνονται ὅτι λῦπαι ἄρα ἦσαν ἡδοναῖσ περιπεπεμμέναι, αἳ διακωλύουσιν αὐτοὺσ ἀπὸ τῶν ὠφελίμων ἔργων κρατοῦσαι.

ἀλλὰ καὶ ἄλλοι, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἐργάζεσθαι μὲν οὐ κωλύονται ὑπὸ τούτων, ἀλλὰ καὶ πάνυ σφοδρῶσ πρὸσ τὸ ἐργάζεσθαι ἔχουσι καὶ μηχανᾶσθαι προσόδουσ·

ὅμωσ δὲ καὶ τοὺσ οἴκουσ κατατρίβουσι καὶ ἀμηχανίαισ συνέχονται. δοῦλοι γάρ εἰσι καὶ οὗτοι, ἔφη ὁ Σωκράτησ, καὶ πάνυ γε χαλεπῶν δεσποτῶν, οἱ μὲν λιχνειῶν, οἱ δὲ λαγνειῶν, οἱ δὲ οἰνοφλυγιῶν, οἱ δὲ φιλοτιμιῶν τινων μώρων καὶ δαπανηρῶν, ἃ οὕτω χαλεπῶσ ἄρχει τῶν ἀνθρώπων ὧν ἂν ἐπικρατήσωσιν, ὥσθ’ ἑώσ μὲν ἂν ὁρῶσιν ἡβῶντασ αὐτοὺσ καὶ δυναμένουσ ἐργάζεσθαι, ἀναγκάζουσι φέρειν ἃ ἂν αὐτοὶ ἐργάσωνται καὶ τελεῖν εἰσ τὰσ αὑτῶν ἐπιθυμίασ, ἐπειδὰν δὲ αὐτοὺσ ἀδυνάτουσ αἴσθωνται ὄντασ ἐργάζεσθαι διὰ τὸ γῆρασ, ἀπολείπουσι τούτουσ κακῶσ γηράσκειν, ἄλλοισ δ’ αὖ πειρῶνται δούλοισ χρῆσθαι.

ἀλλὰ δεῖ, ὦ Κριτόβουλε, πρὸσ ταῦτα οὐχ ἧττον διαμάχεσθαι περὶ τῆσ ἐλευθερίασ ἢ πρὸσ τοὺσ σὺν ὅπλοισ πειρωμένουσ καταδουλοῦσθαι.

πολέμιοι μὲν οὖν ἤδη ὅταν καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντεσ καταδουλώσωνταί τινασ, πολλοὺσ δὴ βελτίουσ ἠνάγκασαν εἶναι σωφρονίσαντεσ, καὶ ῥᾷον βιοτεύειν τὸν λοιπὸν χρόνον ἐποίησαν· αἱ δὲ τοιαῦται δέσποιναι αἰκιζόμεναι τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰσ ψυχὰσ καὶ τοὺσ οἴκουσ οὔποτε λήγουσιν, ἔστ’ ἂν ἄρχωσιν αὐτῶν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 1

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION