헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί6́1́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 1)

οἱ μὲν οὖν Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι περὶ ταῦτα ἦσαν. οἱ δὲ Θηβαῖοι ἐπεὶ κατεστρέψαντο τὰσ ἐν τῇ Βοιωτίᾳ πόλεισ, ἐστράτευον καὶ εἰσ τὴν Φωκίδα. ὡσ δ’ αὖ καὶ οἱ Φωκεῖσ ἐπρέσβευον εἰσ τὴν Λακεδαίμονα καὶ ἔλεγον ὅτι εἰ μὴ βοηθήσοιεν, οὐ δυνήσοιντο μὴ πείθεσθαι τοῖσ Θηβαίοισ, ἐκ τούτου οἱ Λακεδαιμόνιοι διαβιβάζουσι κατὰ θάλατταν εἰσ Φωκέασ Κλεόμβροτόν τε τὸν βασιλέα καὶ μετ’ αὐτοῦ τέτταρασ μόρασ καὶ τῶν συμμάχων τὸ μέροσ. σχεδὸν δὲ περὶ τοῦτον τὸν χρόνον καὶ ἐκ Θετταλίασ ἀφικνεῖται πρὸσ τὸ κοινὸν τῶν Λακεδαιμονίων Πολυδάμασ Φαρσάλιοσ.

οὗτοσ δὲ καὶ ἐν τῇ ἄλλῃ Θετταλίᾳ μάλα ηὐδοκίμει, καὶ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει οὕτωσ ἐδόκει καλόσ τε κἀγαθὸσ εἶναι ὥστε καὶ στασιάσαντεσ οἱ Φαρσάλιοι παρακατέθεντο αὐτῷ τὴν ἀκρόπολιν, καὶ τὰσ προσόδουσ ἐπέτρεψαν λαμβάνοντι, ὅσα ἐγέγραπτο ἐν τοῖσ νόμοισ, εἴσ τε τὰ ἱερὰ ἀναλίσκειν καὶ εἰσ τὴν ἄλλην διοίκησιν. κἀκεῖνοσ μέντοι ἀπὸ τούτων τῶν χρημάτων τήν τε ἄκραν φυλάττων διέσῳζεν αὐτοῖσ καὶ τἆλλα διοικῶν ἀπελογίζετο κατ’ ἐνιαυτόν.

καὶ ὁπότε μὲν ἐνδεήσειε, παρ’ ἑαυτοῦ προσετίθει, ὁπότε δὲ περιγένοιτο τῆσ προσόδου, ἀπελάμβανεν. ἦν δὲ καὶ ἄλλωσ φιλόξενόσ τε καὶ μεγαλοπρεπὴσ τὸν Θετταλικὸν τρόπον. οὗτοσ οὖν ἐπεὶ ἀφίκετο εἰσ τὴν Λακεδαίμονα, εἶπε τοιάδε. ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοι, πρόξενοσ ὑμῶν ὢν καὶ εὐεργέτησ ἐκ πάντων ὧν μεμνήμεθα προγόνων, ἀξιῶ, ἐάν τέ τι ἀπορῶ, πρὸσ ὑμᾶσ ἰέναι, ἐάν τέ τι χαλεπὸν ὑμῖν ἐν τῇ Θετταλίᾳ συνιστῆται, σημαίνειν.

ἀκούετε μὲν οὖν εὖ οἶδ’ ὅτι καὶ ὑμεῖσ Ιἄσονοσ ὄνομα· ὁ γὰρ ἀνὴρ καὶ δύναμιν ἔχει μεγάλην καὶ ὀνομαστόσ ἐστιν. οὗτοσ δὲ σπονδὰσ ποιησάμενοσ συνεγένετό μοι, καὶ εἶπε τάδε· Ὅτι μέν, ὦ Πολυδάμα, καὶ ἄκουσαν τὴν ὑμετέραν πόλιν Φάρσαλον δυναίμην ἂν παραστήσασθαι ἔξεστί σοι ἐκ τῶνδε λογίζεσθαι.

ἐγὼ γάρ, ἔφη, ἔχω μὲν Θετταλίασ τὰσ πλείστασ καὶ μεγίστασ πόλεισ συμμάχουσ· κατεστρεψάμην δ’ αὐτὰσ ὑμῶν σὺν αὐταῖσ τὰ ἐναντία ἐμοὶ στρατευομένων. καὶ μὴν οἶσθά γε ὅτι ξένουσ ἔχω μισθοφόρουσ εἰσ ἑξακισχιλίουσ, οἷσ, ὡσ ἐγὼ οἶμαι, οὐδεμία πόλισ δύναιτ’ ἂν ῥᾳδίωσ μάχεσθαι. ἀριθμὸσ μὲν γάρ, ἔφη, καὶ ἄλλοθεν οὐκ ἂν ἐλάττων ἐξέλθοι· ἀλλὰ τὰ μὲν ἐκ τῶν πόλεων στρατεύματα τοὺσ μὲν προεληλυθότασ ἤδη ταῖσ ἡλικίαισ ἔχει, τοὺσ δ’ οὔπω ἀκμάζοντασ· σωμασκοῦσί γε μὴν μάλα ὀλίγοι τινὲσ ἐν ἑκάστῃ πόλει· παρ’ ἐμοὶ δὲ οὐδεὶσ μισθοφορεῖ, ὅστισ μὴ ἱκανόσ ἐστιν ἐμοὶ ἴσα πονεῖν. αὐτὸσ δ’ ἐστί, λέγειν γὰρ χρὴ πρὸσ ὑμᾶσ τἀληθῆ, καὶ τὸ σῶμα μάλα εὔρωστοσ καὶ ἄλλωσ φιλόπονοσ.

καὶ τοίνυν τῶν παρ’ αὐτῷ πεῖραν λαμβάνει καθ’ ἑκάστην ἡμέραν· ἡγεῖται γὰρ σὺν τοῖσ ὅπλοισ καὶ ἐν τοῖσ γυμνασίοισ καὶ ὅταν πῃ στρατεύηται. καὶ οὓσ μὲν ἂν μαλακοὺσ τῶν ξένων αἰσθάνηται, ἐκβάλλει, οὓσ δ’ ἂν ὁρᾷ φιλοπόνωσ καὶ φιλοκινδύνωσ ἔχοντασ πρὸσ τοὺσ πολέμουσ, τιμᾷ τοὺσ μὲν διμοιρίαισ, τοὺσ δὲ τριμοιρίαισ, τοὺσ δὲ καὶ τετραμοιρίαισ, καὶ ἄλλοισ δώροισ, καὶ νόσων γε θεραπείαισ καὶ περὶ ταφὰσ κόσμῳ· ὥστε πάντεσ ἴσασιν οἱ παρ’ ἐκείνῳ ξένοι ὅτι ἡ πολεμικὴ αὐτοῖσ ἀρετὴ ἐντιμότατόν τε βίον καὶ ἀφθονώτατον παρέχεται. ἐπεδείκνυε δέ μοι εἰδότι ὅτι καὶ ὑπήκοοι ἤδη αὐτῷ εἰε͂ν Μαρακοὶ καὶ Δόλοπεσ καὶ Ἀλκέτασ ὁ ἐν τῇ Ἠπείρῳ ὕπαρχοσ·

ὥστε, ἔφη, τί ἂν ἐγὼ φοβούμενοσ οὐ ῥᾳδίωσ ἂν ὑμᾶσ οἰοίμην καταστρέψασθαι; τάχα οὖν ὑπολάβοι ἄν τισ ἐμοῦ ἄπειροσ· Τί οὖν μέλλεισ καὶ οὐκ ἤδη στρατεύεισ ἐπὶ τοὺσ Φαρσαλίουσ; ὅτι νὴ Δία τῷ παντὶ κρεῖττόν μοι δοκεῖ εἶναι ἑκόντασ ὑμᾶσ μᾶλλον ἢ ἄκοντασ προσαγαγέσθαι. βιασθέντεσ μὲν γὰρ ὑμεῖσ τ’ ἂν βουλεύοισθε ὅ τι δύναισθε κακὸν ἐμοί, ἐγώ τ’ ἂν ὑμᾶσ ὡσ ἀσθενεστάτουσ βουλοίμην εἶναι· εἰ δὲ πεισθέντεσ μετ’ ἐμοῦ γένοισθε, δῆλον ὅτι αὔξοιμεν ἂν ὅ τι δυναίμεθα ἀλλήλουσ. γιγνώσκω μὲν οὖν, ὦ Πολυδάμα, ὅτι ἡ σὴ πατρὶσ εἰσ σὲ ἀποβλέπει·

ἐὰν δέ μοι φιλικῶσ αὐτὴν ἔχειν παρασκευάσῃσ, ὑπισχνοῦμαί σοι, ἔφη, ἐγὼ μέγιστόν σε τῶν ἐν τῇ Ἑλλάδι μετ’ ἐμὲ καταστήσειν. οἱών δὲ πραγμάτων τὰ δεύτερά σοι δίδωμι ἄκουε, καὶ μηδὲν πίστευέ μοι ὅ τι ἂν μὴ λογιζομένῳ σοι ἀληθὲσ φαίνηται. οὐκοῦν τοῦτο μὲν εὔδηλον ἡμῖν, ὅτι Φαρσάλου προσγενομένησ καὶ τῶν ἐξ ὑμῶν ἠρτημένων πόλεων εὐπετῶσ ἂν ἐγὼ ταγὸσ Θετταλῶν ἁπάντων κατασταίην· ὥσ γε μήν, ὅταν ταγεύηται Θετταλία, εἰσ ἑξακισχιλίουσ μὲν οἱ ἱππεύοντεσ γίγνονται, ὁπλῖται δὲ πλείουσ ἢ μύριοι καθίστανται. ὧν ἐγὼ καὶ τὰ σώματα καὶ τὴν μεγαλοψυχίαν ὁρῶν οἶμαι ἂν αὐτῶν εἰ καλῶσ τισ ἐπιμελοῖτο, οὐκ εἶναι ἔθνοσ ὁποίῳ ἂν ἀξιώσαιεν ὑπήκοοι εἶναι Θετταλοί.

πλατυτάτησ γε μὴν γῆσ οὔσησ Θετταλίασ, πάντα τὰ κύκλῳ ἔθνη ὑπήκοα μέν ἐστιν, ὅταν ταγὸσ ἐνθάδε καταστῇ· σχεδὸν δὲ πάντεσ οἱ ταύτῃ ἀκοντισταί εἰσιν· ὥστε καὶ πελταστικῷ εἰκὸσ ὑπερέχειν τὴν ἡμετέραν δύναμιν. καὶ μὴν Βοιωτοί γε καὶ οἱ ἄλλοι πάντεσ ὅσοι Λακεδαιμονίοισ πολεμοῦντεσ ὑπάρχουσί μοι σύμμαχοι·

καὶ ἀκολουθεῖν τοίνυν ἀξιοῦσιν ἐμοί, ἂν μόνον ἀπὸ Λακεδαιμονίων ἐλευθερῶ αὐτούσ. καὶ Ἀθηναῖοι δὲ εὖ οἶδ’ ὅτι πάντα ποιήσαιεν ἂν ὥστε σύμμαχοι ἡμῖν γενέσθαι· ἀλλ’ ἐγὼ οὐκ ἄν μοι δοκῶ πρὸσ αὐτοὺσ φιλίαν ποιήσασθαι. νομίζω γὰρ ἔτι ῥᾷον τὴν κατὰ θάλατταν ἢ τὴν κατὰ γῆν ἀρχὴν παραλαβεῖν ἄν. εἰ δὲ εἰκότα λογίζομαι, σκόπει, ἔφη, καὶ ταῦτα.

ἔχοντεσ μέν γε Μακεδονίαν, ἔνθεν καὶ Ἀθηναῖοι τὰ ξύλα ἄγονται, πολὺ δήπου πλείουσ ἐκείνων ἱκανοὶ ἐσόμεθα ναῦσ ποιήσασθαι. ἀνδρῶν γε μὴν ταύτασ πληροῦν πότερον Ἀθηναίουσ ἢ ἡμᾶσ εἰκὸσ μᾶλλον δύνασθαι, τοσούτουσ καὶ τοιούτουσ ἔχοντασ πενέστασ; τούσ γε μὴν ναύτασ τρέφειν πότερον ἡμᾶσ ἱκανωτέρουσ εἰκὸσ εἶναι τοὺσ δι’ ἀφθονίαν καὶ ἄλλοσε σῖτον ἐκπέμποντασ ἢ Ἀθηναίουσ τοὺσ μηδ’ αὑτοῖσ ἱκανὸν ἔχοντασ, ἂν μὴ πρίωνται; καὶ χρήμασί γε εἰκὸσ δήπου ἡμᾶσ ἀφθονωτέροισ χρῆσθαι μὴ εἰσ νησύδρια ἀποβλέποντασ, ἀλλ’ ἠπειρωτικὰ ἔθνη καρπουμένουσ.

πάντα γὰρ δήπου τὰ κύκλῳ φόρον φέρει, ὅταν ταγεύηται τὰ κατὰ Θετταλίαν. οἶσθα δὲ δήπου ὅτι καὶ βασιλεὺσ ὁ Περσῶν οὐ νήσουσ ἀλλ’ ἤπειρον καρπούμενοσ πλουσιώτατοσ ἀνθρώπων ἐστίν· ὃν ἐγὼ ὑπήκοον ποιήσασθαι ἔτι εὐκατεργαστότερον ἡγοῦμαι εἶναι ἢ τὴν Ἑλλάδα. οἶδα γὰρ πάντασ τοὺσ ἐκεῖ ἀνθρώπουσ πλὴν ἑνὸσ μᾶλλον δουλείαν ἢ ἀλκὴν μεμελετηκότασ, οἶδα δὲ ὑφ’ οἱάσ δυνάμεωσ καὶ τῆσ μετὰ Κύρου ἀναβάσησ καὶ τῆσ μετ’ Ἀγησιλάου εἰσ πᾶν ἀφίκετο βασιλεύσ. ἐπεὶ δὲ ταῦτ’ εἰπόντοσ αὐτοῦ ἐγὼ ἀπεκρινάμην ὅτι τὰ μὲν ἄλλα ἀξιόσκεπτα λέγει, τὸ δὲ Λακεδαιμονίοισ ὄντασ φίλουσ ἀποστῆναι πρὸσ τοὺσ ἐναντίουσ, μηδὲν ἔχοντασ ἐγκαλεῖν, τοῦτ’, ἔφην, ἄπορόν μοι δοκεῖ εἶναι·

ὁ δ’ ἐπαινέσασ με καὶ εἰπὼν ὅτι μᾶλλον ἑκτέον μου εἰή, ὅτι τοιοῦτοσ εἰήν, ἀφῆκέ μοι ἐλθόντι πρὸσ ὑμᾶσ λέγειν τἀληθῆ, ὅτι διανοοῖτο στρατεύειν ἐπὶ Φαρσαλίουσ, εἰ μὴ πεισοίμεθα. αἰτεῖν οὖν ἐκέλευε βοήθειαν παρ’ ὑμῶν. καὶ ἐὰν μέν σοι, ἔφη, διδῶσιν ὥστε σε πείθειν ἱκανὴν πέμπειν συμμαχίαν ὡσ ἐμοὶ πολεμεῖν, ἄγ’, ἔφη, καὶ τούτῳ χρώμεθα ὅ τι ἂν ἀποβαίνῃ ἐκ τοῦ πολέμου· ἂν δέ σοι μὴ δοκῶσιν ἱκανῶσ βοηθεῖν, οὐκ ἤδη ἀνέγκλητοσ ἂν δικαίωσ εἰήσ εἰ τῇ πατρίδι ἥ σε τιμᾷ καὶ σὺ πράττοισ τὰ κράτιστα; περὶ τούτων δὴ ἐγὼ ἥκω πρὸσ ὑμᾶσ καὶ λέγω πάντα ὅσα ἐκεῖ αὐτόσ τε ὁρῶ καὶ ἐκείνου ἀκήκοα.

καὶ νομίζω οὕτωσ ἔχειν, ὦ ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοι, ὡσ εἰ μὲν πέμψετε ἐκεῖσε δύναμιν μὴ ἐμοὶ μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἄλλοισ Θετταλοῖσ ἱκανὴν δοκεῖν εἶναι πρὸσ Ιἄσονα πολεμεῖν, ἀποστήσονται αὐτοῦ αἱ πόλεισ· πᾶσαι γὰρ φοβοῦνται ὅποι ποτὲ προβήσεται ἡ τοῦ ἀνδρὸσ δύναμισ· εἰ δὲ νεοδαμώδεισ καὶ ἄνδρα ἰδιώτην οἰέσθε ἀρκέσειν, συμβουλεύω ἡσυχίαν ἔχειν. εὖ γὰρ ἴστε, πρόσ τε μεγάλην ἔσται ῥώμην ὁ πόλεμοσ, καὶ πρὸσ ἄνδρα ὃσ φρόνιμοσ μὲν οὕτω στρατηγόσ ἐστιν ὡσ ὅσα τε λανθάνειν καὶ ὅσα φθάνειν καὶ ὅσα βιάζεσθαι ἐπιχειρεῖ οὐ μάλα ἀφαμαρτάνει.

ἱκανὸσ γάρ ἐστι καὶ νυκτὶ ὅσαπερ ἡμέρᾳ χρῆσθαι, καὶ ὅταν σπεύδῃ, ἄριστον καὶ δεῖπνον ποιησάμενοσ ἅμα πονεῖσθαι. οἰέται δὲ καὶ ἀναπαύεσθαι χρῆναι, ὅταν ἀφίκηται ἔνθ’ ἂν ὡρμημένοσ ᾖ καὶ διαπράξηται ἃ δεῖ· καὶ τοὺσ μεθ’ αὑτοῦ δὲ ταῦτα εἴθικεν. ἐπίσταται δὲ καὶ ὅταν ἐπιπονήσαντεσ ἀγαθόν τι πράξωσιν οἱ στρατιῶται, ἐκπλῆσαι τὰσ γνώμασ αὐτῶν· ὥστε καὶ τοῦτο μεμαθήκασι πάντεσ οἱ μετ’ αὐτοῦ, ὅτι ἐκ τῶν πόνων καὶ τὰ μαλακὰ γίγνεται. καὶ μὴν ἐγκρατέστατόσ γ’ ἐστὶν ὧν ἐγὼ οἶδα τῶν περὶ τὸ σῶμα ἡδονῶν·

ὥστε οὐδὲ διὰ ταῦτα ἀσχολίαν ἔχει τὸ μὴ εἰσ τὸ πράττειν ἀεὶ τὸ δεόμενον. ὑμεῖσ οὖν σκεψάμενοι εἴπατε πρὸσ ἐμέ, ὥσπερ ὑμῖν προσήκει, ὁποῖα δυνήσεσθέ τε καὶ μέλλετε ποιήσειν. ὁ μὲν ταῦτ’ εἶπεν.

οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι τότε μὲν ἀνεβάλοντο τὴν ἀπόκρισιν· τῇ δ’ ὑστεραίᾳ καὶ τῇ τρίτῃ λογισάμενοι τάσ τε ἔξω μόρασ ὅσαι αὐτοῖσ εἰε͂ν καὶ τὰσ περὶ Λακεδαίμονα πρὸσ τὰσ ἔξω τῶν Ἀθηναίων τριήρεισ καὶ τὸν πρὸσ τοὺσ ὁμόρουσ πόλεμον, ἀπεκρίναντο ὅτι ἐν τῷ παρόντι οὐκ ἂν δύναιντο ἱκανὴν αὐτῷ ἐκπέμψαι ἐπικουρίαν, ἀλλ’ ἀπιόντα συντίθεσθαι αὐτὸν ἐκέλευον ὅπῃ δύναιτο ἄριστα τά τε ἑαυτοῦ καὶ τὰ τῆσ πόλεωσ. κἀκεῖνοσ μέντοι ἐπαινέσασ τὴν ἁπλότητα τῆσ πόλεωσ ἀπῆλθε.

καὶ τὴν μὲν ἀκρόπολιν τῶν Φαρσαλίων ἐδεῖτο τοῦ Ιἄσονοσ μὴ ἀναγκάσαι αὐτὸν παραδοῦναι, ὅπωσ τοῖσ παρακαταθεμένοισ διασῴζῃ· τοὺσ δὲ ἑαυτοῦ παῖδασ ἔδωκεν ὁμήρουσ, ὑποσχόμενοσ αὐτῷ τήν τε πόλιν πείσασ ἑκοῦσαν σύμμαχον ποιήσειν καὶ ταγὸν συγκαταστήσειν αὐτόν. ὡσ δὲ τὰ πιστὰ ἔδοσαν ἀλλήλοισ, εὐθὺσ μὲν οἱ Φαρσάλιοι εἰρήνην ἦγον, ταχὺ δὲ ὁ Ιἄσων ὁμολογουμένωσ ταγὸσ τῶν Θετταλῶν καθειστήκει. ἐπεί γε μὴν ἐτάγευσε, διέταξεν ἱππικόν τε ὅσον ἑκάστη πόλισ δυνατὴ ἦν παρέχειν καὶ ὁπλιτικόν.

καὶ ἐγένοντο αὐτῷ ἱππεῖσ μὲν σὺν τοῖσ συμμάχοισ πλείουσ ἢ ὀκτακισχίλιοι, ὁπλῖται δὲ ἐλογίσθησαν οὐκ ἐλάττουσ δισμυρίων, πελταστικόν γε μὴν ἱκανὸν πρὸσ πάντασ ἀνθρώπουσ ἀντιταχθῆναι· ἔργον γὰρ ἐκείνων γε καὶ τὰσ πόλεισ ἀριθμῆσαι. προεῖπε δὲ τοῖσ περιοίκοισ πᾶσι καὶ τὸν φόρον ὥσπερ ἐπὶ Σκόπα τεταγμένοσ ἦν φέρειν. καὶ ταῦτα μὲν οὕτωσ ἐπεραίνετο· ἐγὼ δὲ πάλιν ἐπάνειμι, ὅθεν εἰσ τὰσ περὶ Ιἄσονοσ πράξεισ ἐξέβην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 1

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION