Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Δ, chapter 1

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Δ, chapter 1)

ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ ἐπεὶ ἀφίκετο ἅμα μετοπώρῳ εἰσ τὴν τοῦ Φαρναβάζου Φρυγίαν, τὴν μὲν χώραν ἔκαε καὶ ἐπόρθει, πόλεισ δὲ τὰσ μὲν βίᾳ, τὰσ δ’ ἑκούσασ προσελάμβανε. λέγοντοσ δὲ τοῦ Σπιθριδάτου ὡσ εἰ ἔλθοι πρὸσ τὴν Παφλαγονίαν σὺν αὐτῷ, τὸν τῶν Παφλαγόνων βασιλέα καὶ εἰσ λόγουσ ἄξοι καὶ σύμμαχον ποιήσοι, προθύμωσ ἐπορεύετο, πάλαι τούτου ἐπιθυμῶν, τοῦ ἀφιστάναι τι ἔθνοσ ἀπὸ βασιλέωσ.

ἐπεὶ δὲ ἀφίκετο εἰσ τὴν Παφλαγονίαν, ἦλθεν Ὄτυσ καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο·

καὶ γὰρ καλούμενοσ ὑπὸ βασιλέωσ οὐκ ἀνεβεβήκει. πείσαντοσ δὲ τοῦ Σπιθριδάτου κατέλιπε τῷ Ἀγησιλάῳ Ὄτυσ χιλίουσ μὲν ἱππέασ, δισχιλίουσ δὲ πελταστάσ. χάριν δὲ τούτων εἰδὼσ Ἀγησίλαοσ τῷ Σπιθριδάτῃ, Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Σπιθριδάτα, οὐκ ἂν δοίησ Ὄτυϊ τὴν θυγατέρα;

Πολύ γε, ἔφη, μᾶλλον ἢ ἐκεῖνοσ ἂν λάβοι φυγάδοσ ἀνδρὸσ βασιλεύων πολλῆσ καὶ χώρασ καὶ δυνάμεωσ. τότε μὲν οὖν ταῦτα μόνον ἐρρήθη περὶ τοῦ γάμου. ἐπεὶ δὲ Ὄτυσ ἔμελλεν ἀπιέναι, ἦλθε πρὸσ τὸν Ἀγησίλαον ἀσπασόμενοσ·

ἤρξατο δὲ λόγου ὁ Ἀγησίλαοσ παρόντων τῶν τριάκοντα, μεταστησάμενοσ τὸν Σπιθριδάτην· Λέξον μοι, ἔφη, ὦ Ὄτυ, ποίου τινὸσ γένουσ ἐστὶν ὁ Σπιθριδάτησ;

ὁ δ’ εἶπεν ὅτι Περσῶν οὐδενὸσ ἐνδεέστεροσ. Τὸν δὲ υἱόν, ἔφη, ἑόρακασ αὐτοῦ ὡσ καλόσ ἐστι; Τί δ’ οὐ μέλλω; καὶ γὰρ ἑσπέρασ συνεδείπνουν αὐτῷ. Τούτου μέν φασι τὴν θυγατέρα αὐτῷ καλλίονα εἶναι. Νὴ Δί’, ἔφη ὁ Ὄτυσ, καλὴ γάρ ἐστι.

Καὶ ἐγὼ μέν, ἔφη, ἐπεὶ φίλοσ ἡμῖν γεγένησαι, συμβουλεύοιμ’ ἄν σοι τὴν παῖδα ἄγεσθαι γυναῖκα, καλλίστην μὲν οὖσαν, οὗ τί ἀνδρὶ ἥδιον; πατρὸσ δ’ εὐγενεστάτου, δύναμιν δ’ ἔχοντοσ τοσαύτην, ὃσ ὑπὸ Φαρναβάζου ἀδικηθεὶσ οὕτω τιμωρεῖται αὐτὸν ὥστε φυγάδα πάσησ τῆσ χώρασ, ὡσ ὁρᾷσ, πεποίηκεν. εὖ ἴσθι μέντοι, ἔφη, ὅτι ὥσπερ ἐκεῖνον ἐχθρὸν ὄντα δύναται τιμωρεῖσθαι, οὕτω καὶ φίλον ἄνδρα εὐεργετεῖν <ἂν> δύναιτο.

νόμιζε δὲ τούτων πραχθέντων μὴ ἐκεῖνον ἄν σοι μόνον κηδεστὴν εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἐμὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Λακεδαιμονίουσ, ἡμῶν δ’ ἡγουμένων τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα. καὶ μὴν μεγαλειοτέρωσ γε σοῦ, εἰ ταῦτα πράττοισ, τίσ ἄν ποτε γήμειε;

ποίαν γὰρ νύμφην πώποτε τοσοῦτοι ἱππεῖσ καὶ πελτασταὶ καὶ ὁπλῖται προύπεμψαν ὅσοι τὴν σὴν γυναῖκα εἰσ τὸν σὸν οἶκον προπέμψειαν ἄν; καὶ ὁ Ὄτυσ ἐπήρετο·

Δοκοῦντα δ’, ἔφη, ὦ Ἀγησίλαε, ταῦτα καὶ Σπιθριδάτῃ λέγεισ; Μὰ τοὺσ θεούσ, ἔφη ὁ Ἀγησίλαοσ, ἐκεῖνοσ μὲν ἐμέ γε οὐκ ἐκέλευσε ταῦτα λέγειν· ἐγὼ μέντοι, καίπερ ὑπερχαίρων, ὅταν ἐχθρὸν τιμωρῶμαι, πολὺ μᾶλλόν μοι δοκῶ ἥδεσθαι, ὅταν τι τοῖσ φίλοισ ἀγαθὸν ἐξευρίσκω. Τί οὖν, ἔφη, οὐ πυνθάνῃ εἰ καὶ ἐκείνῳ βουλομένῳ ταῦτ’ ἐστί;

καὶ ὁ Ἀγησίλαοσ· Ἴτ’, ἔφη, ὑμεῖσ, ὦ Ἡριππίδα, καὶ διδάσκετε αὐτὸν βουληθῆναι ἅπερ ἡμεῖσ. οἱ μὲν δὴ ἀναστάντεσ ἐδίδασκον.

ἐπεὶ δὲ διέτριβον, Βούλει, ἔφη, ὦ Ὄτυ, καὶ ἡμεῖσ δεῦρο καλέσωμεν αὐτόν; Πολύ γ’ ἂν οἶμαι μᾶλλον ὑπὸ σοῦ πεισθῆναι αὐτὸν ἢ ὑπὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων. ἐκ τούτου δὴ ἐκάλει ὁ Ἀγησίλαοσ τὸν Σπιθριδάτην τε καὶ τοὺσ ἄλλουσ. προσιόντων δ’ εὐθὺσ εἶπεν ὁ Ἡριππίδασ·

Τὰ μὲν ἄλλα, ὦ Ἀγησίλαε, τὰ ῥηθέντα τί ἄν τισ μακρολογοίη; τέλοσ δὲ λέγει Σπιθριδάτησ πᾶν ποιεῖν ἂν ἡδέωσ ὅ τι σοι δοκοίη. Ἐμοὶ μὲν τοίνυν, ἔφη, δοκεῖ, ὁ Ἀγησίλαοσ, σὲ μέν, ὦ Σπιθριδάτα, τύχῃ ἀγαθῇ διδόναι Ὄτυϊ τὴν θυγατέρα, σὲ δὲ λαμβάνειν.

τὴν μέντοι παῖδα πρὸ ἦροσ οὐκ ἂν δυναίμεθα πεζῇ ἀγαγεῖν. Ἀλλὰ ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Ὄτυσ, κατὰ θάλατταν ἤδη ἂν πέμποιτο, εἰ σὺ βούλοιο. ἐκ τούτου δεξιὰσ δόντεσ καὶ λαβόντεσ ἐπὶ τούτοισ ἀπέπεμπον τὸν Ὄτυν.

καὶ εὐθὺσ ὁ Ἀγησίλαοσ, ἐπεὶ ἔγνω αὐτὸν σπεύδοντα, τριήρη πληρώσασ καὶ Καλλίαν Λακεδαιμόνιον κελεύσασ ἀπαγαγεῖν τὴν παῖδα, αὐτὸσ ἐπὶ Δασκυλείου ἀπεπορεύετο, ἔνθα καὶ τὰ βασίλεια ἦν Φαρναβάζῳ, καὶ κῶμαι περὶ αὐτὰ πολλαὶ καὶ μεγάλαι καὶ ἄφθονα ἔχουσαι τὰ ἐπιτήδεια, καὶ θῆραι αἱ μὲν καὶ ἐν περιειργμένοισ παραδείσοισ, αἱ δὲ καὶ <ἐν> ἀναπεπταμένοισ τόποισ, πάγκαλαι.

παρέρρει δὲ καὶ ποταμὸσ παντοδαπῶν ἰχθύων πλήρησ.

ἦν δὲ καὶ τὰ πτηνὰ ἄφθονα τοῖσ ὀρνιθεῦσαι δυναμένοισ. ἐνταῦθα μὲν δὴ διεχείμαζε, καὶ αὐτόθεν καὶ σὺν προνομαῖσ τὰ ἐπιτήδεια τῇ στρατιᾷ λαμβάνων. καταφρονητικῶσ δέ ποτε καὶ ἀφυλάκτωσ διὰ τὸ μηδὲν πρότερον ἐσφάλθαι λαμβανόντων τῶν στρατιωτῶν τὰ ἐπιτήδεια, ἐπέτυχεν αὐτοῖσ ὁ Φαρνάβαζοσ κατὰ τὸ πεδίον ἐσπαρμένοισ, ἁρ́ματα μὲν ἔχων δύο δρεπανηφόρα, ἱππέασ δὲ ὡσ τετρακοσίουσ.

οἱ δ’ Ἕλληνεσ ὡσ εἶδον αὐτὸν προσελαύνοντα, συνέδραμον ὡσ εἰσ ἑπτακοσίουσ·

ὁ δ’ οὐκ ἐμέλλησεν, ἀλλὰ προστησάμενοσ τὰ ἁρ́ματα, αὐτὸσ δὲ σὺν τοῖσ ἱππεῦσιν ὄπισθεν γενόμενοσ, ἐλαύνειν εἰσ αὐτοὺσ ἐκέλευσεν. ὡσ δὲ τὰ ἁρ́ματα ἐμβαλόντα διεσκέδασε τὸ ἁθρόον, ταχὺ οἱ ἱππεῖσ κατέβαλον ὡσ εἰσ ἑκατὸν ἀνθρώπουσ, οἱ δ’ ἄλλοι κατέφυγον πρὸσ Ἀγησίλαον·

ἐγγὺσ γὰρ ἔτυχε σὺν τοῖσ ὁπλίταισ ὤν. ἐκ δὲ τούτου τρίτῃ ἢ τετάρτῃ ἡμέρᾳ αἰσθάνεται ὁ Σπιθριδάτησ τὸν Φαρνάβαζον ἐν Καυῇ κώμῃ μεγάλῃ στρατοπεδευόμενον, ἀπέχοντα στάδια ὡσ ἑξήκοντα καὶ ἑκατόν, καὶ εὐθὺσ λέγει πρὸσ τὸν Ἡριππίδαν.

καὶ ὁ Ἡριππίδασ ἐπιθυμῶν λαμπρόν τι ἐργάσασθαι, αἰτεῖ τὸν Ἀγησίλαον ὁπλίτασ τε εἰσ δισχιλίουσ καὶ πελταστὰσ ἄλλουσ τοσούτουσ καὶ ἱππέασ τούσ τε Σπιθριδάτου καὶ τοὺσ Παφλαγόνασ καὶ τῶν Ἑλλήνων ὁπόσουσ πείσειεν.

ἐπεὶ δὲ ὑπέσχετο αὐτῷ, ἐθύετο·

καὶ ἅμα δείλῃ καλλιερησάμενοσ κατέλυσε τὴν θυσίαν. ἐκ δὲ τούτου δειπνήσαντασ παρήγγειλε παρεῖναι πρόσθεν τοῦ στρατοπέδου. σκότουσ δὲ γενομένου οὐδ’ οἱ ἡμίσεισ ἑκάστων ἐξῆλθον. ὅπωσ δὲ μή, εἰ ἀποτρέποιτο, καταγελῷεν αὐτοῦ οἱ ἄλλοι τριάκοντα, ἐπορεύετο σὺν ᾗ εἶχε δυνάμει.

ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐπιπεσὼν τῇ Φαρναβάζου στρατοπεδείᾳ, τῆσ μὲν προφυλακῆσ αὐτοῦ Μυσῶν ὄντων πολλοὶ ἔπεσον, αὐτοὶ δὲ διαφεύγουσι, τὸ δὲ στρατόπεδον ἁλίσκεται, καὶ πολλὰ μὲν ἐκπώματα καὶ ἄλλα δὴ οἱᾶ Φαρναβάζου κτήματα, πρὸσ δὲ τούτοισ σκεύη πολλὰ καὶ ὑποζύγια σκευοφόρα.

διὰ γὰρ τὸ φοβεῖσθαι μή, εἴ που κατασταίη, κυκλωθεὶσ πολιορκοῖτο, ἄλλοτε ἄλλῃ τῆσ χώρασ ἐπῄει, ὥσπερ οἱ νομάδεσ, καὶ μάλα ἀφανίζων τὰσ στρατοπεδεύσεισ.

ἐπεὶ δὲ τὰ ληφθέντα χρήματα ἀπήγαγον οἵ τε Παφλαγόνεσ καὶ ὁ Σπιθριδάτησ, ὑποστήσασ Ἡριππίδασ ταξιάρχουσ καὶ λοχαγοὺσ ἀφείλετο ἅπαντα τόν τε Σπιθριδάτην καὶ τοὺσ Παφλαγόνασ, ἵνα δὴ πολλὰ ἀπαγάγοι τὰ αἰχμάλωτα τοῖσ λαφυροπώλαισ.

ἐκεῖνοι μέντοι ταῦτα παθόντεσ οὐκ ἤνεγκαν, ἀλλ’ ὡσ ἀδικηθέντεσ καὶ ἀτιμασθέντεσ νυκτὸσ συσκευασάμενοι ᾤχοντο ἀπιόντεσ εἰσ Σάρδεισ πρὸσ Ἀριαῖον, πιστεύσαντεσ, ὅτι καὶ ὁ Ἀριαῖοσ ἀποστὰσ βασιλέωσ ἐπολέμησεν αὐτῷ.

Ἀγησιλάῳ μὲν δὴ τῆσ ἀπολείψεωσ τοῦ Σπιθριδάτου καὶ τοῦ Μεγαβάτου καὶ τῶν Παφλαγόνων οὐδὲν ἐγένετο βαρύτερον ἐν τῇ στρατείᾳ.

ἦν δέ τισ Ἀπολλοφάνησ Κυζικηνόσ, ὃσ καὶ Φαρναβάζῳ ἐτύγχανεν ἐκ παλαιοῦ ξένοσ ὢν καὶ Ἀγησιλάῳ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐξενώθη.

οὗτοσ οὖν εἶπε πρὸσ τὸν Ἀγησίλαον ὡσ οἰοίτο συναγαγεῖν αὐτῷ ἂν εἰσ λόγουσ περὶ φιλίασ Φαρνάβαζον. ὡσ δ’ ἤκουσεν αὐτοῦ, σπονδὰσ λαβὼν καὶ δεξιὰν παρῆν ἄγων τὸν Φαρνάβαζον εἰσ συγκείμενον χωρίον, ἔνθα δὴ Ἀγησίλαοσ καὶ οἱ περὶ αὐτὸν τριάκοντα χαμαὶ ἐν πόᾳ τινὶ κατακείμενοι ἀνέμενον·

ὁ δὲ Φαρνάβαζοσ ἧκεν ἔχων στολὴν πολλοῦ χρυσοῦ ἀξίαν. ὑποτιθέντων δὲ αὐτῷ τῶν θεραπόντων ῥαπτά, ἐφ’ ὧν καθίζουσιν οἱ Πέρσαι μαλακῶσ, ᾐσχύνθη ἐντρυφῆσαι, ὁρῶν τοῦ Ἀγησιλάου τὴν φαυλότητα· κατεκλίθη οὖν καὶ αὐτὸσ ὥσπερ εἶχε χαμαί. καὶ πρῶτα μὲν ἀλλήλουσ χαίρειν προσεῖπαν, ἔπειτα τὴν δεξιὰν προτείναντοσ τοῦ Φαρναβάζου ἀντιπρούτεινε καὶ ὁ Ἀγησίλαοσ.

μετὰ δὲ τοῦτο ἤρξατο λόγου ὁ Φαρνάβαζοσ· καὶ γὰρ ἦν πρεσβύτεροσ· Ὦ Ἀγησίλαε καὶ πάντεσ οἱ παρόντεσ Λακεδαιμόνιοι, ἐγὼ ὑμῖν, ὅτε τοῖσ Ἀθηναίοισ ἐπολεμεῖτε, φίλοσ καὶ σύμμαχοσ ἐγενόμην, καὶ τὸ μὲν ναυτικὸν τὸ ὑμέτερον χρήματα παρέχων ἰσχυρὸν ἐποίουν, ἐν δὲ τῇ γῇ αὐτὸσ ἀπὸ τοῦ ἵππου μαχόμενοσ μεθ’ ὑμῶν εἰσ τὴν θάλατταν κατεδίωκον τοὺσ πολεμίουσ.

καὶ διπλοῦν ὥσπερ Τισσαφέρνουσ οὐδὲν πώποτέ μου οὔτε ποιήσαντοσ οὔτ’ εἰπόντοσ πρὸσ ὑμᾶσ ἔχοιτ’ ἂν κατηγορῆσαι. τοιοῦτοσ δὲ γενόμενοσ νῦν οὕτω διάκειμαι ὑφ’ ὑμῶν ὡσ οὐδὲ δεῖπνον ἔχω ἐν τῇ ἐμαυτοῦ χώρᾳ, εἰ μή τι ὧν ἂν ὑμεῖσ λίπητε συλλέξομαι, ὥσπερ τὰ θηρία.

ἃ δέ μοι ὁ πατὴρ καὶ οἰκήματα καλὰ καὶ παραδείσουσ καὶ δένδρων καὶ θηρίων μεστοὺσ κατέλιπεν, ἐφ’ οἷσ ηὐφραινόμην, ταῦτα πάντα ὁρῶ τὰ μὲν κατακεκομμένα, τὰ δὲ κατακεκαυμένα. εἰ οὖν ἐγὼ μὴ γιγνώσκω μήτε τὰ ὅσια μήτε τὰ δίκαια, ὑμεῖσ δὲ διδάξατέ με ὅπωσ ταῦτ’ ἐστὶν ἀνδρῶν ἐπισταμένων χάριτασ ἀποδιδόναι. ὁ μὲν ταῦτ’ εἶπεν.

οἱ δὲ τριάκοντα πάντεσ μὲν ἐπῃσχύνθησαν αὐτὸν καὶ ἐσιώπησαν· ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ χρόνῳ ποτὲ εἶπεν· Ἀλλ’ οἶμαι μέν σε, ὦ Φαρνάβαζε, εἰδέναι ὅτι καὶ ἐν ταῖσ Ἑλληνικαῖσ πόλεσι ξένοι ἀλλήλοισ γίγνονται ἄνθρωποι. οὗτοι δέ, ὅταν αἱ πόλεισ πολέμιαι γένωνται, σὺν ταῖσ πατρίσι καὶ τοῖσ ἐξενωμένοισ πολεμοῦσι καί, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἔστιν ὅτε καὶ ἀπέκτειναν ἀλλήλουσ. καὶ ἡμεῖσ οὖν νῦν βασιλεῖ τῷ ὑμετέρῳ πολεμοῦντεσ πάντα ἠναγκάσμεθα τὰ ἐκείνου πολέμια νομίζειν· σοί γε μέντοι φίλοι γενέσθαι περὶ παντὸσ ἂν ποιησαίμεθα. καὶ εἰ μὲν ἀλλάξασθαί σε ἔδει ἀντὶ δεσπότου βασιλέωσ ἡμᾶσ δεσπότασ, οὐκ ἂν ἔγωγέ σοι συνεβούλευον·

νῦν δὲ ἔξεστί σοι μεθ’ ἡμῶν γενομένῳ μηδένα προσκυνοῦντα μηδὲ δεσπότην ἔχοντα ζῆν καρπούμενον τὰ σαυτοῦ. καίτοι ἐλεύθερον εἶναι ἐγὼ μὲν οἶμαι ἀντάξιον εἶναι τῶν πάντων χρημάτων. οὐδὲ μέντοι τοῦτό σε κελεύομεν, πένητα μέν, ἐλεύθερον δ’ εἶναι, ἀλλ’ ἡμῖν συμμάχοισ χρώμενον αὔξειν μὴ τὴν βασιλέωσ ἀλλὰ τὴν σαυτοῦ ἀρχήν, τοὺσ νῦν ὁμοδούλουσ σοι καταστρεφόμενον, ὥστε σοὺσ ὑπηκόουσ εἶναι.

καίτοι εἰ ἅμα ἐλεύθερόσ τ’ εἰήσ καὶ πλούσιοσ γένοιο, τίνοσ ἂν δέοισ μὴ οὐχὶ πάμπαν εὐδαίμων εἶναι; Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Φαρνάβαζοσ, ἁπλῶσ ὑμῖν ἀποκρίνομαι ἅπερ ποιήσω;

Πρέπει γοῦν σοι. Ἐγὼ τοίνυν, ἔφη, ἐὰν βασιλεὺσ ἄλλον μὲν στρατηγὸν πέμπῃ, ἐμὲ δὲ ὑπήκοον ἐκείνου τάττῃ, βουλήσομαι ὑμῖν καὶ φίλοσ καὶ σύμμαχοσ εἶναι· ἐὰν μέντοι μοι τὴν ἀρχὴν προστάττῃ τοιοῦτόν τι, ὡσ ἐοίκε, φιλοτιμία ἐστίν, εὖ χρὴ εἰδέναι ὅτι πολεμήσω ὑμῖν ὡσ ἂν δύνωμαι ἄριστα. ἀκούσασ ταῦτα ὁ Ἀγησίλαοσ ἐλάβετο τῆσ χειρὸσ αὐτοῦ καὶ εἶπεν·

Εἴθ’, ὦ λῷστε σύ, τοιοῦτοσ ὢν φίλοσ ἡμῖν γένοιο. ἓν δ’ οὖν, ἔφη, ἐπίστω, ὅτι νῦν τε ἄπειμι ὡσ ἂν δύνωμαι τάχιστα ἐκ τῆσ σῆσ χώρασ, τοῦ τε λοιποῦ, κἂν πόλεμοσ ᾖ, ἑώσ ἂν ἐπ’ ἄλλον ἔχωμεν στρατεύεσθαι, σοῦ τε καὶ τῶν σῶν ἀφεξόμεθα. τούτων δὲ λεχθέντων διέλυσε τὴν σύνοδον.

καὶ ὁ μὲν Φαρνάβαζοσ ἀναβὰσ ἐπὶ τὸν ἵππον ἀπῄει, ὁ δὲ ἐκ τῆσ Παραπίτασ υἱὸσ αὐτοῦ, καλὸσ ἔτι ὤν, ὑπολειφθεὶσ καὶ προσδραμών, Ξένον σε, ἔφη, ὦ Ἀγησίλαε, ποιοῦμαι. Ἐγὼ δέ γε δέχομαι. Μέμνησό νυν, ἔφη. καὶ εὐθὺσ τὸ παλτόν εἶχε δὲ καλόν ἔδωκε τῷ Ἀγησιλάῳ. ὁ δὲ δεξάμενοσ, φάλαρα ἔχοντοσ περὶ τῷ ἵππῳ Ἰδαίου τοῦ γραφέωσ πάγκαλα, περιελὼν ἀντέδωκεν αὐτῷ. τότε μὲν οὖν ὁ παῖσ ἀναπηδήσασ ἐπὶ τὸν ἵππον μετεδίωκε τὸν πατέρα. ὡσ δ’ ἐν τῇ τοῦ Φαρναβάζου ἀποδημίᾳ ἀποστερῶν ἁδελφὸσ τὴν ἀρχὴν φυγάδα ἐποίησε τὸν τῆσ Παραπίτασ υἱόν, τά τ’ ἄλλα ὁ Ἀγησίλαοσ ἐπεμελεῖτο αὐτοῦ, καὶ ἐρασθέντοσ αὐτοῦ τοῦ Εὐάλκουσ υἱέοσ Ἀθηναίου, πάντ’ ἐποίησεν ὅπωσ ἂν δι’ ἐκεῖνον ἐγκριθείη τὸ στάδιον ἐν Ὀλυμπίᾳ, μέγιστοσ ὢν τῶν παίδων.

καὶ τότε δή, ὥσπερ εἶπε πρὸσ τὸν Φαρνάβαζον, εὐθὺσ ἀπεπορεύετο ἐκ τῆσ χώρασ·

σχεδὸν δὲ καὶ ἐάρ ἤδη ὑπέφαινεν. ἀφικόμενοσ δ’ εἰσ Θήβησ πεδίον κατεστρατοπεδεύσατο περὶ τὸ τῆσ Ἀστυρηνῆσ Ἀρτέμιδοσ ἱερόν, καὶ ἐκεῖ πρὸσ ᾧ εἶχε συνέλεγε πανταχόθεν πάμπληθεσ στράτευμα. παρεσκευάζετο γὰρ πορευσόμενοσ ὡσ δύναιτο ἀνωτάτω, νομίζων ὁπόσα ὄπισθεν ποιήσαιτο ἔθνη πάντα ἀποστερήσειν βασιλέωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION