헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί6́4́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 4)

ἐκ δὲ τούτου οἱ μὲν Ἀθηναῖοι τάσ τε φρουρὰσ ἐκ τῶν πόλεων ἀπῆγον καὶ Ἰφικράτην καὶ τὰσ ναῦσ μετεπέμποντο, καὶ ὅσα ὕστερον ἔλαβε μετὰ τοὺσ ὁρ́κουσ τοὺσ ἐν Λακεδαίμονι γενομένουσ, πάντα ἠνάγκασαν ἀποδοῦναι. Λακεδαιμόνιοι μέντοι ἐκ μὲν τῶν ἄλλων πόλεων τούσ τε ἁρμοστὰσ καὶ τοὺσ φρουροὺσ ἀπήγαγον, Κλεόμβροτον δὲ ἔχοντα τὸ ἐν Φωκεῦσι στράτευμα καὶ ἐπερωτῶντα τὰ οἴκοι τέλη τί χρὴ ποιεῖν, Προθόου λέξαντοσ ὅτι αὐτῷ δοκοίη διαλύσαντασ τὸ στράτευμα κατὰ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ περιαγγείλαντασ ταῖσ πόλεσι συμβαλέσθαι εἰσ τὸν ναὸν τοῦ Ἀπόλλωνοσ ὁπόσον βούλοιτο ἑκάστη πόλισ, ἔπειτα εἰ μή τισ ἐῴη αὐτονόμουσ τὰσ πόλεισ εἶναι, τότε πάλιν παρακαλέσαντασ, ὅσοι τῇ αὐτονομίᾳ βούλοιντο βοηθεῖν, ἄγειν ἐπὶ τοὺσ ἐναντιουμένουσ·

οὕτω γὰρ ἂν ἔφη οἰέσθαι τούσ τε θεοὺσ εὐμενεστάτουσ εἶναι καὶ τὰσ πόλεισ ἥκιστ’ ἂν ἄχθεσθαι· ἡ δ’ ἐκκλησία ἀκούσασα ταῦτα ἐκεῖνον μὲν φλυαρεῖν ἡγήσατο·

ἤδη γάρ, ὡσ ἐοίκε, τὸ δαιμόνιον ἦγεν· ἐπέστειλαν δὲ τῷ Κλεομβρότῳ μὴ διαλύειν τὸ στράτευμα, ἀλλ’ εὐθὺσ ἄγειν ἐπὶ τοὺσ Θηβαίουσ, εἰ μὴ αὐτονόμουσ ἀφίοιεν τὰσ πόλεισ. ὁ δὲ Κλεόμβροτοσ, ἐπειδὴ ἐπύθετο τὴν εἰρήνην γεγενημένην, πέμψασ πρὸσ τοὺσ ἐφόρουσ ἠρώτα τί χρὴ ποιεῖν· οἱ δ’ ἐκέλευσαν αὐτὸν στρατεύειν ἐπὶ τοὺσ Θηβαίουσ, εἰ μὴ ἀφίοιεν τὰσ Βοιωτίασ πόλεισ αὐτονόμουσ. ἐπεὶ οὖν ᾔσθετο οὐχ ὅπωσ τὰσ πόλεισ ἀφιέντασ, ἀλλ’ οὐδὲ τὸ στράτευμα διαλύοντασ, ὡσ ἀντετάττοντο πρὸσ αὐτούσ, οὕτω δὴ ἄγει τὴν στρατιὰν εἰσ τὴν Βοιωτίαν. καὶ ᾗ μὲν οἱ Θηβαῖοι ἐμβαλεῖν αὐτὸν ἐκ τῶν Φωκέων προσεδόκων καὶ ἐπὶ στενῷ τινι ἐφύλαττον οὐκ ἐμβάλλει· διὰ Θισβῶν δὲ ὀρεινὴν καὶ ἀπροσδόκητον πορευθεὶσ ἀφικνεῖται εἰσ Κρεῦσιν, καὶ τὸ τεῖχοσ αἱρεῖ, καὶ τριήρεισ τῶν Θηβαίων δώδεκα λαμβάνει. ταῦτα δὲ ποιήσασ καὶ ἀναβὰσ ἀπὸ τῆσ θαλάττησ, ἐστρατοπεδεύσατο ἐν Λεύκτροισ τῆσ Θεσπικῆσ.

οἱ δὲ Θηβαῖοι ἐστρατοπεδεύσαντο ἐπὶ τῷ ἀπαντικρὺ λόφῳ οὐ πολὺ διαλείποντεσ, οὐδένασ ἔχοντεσ συμμάχουσ ἀλλ’ ἢ τοὺσ Βοιωτούσ. ἔνθα δὴ τῷ Κλεομβρότῳ οἱ μὲν φίλοι προσιόντεσ ἔλεγον· Ὦ Κλεόμβροτε, εἰ ἀφήσεισ τοὺσ Θηβαίουσ ἄνευ μάχησ, κινδυνεύσεισ ὑπὸ τῆσ πόλεωσ τὰ ἔσχατα παθεῖν.

ἀναμνησθήσονται γάρ σου καὶ ὅτε εἰσ Κυνὸσ κεφαλὰσ ἀφικόμενοσ οὐδὲν τῆσ χώρασ τῶν Θηβαίων ἐδῄωσασ, καὶ ὅτε ὕστερον στρατεύων ἀπεκρούσθησ τῆσ ἐμβολῆσ, Ἀγησιλάου ἀεὶ ἐμβάλλοντοσ διὰ τοῦ Κιθαιρῶνοσ. εἴπερ οὖν ἢ σαυτοῦ κήδῃ ἢ τῆσ πατρίδοσ ἐπιθυμεῖσ, ἀκτέον ἐπὶ τοὺσ ἄνδρασ. οἱ μὲν φίλοι τοιαῦτα ἔλεγον· οἱ δ’ ἐναντίοι· Νῦν δή, ἔφασαν, δηλώσει ὁ ἀνὴρ εἰ τῷ ὄντι κήδεται τῶν Θηβαίων, ὥσπερ λέγεται. ὁ μὲν δὴ Κλεόμβροτοσ ταῦτα ἀκούων παρωξύνετο πρὸσ τὸ μάχην συνάπτειν.

τῶν δ’ αὖ Θηβαίων οἱ προεστῶτεσ ἐλογίζοντο ὡσ εἰ μὴ μαχοῖντο, ἀποστήσοιντο μὲν αἱ περιοικίδεσ αὐτῶν πόλεισ, αὐτοὶ δὲ πολιορκήσοιντο· εἰ δὲ μὴ ἕξοι ὁ δῆμοσ ὁ Θηβαίων τἀπιτήδεια, ὅτι κινδυνεύσοι καὶ ἡ πόλισ αὐτοῖσ ἐναντία γενέσθαι. ἅτε δὲ καὶ πεφευγότεσ πρόσθεν πολλοὶ αὐτῶν ἐλογίζοντο κρεῖττον εἶναι μαχομένουσ ἀποθνῄσκειν ἢ πάλιν φεύγειν. πρὸσ δὲ τούτοισ παρεθάρρυνε μέν τι αὐτοὺσ καὶ ὁ χρησμὸσ ὁ λεγόμενοσ ὡσ δέοι ἐνταῦθα Λακεδαιμονίουσ ἡττηθῆναι ἔνθα τὸ τῶν παρθένων ἦν μνῆμα, αἳ λέγονται διὰ τὸ βιασθῆναι ὑπὸ Λακεδαιμονίων τινῶν ἀποκτεῖναι ἑαυτάσ.

καὶ ἐκόσμησαν δὴ τοῦτο τὸ μνῆμα οἱ Θηβαῖοι πρὸ τῆσ μάχησ. ἀπηγγέλλετο δὲ καὶ ἐκ τῆσ πόλεωσ αὐτοῖσ ὡσ οἵ τε νεῲ πάντεσ αὐτόματοι ἀνεῴγοντο, αἵ τε ἱέρειαι λέγοιεν ὡσ νίκην οἱ θεοὶ φαίνοιεν. ἐκ δὲ τοῦ Ἡρακλείου καὶ τὰ ὅπλα ἔφασαν ἀφανῆ εἶναι, ὡσ τοῦ Ἡρακλέουσ εἰσ τὴν μάχην ἐξωρμημένου. οἱ μὲν δή τινεσ λέγουσιν ὡσ ταῦτα πάντα τεχνάσματα ἦν τῶν προεστηκότων. εἰσ δ’ οὖν τὴν μάχην τοῖσ μὲν Λακεδαιμονίοισ πάντα ἐναντία ἐγίγνετο, τοῖσ δὲ πάντα καὶ ὑπὸ τῆσ τύχησ κατωρθοῦτο.

ἦν μὲν γὰρ μετ’ ἄριστον τῷ Κλεομβρότῳ ἡ τελευταία βουλὴ περὶ τῆσ μάχησ· ἐν δὲ τῇ μεσημβρίᾳ ὑποπινόντων καὶ τὸν οἶνον παροξῦναί τι αὐτοὺσ ἔλεγον. ἐπεὶ δὲ ὡπλίζοντο ἑκάτεροι καὶ πρόδηλον ἤδη ἦν ὅτι μάχη ἔσοιτο, πρῶτον μὲν ἀπιέναι ὡρμημένων ἐκ τοῦ Βοιωτίου στρατεύματοσ τῶν τὴν ἀγορὰν παρεσκευακότων καὶ σκευοφόρων τινῶν καὶ τῶν οὐ βουλομένων μάχεσθαι, περιιόντεσ κύκλῳ οἵ τε μετὰ τοῦ Ιἕρωνοσ μισθοφόροι καὶ οἱ τῶν Φωκέων πελτασταὶ καὶ τῶν ἱππέων Ἡρακλεῶται καὶ Φλειάσιοι ἐπιθέμενοι τοῖσ ἀπιοῦσιν ἐπέστρεψάν τε αὐτοὺσ καὶ κατεδίωξαν πρὸσ τὸ στρατόπεδον τὸ τῶν Βοιωτῶν·

ὥστε πολὺ μὲν ἐποίησαν μεῖζόν τε καὶ ἁθροώτερον ἢ πρόσθεν τὸ τῶν Βοιωτῶν στράτευμα. ἔπειτα δέ, ἅτε καὶ πεδίου ὄντοσ τοῦ μεταξύ, προετάξαντο μὲν τῆσ ἑαυτῶν φάλαγγοσ οἱ Λακεδαιμόνιοι τοὺσ ἱππέασ, ἀντετάξαντο δ’ αὐτοῖσ καὶ οἱ Θηβαῖοι τοὺσ ἑαυτῶν.

ἦν δὲ τὸ μὲν τῶν Θηβαίων ἱππικὸν μεμελετηκὸσ διά τε τὸν πρὸσ Ὀρχομενίουσ πόλεμον καὶ διὰ τὸν πρὸσ Θεσπιᾶσ, τοῖσ δὲ Λακεδαιμονίοισ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον πονηρότατον ἦν τὸ ἱππικόν. ἔτρεφον μὲν γὰρ τοὺσ ἵππουσ οἱ πλουσιώτατοι·

ἐπεὶ δὲ φρουρὰ φανθείη, τότε ἧκεν ὁ συντεταγμένοσ· λαβὼν δ’ ἂν τὸν ἵππον καὶ ὅπλα ὁποῖα δοθείη αὐτῷ ἐκ τοῦ παραχρῆμα ἂν ἐστρατεύετο· τῶν δ’ αὖ στρατιωτῶν οἱ τοῖσ σώμασιν ἀδυνατώτατοι καὶ ἥκιστα φιλότιμοι ἐπὶ τῶν ἵππων ἦσαν. τοιοῦτον μὲν οὖν τὸ ἱππικὸν ἑκατέρων ἦν.

τῆσ δὲ φάλαγγοσ τοὺσ μὲν Λακεδαιμονίουσ ἔφασαν εἰσ τρεῖσ τὴν ἐνωμοτίαν ἄγειν· τοῦτο δὲ συμβαίνειν αὐτοῖσ οὐ πλέον ἢ εἰσ δώδεκα τὸ βάθοσ. οἱ δὲ Θηβαῖοι οὐκ ἔλαττον ἢ ἐπὶ πεντήκοντα ἀσπίδων συνεστραμμένοι ἦσαν, λογιζόμενοι ὡσ εἰ νικήσειαν τὸ περὶ τὸν βασιλέα, τὸ ἄλλο πᾶν εὐχείρωτον ἔσοιτο. ἐπεὶ δὲ ἤρξατο ἄγειν ὁ Κλεόμβροτοσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ, πρῶτον μὲν πρὶν καὶ αἰσθέσθαι τὸ μετ’ αὐτοῦ στράτευμα ὅτι ἡγοῖτο, καὶ δὴ καὶ οἱ ἱππεῖσ συνεβεβλήκεσαν καὶ ταχὺ ἥττηντο οἱ τῶν Λακεδαιμονίων·

φεύγοντεσ δὲ ἐνεπεπτώκεσαν τοῖσ ἑαυτῶν ὁπλίταισ, ἔτι δὲ ἐνέβαλλον οἱ τῶν Θηβαίων λόχοι. ὅμωσ δὲ ὡσ οἱ μὲν περὶ τὸν Κλεόμβροτον τὸ πρῶτον ἐκράτουν τῇ μάχῃ σαφεῖ τούτῳ τεκμηρίῳ γνοίη τισ ἄν· οὐ γὰρ ἂν ἐδύναντο αὐτὸν ἀνελέσθαι καὶ ζῶντα ἀπενεγκεῖν, εἰ μὴ οἱ πρὸ αὐτοῦ μαχόμενοι ἐπεκράτουν ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ. ἐπεὶ μέντοι ἀπέθανε Δείνων τε ὁ πολέμαρχοσ καὶ Σφοδρίασ τῶν περὶ δαμοσίαν καὶ Κλεώνυμοσ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ, καὶ οἱ μὲν ἵπποι καὶ οἱ συμφορεῖσ τοῦ πολεμάρχου καλούμενοι οἵ τε ἄλλοι ὑπὸ τοῦ ὄχλου ὠθούμενοι ἀνεχώρουν, οἱ δὲ τοῦ εὐωνύμου ὄντεσ τῶν Λακεδαιμονίων ὡσ ἑώρων τὸ δεξιὸν ὠθούμενον, ἐνέκλιναν·

ὅμωσ δὲ πολλῶν τεθνεώτων καὶ ἡττημένοι ἐπεὶ διέβησαν τὴν τάφρον ἣ πρὸ τοῦ στρατοπέδου ἔτυχεν οὖσα αὐτοῖσ, ἔθεντο τὰ ὅπλα κατὰ χώραν ἔνθεν ὡρ́μηντο. ἦν μέντοι οὐ πάνυ ἐν ἐπιπέδῳ, ἀλλὰ πρὸσ ὀρθίῳ μᾶλλόν τι τὸ στρατόπεδον. ἐκ δὲ τούτου ἦσαν μέν τινεσ τῶν Λακεδαιμονίων οἳ ἀφόρητον τὴν συμφορὰν ἡγούμενοι τό τε τροπαῖον ἔφασαν χρῆναι κωλύειν ἱστάναι τοὺσ πολεμίουσ, τούσ τε νεκροὺσ μὴ ὑποσπόνδουσ, ἀλλὰ διὰ μάχησ πειρᾶσθαι ἀναιρεῖσθαι. οἱ δὲ πολέμαρχοι, ὁρῶντεσ μὲν τῶν συμπάντων Λακεδαιμονίων τεθνεῶτασ ἐγγὺσ χιλίουσ, ὁρῶντεσ δ’ αὐτῶν Σπαρτιατῶν, ὄντων τῶν ἐκεῖ ὡσ ἑπτακοσίων, τεθνηκότασ περὶ τετρακοσίουσ, αἰσθανόμενοι δὲ τοὺσ συμμάχουσ πάντασ μὲν ἀθύμωσ ἔχοντασ πρὸσ τὸ μάχεσθαι, ἔστι δὲ οὓσ αὐτῶν οὐδὲ ἀχθομένουσ τῷ γεγενημένῳ, συλλέξαντεσ τοὺσ ἐπικαιριωτάτουσ ἐβουλεύοντο τί χρὴ ποιεῖν.

ἐπεὶ δὲ πᾶσιν ἐδόκει ὑποσπόνδουσ τοὺσ νεκροὺσ ἀναιρεῖσθαι, οὕτω δὴ ἔπεμψαν κήρυκα περὶ σπονδῶν. οἱ μέντοι Θηβαῖοι μετὰ ταῦτα καὶ τροπαῖον ἐστήσαντο καὶ τοὺσ νεκροὺσ ὑποσπόνδουσ ἀπέδοσαν. γενομένων δὲ τούτων, ὁ μὲν εἰσ τὴν Λακεδαίμονα ἀγγελῶν τὸ πάθοσ ἀφικνεῖται γυμνοπαιδιῶν τε οὔσησ τῆσ τελευταίασ καὶ τοῦ ἀνδρικοῦ χοροῦ ἔνδον ὄντοσ·

οἱ δὲ ἔφοροι ἐπεὶ ἤκουσαν τὸ πάθοσ, ἐλυποῦντο μέν, ὥσπερ, οἶμαι, ἀνάγκη· τὸν μέντοι χορὸν οὐκ ἐξήγαγον, ἀλλὰ διαγωνίσασθαι εἰών. καὶ τὰ μὲν ὀνόματα πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ἑκάστου τῶν τεθνεώτων ἀπέδοσαν· προεῖπαν δὲ ταῖσ γυναιξὶ μὴ ποιεῖν κραυγήν, ἀλλὰ σιγῇ τὸ πάθοσ φέρειν. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἦν ὁρᾶν, ὧν μὲν ἐτέθνασαν οἱ προσήκοντεσ, λιπαροὺσ καὶ φαιδροὺσ ἐν τῷ φανερῷ ἀναστρεφομένουσ, ὧν δὲ ζῶντεσ ἠγγελμένοι ἦσαν, ὀλίγουσ ἂν εἶδεσ, τούτουσ δὲ σκυθρωποὺσ καὶ ταπεινοὺσ περιιόντασ. ἐκ δὲ τούτου φρουρὰν μὲν ἔφαινον οἱ ἔφοροι ταῖν ὑπολοίποιν μόραιν μέχρι τῶν τετταράκοντα ἀφ’ ἥβησ·

ἐξέπεμπον δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ἔξω μορῶν μέχρι τῆσ αὐτῆσ ἡλικίασ· τὸ γὰρ πρόσθεν εἰσ τοὺσ Φωκέασ μέχρι τῶν πέντε καὶ τριάκοντα ἀφ’ ἥβησ ἐστρατεύοντο· καὶ τοὺσ ἐπ’ ἀρχαῖσ δὲ τότε καταλειφθέντασ ἀκολουθεῖν ἐκέλευον. ὁ μὲν οὖν Ἀγησίλαοσ ἐκ τῆσ ἀσθενείασ οὔπω ἴσχυεν·

ἡ δὲ πόλισ Ἀρχίδαμον τὸν υἱὸν ἐκέλευεν αὐτοῦ ἡγεῖσθαι. προθύμωσ δ’ αὐτῷ συνεστρατεύοντο Τεγεᾶται· ἔτι γὰρ ἔζων οἱ περὶ Στάσιππον, λακωνίζοντεσ καὶ οὐκ ἐλάχιστον δυνάμενοι ἐν τῇ πόλει. ἐρρωμένωσ δὲ καὶ οἱ Μαντινεῖσ ἐκ τῶν κωμῶν συνεστρατεύοντο· ἀριστοκρατούμενοι γὰρ ἐτύγχανον. καὶ Κορίνθιοι δὲ καὶ Σικυώνιοι καὶ Φλειάσιοι καὶ Ἀχαιοὶ μάλα προθύμωσ ἠκολούθουν, καὶ ἄλλαι δὲ πόλεισ ἐξέπεμπον στρατιώτασ. ἐπλήρουν δὲ καὶ τριήρεισ αὐτοί τε οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ Κορίνθιοι, καὶ ἐδέοντο καὶ Σικυωνίων συμπληροῦν, ἐφ’ ὧν διενοοῦντο τὸ στράτευμα διαβιβάζειν. καὶ ὁ μὲν δὴ Ἀρχίδαμοσ ἐθύετο ἐπὶ τῇ διαβάσει.

οἱ δὲ Θηβαῖοι εὐθὺσ μὲν μετὰ τὴν μάχην ἔπεμψαν εἰσ Ἀθήνασ ἄγγελον ἐστεφανωμένον, καὶ ἅμα μὲν τῆσ νίκησ τὸ μέγεθοσ ἔφραζον, ἅμα δὲ βοηθεῖν ἐκέλευον, λέγοντεσ ὡσ νῦν ἐξείη Λακεδαιμονίουσ πάντων ὧν ἐπεποιήκεσαν αὐτοὺσ τιμωρήσασθαι.

τῶν δὲ Ἀθηναίων ἡ βουλὴ ἐτύγχανεν ἐν ἀκροπόλει καθημένη.

ἐπεὶ δ’ ἤκουσαν τὸ γεγενημένον, ὅτι μὲν σφόδρα ἠνιάθησαν πᾶσι δῆλον ἐγένετο· οὔτε γὰρ ἐπὶ ξένια τὸν κήρυκα ἐκάλεσαν, περί τε τῆσ βοηθείασ οὐδὲν ἀπεκρίναντο. καὶ Ἀθήνηθεν μὲν οὕτωσ ἀπῆλθεν ὁ κῆρυξ. πρὸσ μέντοι Ιἄσονα, σύμμαχον ὄντα, ἔπεμπον σπουδῇ οἱ Θηβαῖοι, κελεύοντεσ βοηθεῖν, διαλογιζόμενοι πῇ τὸ μέλλον ἀποβήσοιτο. ὁ δ’ εὐθὺσ τριήρεισ μὲν ἐπλήρου, ὡσ βοηθήσων κατὰ θάλατταν, συλλαβὼν δὲ τό τε ξενικὸν καὶ τοὺσ περὶ αὑτὸν ἱππέασ, καίπερ ἀκηρύκτῳ πολέμῳ τῶν Φωκέων χρωμένων, πεζῇ διεπορεύθη εἰσ τὴν Βοιωτίαν, ἐν πολλαῖσ τῶν πόλεων πρότερον ὀφθεὶσ ἢ ἀγγελθεὶσ ὅτι πορεύοιτο.

πρὶν γοῦν συλλέγεσθαί τι πανταχόθεν ἔφθανε πόρρω γιγνόμενοσ, δῆλον ποιῶν ὅτι πολλαχοῦ τὸ τάχοσ μᾶλλον τῆσ βίασ διαπράττεται τὰ δέοντα. ἐπεὶ δὲ ἀφίκετο εἰσ τὴν Βοιωτίαν, λεγόντων τῶν Θηβαίων ὡσ καιρὸσ εἰή ἐπιτίθεσθαι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, ἄνωθεν μὲν ἐκεῖνον σὺν τῷ ξενικῷ, σφᾶσ δὲ ἀντιπροσώπουσ, ἀπέτρεπεν αὐτοὺσ ὁ Ιἄσων, διδάσκων ὡσ καλοῦ ἔργου γεγενημένου οὐκ ἄξιον αὐτοῖσ εἰή διακινδυνεῦσαι, ὥστε ἢ ἔτι μείζω καταπρᾶξαι ἢ στερηθῆναι καὶ τῆσ γεγενημένησ νίκησ.

οὐχ ὁρᾶτε, ἔφη, ὅτι καὶ ὑμεῖσ, ἐπεὶ ἐν ἀνάγκῃ ἐγένεσθε, ἐκρατήσατε;

οἰέσθαι οὖν χρὴ καὶ Λακεδαιμονίουσ ἄν, εἰ ἀναγκάζοιντο ἐκγενέσθαι τοῦ ζῆν, ἀπονοηθέντασ διαμάχεσθαι. καὶ ὁ θεὸσ δέ, ὡσ ἐοίκε, πολλάκισ χαίρει τοὺσ μὲν μικροὺσ μεγάλουσ ποιῶν, τοὺσ δὲ μεγάλουσ μικρούσ. τοὺσ μὲν οὖν Θηβαίουσ τοιαῦτα λέγων ἀπέτρεπε τοῦ διακινδυνεύειν·

τοὺσ δ’ αὖ Λακεδαιμονίουσ ἐδίδασκεν οἱο͂ν μὲν εἰή ἡττημένον στράτευμα, οἱο͂ν δὲ νενικηκόσ. εἰ δ’ ἐπιλαθέσθαι, ἔφη, βούλεσθε τὸ γεγενημένον πάθοσ, συμβουλεύω ἀναπνεύσαντασ καὶ ἀναπαυσαμένουσ καὶ μείζουσ γεγενημένουσ τοῖσ ἀηττήτοισ οὕτωσ εἰσ μάχην ἰέναι. νῦν δέ, ἔφη, εὖ ἴστε ὅτι καὶ τῶν συμμάχων ὑμῖν εἰσὶν οἳ διαλέγονται περὶ φιλίασ τοῖσ πολεμίοισ· ἀλλὰ ἐκ παντὸσ τρόπου πειρᾶσθε σπονδὰσ λαβεῖν. ταῦτα δ’, ἔφη, ἐγὼ προθυμοῦμαι, σῶσαι ὑμᾶσ βουλόμενοσ διά τε τὴν τοῦ πατρὸσ φιλίαν πρὸσ ὑμᾶσ καὶ διὰ τὸ προξενεῖν ὑμῶν. ἔλεγε μὲν οὖν τοιαῦτα, ἔπραττε δ’ ἴσωσ ὅπωσ διάφοροι καὶ οὗτοι ἀλλήλοισ ὄντεσ ἀμφότεροι ἐκείνου δέοιντο.

οἱ μέντοι Λακεδαιμόνιοι, ἀκούσαντεσ αὐτοῦ, πράττειν περὶ τῶν σπονδῶν ἐκέλευον· ἐπεὶ δ’ ἀπηγγέλθη ὅτι εἰήσαν αἱ σπονδαί, παρήγγειλαν οἱ πολέμαρχοι δειπνήσαντασ συνεσκευάσθαι πάντασ, ὡσ τῆσ νυκτὸσ πορευσομένουσ, ὅπωσ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ πρὸσ τὸν Κιθαιρῶνα ἀναβαίνοιεν. ἐπεὶ δ’ ἐδείπνησαν, πρὶν καθεύδειν παραγγείλαντεσ ἀκολουθεῖν, ἡγοῦντο εὐθὺσ ἀφ’ ἑσπέρασ τὴν διὰ Κρεύσιοσ, τῷ λαθεῖν πιστεύοντεσ μᾶλλον ἢ ταῖσ σπονδαῖσ. μάλα δὲ χαλεπῶσ πορευόμενοι, οἱᾶ δὴ ἐν νυκτί τε καὶ ἐν φόβῳ ἀπιόντεσ καὶ χαλεπὴν ὁδόν, εἰσ Αἰγόσθενα τῆσ Μεγαρικῆσ ἀφικνοῦνται.

ἐκεῖ δὲ περιτυγχάνουσι τῷ μετὰ Ἀρχιδάμου στρατεύματι. ἔνθα δὴ ἀναμείνασ, ἑώσ καὶ οἱ σύμμαχοι πάντεσ παρεγένοντο, ἀπῆγε πᾶν ὁμοῦ τὸ στράτευμα μέχρι Κορίνθου· ἐκεῖθεν δὲ τοὺσ μὲν συμμάχουσ ἀφῆκε, τοὺσ δὲ πολίτασ οἴκαδε ἀπήγαγεν. ὁ μέντοι Ιἄσων ἀπιὼν διὰ τῆσ Φωκίδοσ Υἁμπολιτῶν μὲν τό τε προάστιον εἷλε καὶ τὴν χώραν ἐπόρθησε καὶ ἀπέκτεινε πολλούσ·

τὴν δ’ ἄλλην Φωκίδα διῆλθεν ἀπραγμόνωσ. ἀφικόμενοσ δὲ εἰσ Ἡράκλειαν κατέβαλε τὸ Ἡρακλεωτῶν τεῖχοσ, δῆλον ὅτι οὐ τοῦτο φοβούμενοσ, μή τινεσ ἀναπεπταμένησ ταύτησ τῆσ παρόδου πορεύσοιντο ἐπὶ τὴν ἐκείνου δύναμιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐνθυμούμενοσ μή τινεσ τὴν Ἡράκλειαν ἐπὶ στενῷ οὖσαν καταλαβόντεσ εἴργοιεν αὐτόν, εἴ ποι βούλοιτο τῆσ Ἑλλάδοσ πορεύεσθαι. ἐπεὶ δὲ ἀπῆλθε πάλιν εἰσ τὴν Θετταλίαν, μέγασ μὲν ἦν καὶ διὰ τὸ τῷ νόμῳ Θετταλῶν ταγὸσ καθεστάναι καὶ διὰ τὸ μισθοφόρουσ πολλοὺσ τρέφειν περὶ αὑτὸν καὶ πεζοὺσ καὶ ἱππέασ, καὶ τούτουσ ἐκπεπονημένουσ ὡσ ἂν κράτιστοι εἰε͂ν·

ἔτι δὲ μείζων καὶ διὰ τὸ συμμάχουσ πολλοὺσ τοὺσ μὲν ἤδη εἶναι αὐτῷ, τοὺσ δὲ καὶ ἔτι βούλεσθαι γίγνεσθαι. μέγιστοσ δ’ ἦν τῶν καθ’ αὑτὸν τῷ μηδ’ ὑφ’ ἑνὸσ εὐκαταφρόνητοσ εἶναι. ἐπιόντων δὲ Πυθίων παρήγγειλε μὲν ταῖσ πόλεσι βοῦσ καὶ οἶσ καὶ αἶγασ καὶ ὗσ παρασκευάζεσθαι ὡσ εἰσ τὴν θυσίαν·

καὶ ἔφασαν πάνυ μετρίωσ ἑκάστῃ πόλει ἐπαγγελλομένῳ γενέσθαι βοῦσ μὲν οὐκ ἐλάττουσ χιλίων, τὰ δὲ ἄλλα βοσκήματα πλείω ἢ μύρια. ἐκήρυξε δὲ καὶ νικητήριον χρυσοῦν στέφανον ἔσεσθαι, ἥτισ τῶν πόλεων βοῦν ἡγεμόνα κάλλιστον τῷ θεῷ θρέψειε. παρήγγειλε δὲ καὶ ὡσ στρατευσομένοισ εἰσ τὸν περὶ τὰ Πύθια χρόνον Θετταλοῖσ παρασκευάζεσθαι·

διενοεῖτο γάρ, ὡσ ἔφασαν, καὶ τὴν πανήγυριν τῷ θεῷ καὶ τοὺσ ἀγῶνασ αὐτὸσ διατιθέναι. περὶ μέντοι τῶν ἱερῶν χρημάτων ὅπωσ μὲν διενοεῖτο ἔτι καὶ νῦν ἄδηλον· λέγεται δὲ ἐπερομένων τῶν Δελφῶν τί χρὴ ποιεῖν, ἐὰν λαμβάνῃ τῶν τοῦ θεοῦ χρημάτων, ἀποκρίνασθαι τὸν θεὸν ὅτι αὐτῷ μελήσει. ὁ δ’ οὖν ἀνὴρ τηλικοῦτοσ ὢν καὶ τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα διανοούμενοσ, ἐξέτασιν πεποιηκὼσ καὶ δοκιμασίαν τοῦ Φεραίων ἱππικοῦ, καὶ ἤδη καθήμενοσ καὶ ἀποκρινόμενοσ, εἴ τισ δεόμενόσ του προσίοι, ὑπὸ νεανίσκων ἑπτὰ προσελθόντων ὡσ διαφερομένων τι ἀλλήλοισ ἀποσφάττεται καὶ κατακόπτεται.

βοηθησάντων δὲ ἐρρωμένωσ τῶν παραγενομένων δορυφόρων εἷσ μὲν ἔτι τύπτων τὸν Ιἄσονα λόγχῃ πληγεὶσ ἀποθνῄσκει·

ἕτεροσ δὲ ἀναβαίνων ἐφ’ ἵππον ἐγκαταληφθεὶσ καὶ πολλὰ τραύματα λαβὼν ἀπέθανεν· οἱ δ’ ἄλλοι ἀναπηδήσαντεσ ἐπὶ τοὺσ παρεσκευασμένουσ ἵππουσ ἀπέφυγον· ὅποι δὲ ἀφίκοιντο τῶν Ἑλληνίδων πόλεων, ἐν ταῖσ πλείσταισ ἐτιμῶντο. ᾧ καὶ δῆλον ἐγένετο ὅτι ἰσχυρῶσ ἔδεισαν οἱ Ἕλληνεσ αὐτὸν μὴ τύραννοσ γένοιτο. ἀποθανόντοσ μέντοι ἐκείνου Πολύδωροσ ἀδελφὸσ αὐτοῦ καὶ Πολύφρων ταγοὶ κατέστησαν.

καὶ ὁ μὲν Πολύδωροσ, πορευομένων ἀμφοτέρων εἰσ Λάρισαν, νύκτωρ καθεύδων ἀποθνῄσκει ὑπὸ Πολύφρονοσ τοῦ ἀδελφοῦ, ὡσ ἐδόκει· ὁ γὰρ θάνατοσ αὐτοῦ ἐξαπιναῖόσ τε καὶ οὐκ ἔχων φανερὰν πρόφασιν ἐγένετο. ὁ δ’ αὖ Πολύφρων ἦρξε μὲν ἐνιαυτόν, κατεσκευάσατο δὲ τὴν ταγείαν τυραννίδι ὁμοίαν.

ἔν τε γὰρ Φαρσάλῳ τὸν Πολυδάμαντα καὶ ἄλλουσ τῶν πολιτῶν ὀκτὼ τοὺσ κρατίστουσ ἀπέκτεινεν, ἔκ τε Λαρίσησ πολλοὺσ φυγάδασ ἐποίησε. ταῦτα δὲ ποιῶν καὶ οὗτοσ ἀποθνῄσκει ὑπ’ Ἀλεξάνδρου, ὡσ τιμωροῦντοσ τῷ Πολυδώρῳ καὶ τὴν τυραννίδα καταλύοντοσ.

ἐπεὶ δ’ αὐτὸσ παρέλαβε τὴν ἀρχήν, χαλεπὸσ μὲν Θετταλοῖσ ταγὸσ ἐγένετο, χαλεπὸσ δὲ Θηβαίοισ καὶ Ἀθηναίοισ πολέμιοσ, ἄδικοσ δὲ λῃστὴσ καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν. τοιοῦτοσ δ’ ὢν καὶ αὐτὸσ αὖ ἀποθνῄσκει, αὐτοχειρίᾳ μὲν ὑπὸ τῶν τῆσ γυναικὸσ ἀδελφῶν, βουλῇ δὲ ὑπ’ αὐτῆσ ἐκείνησ. τοῖσ τε γὰρ ἀδελφοῖσ ἐξήγγειλεν ὡσ ὁ Ἀλέξανδροσ ἐπιβουλεύοι αὐτοῖσ καὶ ἔκρυψεν αὐτοὺσ ἔνδον ὄντασ ὅλην τὴν ἡμέραν, καὶ δεξαμένη μεθύοντα τὸν Ἀλέξανδρον ἐπεὶ κατεκοίμισεν, ὁ μὲν λύχνοσ ἐκάετο, τὸ δὲ ξίφοσ αὐτοῦ ἐξήνεγκεν.

ὡσ δ’ ᾔσθετο ὀκνοῦντασ εἰσιέναι ἐπὶ τὸν Ἀλέξανδρον τοὺσ ἀδελφούσ, εἶπεν ὡσ εἰ μὴ ἤδη πράξοιεν, ἐξεγερεῖ αὐτόν. ὡσ δ’ εἰσῆλθον, ἐπισπάσασα τὴν θύραν εἴχετο τοῦ ῥόπτρου, ἑώσ ἀπέθανεν ὁ ἀνήρ. ἡ δὲ ἔχθρα λέγεται αὐτῇ πρὸσ τὸν ἄνδρα γενέσθαι ὑπὸ μέν τινων ὡσ ἐπεὶ ἔδησε τὰ ἑαυτοῦ παιδικὰ ὁ Ἀλέξανδροσ, νεανίσκον ὄντα καλόν, δεηθείσησ αὐτῆσ λῦσαι ἐξαγαγὼν αὐτὸν ἀπέσφαξεν·

οἱ δέ τινεσ ὡσ ἐπεὶ παῖδεσ αὐτῷ οὐκ ἐγίγνοντο ἐκ ταύτησ, ὅτι πέμπων εἰσ Θήβασ ἐμνήστευε τὴν Ιἄσονοσ γυναῖκα ἀναλαβεῖν. τὰ μὲν οὖν αἴτια τῆσ ἐπιβουλῆσ ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ οὕτω λέγεται· τῶν δὲ ταῦτα πραξάντων ἄχρι οὗ ὅδε ὁ λόγοσ ἐγράφετο Τισίφονοσ πρεσβύτατοσ ὢν τῶν ἀδελφῶν τὴν ἀρχὴν εἶχε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 4

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION