Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Α, chapter 4 7:

πρὸσ δὲ τούτοισ οὐ δοκεῖ σοι καὶ τάδε προνοίασ ἔργοισ ἐοικέναι, τὸ ἐπεὶ ἀσθενὴσ μέν ἐστιν ἡ ὄψισ, βλεφάροισ αὐτὴν θυρῶσαι, ἅ, ὅταν μὲν αὐτῇ χρῆσθαί τι δέῃ, ἀναπετάννυται, ἐν δὲ τῷ ὕπνῳ συγκλείεται, ὡσ δ’ ἂν μηδὲ ἄνεμοι βλάπτωσιν, ἡθμὸν βλεφαρίδασ ἐμφῦσαι, ὀφρύσι τε ἀπογεισῶσαι τὰ ὑπὲρ τῶν ὀμμάτων, ὡσ μηδ’ ὁ ἐκ τῆσ κεφαλῆσ ἱδρὼσ κακουργῇ· τὸ δὲ τὴν ἀκοὴν δέχεσθαι μὲν πάσασ φωνάσ, ἐμπίμπλασθαι δὲ μήποτε· καὶ τοὺσ μὲν πρόσθεν ὀδόντασ πᾶσι ζῴοισ οἱούσ τέμνειν εἶναι, τοὺσ δὲ γομφίουσ οἱούσ παρὰ τούτων δεξαμένουσ λεαίνειν· καὶ στόμα μέν, δι’ οὗ ὧν ἐπιθυμεῖ τὰ ζῷα εἰσπέμπεται, πλησίον ὀφθαλμῶν καὶ ῥινῶν καταθεῖναι· ἐπεὶ δὲ τὰ ἀποχωροῦντα δυσχερῆ, ἀποστρέψαι τοὺσ τούτων ὀχετοὺσ καὶ ἀπενεγκεῖν ᾗ δυνατὸν προσωτάτω ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων· ταῦτα οὕτω προνοητικῶσ πεπραγμένα ἀπορεῖσ πότερα τύχησ ἢ γνώμησ ἔργα ἐστίν;