헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί4́1́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Δ, chapter 1)

ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ ἐπεὶ ἀφίκετο ἅμα μετοπώρῳ εἰσ τὴν τοῦ Φαρναβάζου Φρυγίαν, τὴν μὲν χώραν ἔκαε καὶ ἐπόρθει, πόλεισ δὲ τὰσ μὲν βίᾳ, τὰσ δ’ ἑκούσασ προσελάμβανε. λέγοντοσ δὲ τοῦ Σπιθριδάτου ὡσ εἰ ἔλθοι πρὸσ τὴν Παφλαγονίαν σὺν αὐτῷ, τὸν τῶν Παφλαγόνων βασιλέα καὶ εἰσ λόγουσ ἄξοι καὶ σύμμαχον ποιήσοι, προθύμωσ ἐπορεύετο, πάλαι τούτου ἐπιθυμῶν, τοῦ ἀφιστάναι τι ἔθνοσ ἀπὸ βασιλέωσ.

ἐπεὶ δὲ ἀφίκετο εἰσ τὴν Παφλαγονίαν, ἦλθεν Ὄτυσ καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο·

καὶ γὰρ καλούμενοσ ὑπὸ βασιλέωσ οὐκ ἀνεβεβήκει. πείσαντοσ δὲ τοῦ Σπιθριδάτου κατέλιπε τῷ Ἀγησιλάῳ Ὄτυσ χιλίουσ μὲν ἱππέασ, δισχιλίουσ δὲ πελταστάσ. χάριν δὲ τούτων εἰδὼσ Ἀγησίλαοσ τῷ Σπιθριδάτῃ, Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Σπιθριδάτα, οὐκ ἂν δοίησ Ὄτυϊ τὴν θυγατέρα;

Πολύ γε, ἔφη, μᾶλλον ἢ ἐκεῖνοσ ἂν λάβοι φυγάδοσ ἀνδρὸσ βασιλεύων πολλῆσ καὶ χώρασ καὶ δυνάμεωσ. τότε μὲν οὖν ταῦτα μόνον ἐρρήθη περὶ τοῦ γάμου. ἐπεὶ δὲ Ὄτυσ ἔμελλεν ἀπιέναι, ἦλθε πρὸσ τὸν Ἀγησίλαον ἀσπασόμενοσ·

ἤρξατο δὲ λόγου ὁ Ἀγησίλαοσ παρόντων τῶν τριάκοντα, μεταστησάμενοσ τὸν Σπιθριδάτην· Λέξον μοι, ἔφη, ὦ Ὄτυ, ποίου τινὸσ γένουσ ἐστὶν ὁ Σπιθριδάτησ;

ὁ δ’ εἶπεν ὅτι Περσῶν οὐδενὸσ ἐνδεέστεροσ. Τὸν δὲ υἱόν, ἔφη, ἑόρακασ αὐτοῦ ὡσ καλόσ ἐστι; Τί δ’ οὐ μέλλω; καὶ γὰρ ἑσπέρασ συνεδείπνουν αὐτῷ. Τούτου μέν φασι τὴν θυγατέρα αὐτῷ καλλίονα εἶναι. Νὴ Δί’, ἔφη ὁ Ὄτυσ, καλὴ γάρ ἐστι.

Καὶ ἐγὼ μέν, ἔφη, ἐπεὶ φίλοσ ἡμῖν γεγένησαι, συμβουλεύοιμ’ ἄν σοι τὴν παῖδα ἄγεσθαι γυναῖκα, καλλίστην μὲν οὖσαν, οὗ τί ἀνδρὶ ἥδιον; πατρὸσ δ’ εὐγενεστάτου, δύναμιν δ’ ἔχοντοσ τοσαύτην, ὃσ ὑπὸ Φαρναβάζου ἀδικηθεὶσ οὕτω τιμωρεῖται αὐτὸν ὥστε φυγάδα πάσησ τῆσ χώρασ, ὡσ ὁρᾷσ, πεποίηκεν. εὖ ἴσθι μέντοι, ἔφη, ὅτι ὥσπερ ἐκεῖνον ἐχθρὸν ὄντα δύναται τιμωρεῖσθαι, οὕτω καὶ φίλον ἄνδρα εὐεργετεῖν <ἂν> δύναιτο.

νόμιζε δὲ τούτων πραχθέντων μὴ ἐκεῖνον ἄν σοι μόνον κηδεστὴν εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἐμὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Λακεδαιμονίουσ, ἡμῶν δ’ ἡγουμένων τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα. καὶ μὴν μεγαλειοτέρωσ γε σοῦ, εἰ ταῦτα πράττοισ, τίσ ἄν ποτε γήμειε;

ποίαν γὰρ νύμφην πώποτε τοσοῦτοι ἱππεῖσ καὶ πελτασταὶ καὶ ὁπλῖται προύπεμψαν ὅσοι τὴν σὴν γυναῖκα εἰσ τὸν σὸν οἶκον προπέμψειαν ἄν; καὶ ὁ Ὄτυσ ἐπήρετο·

Δοκοῦντα δ’, ἔφη, ὦ Ἀγησίλαε, ταῦτα καὶ Σπιθριδάτῃ λέγεισ; Μὰ τοὺσ θεούσ, ἔφη ὁ Ἀγησίλαοσ, ἐκεῖνοσ μὲν ἐμέ γε οὐκ ἐκέλευσε ταῦτα λέγειν· ἐγὼ μέντοι, καίπερ ὑπερχαίρων, ὅταν ἐχθρὸν τιμωρῶμαι, πολὺ μᾶλλόν μοι δοκῶ ἥδεσθαι, ὅταν τι τοῖσ φίλοισ ἀγαθὸν ἐξευρίσκω. Τί οὖν, ἔφη, οὐ πυνθάνῃ εἰ καὶ ἐκείνῳ βουλομένῳ ταῦτ’ ἐστί;

καὶ ὁ Ἀγησίλαοσ· Ἴτ’, ἔφη, ὑμεῖσ, ὦ Ἡριππίδα, καὶ διδάσκετε αὐτὸν βουληθῆναι ἅπερ ἡμεῖσ. οἱ μὲν δὴ ἀναστάντεσ ἐδίδασκον.

ἐπεὶ δὲ διέτριβον, Βούλει, ἔφη, ὦ Ὄτυ, καὶ ἡμεῖσ δεῦρο καλέσωμεν αὐτόν; Πολύ γ’ ἂν οἶμαι μᾶλλον ὑπὸ σοῦ πεισθῆναι αὐτὸν ἢ ὑπὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων. ἐκ τούτου δὴ ἐκάλει ὁ Ἀγησίλαοσ τὸν Σπιθριδάτην τε καὶ τοὺσ ἄλλουσ. προσιόντων δ’ εὐθὺσ εἶπεν ὁ Ἡριππίδασ·

Τὰ μὲν ἄλλα, ὦ Ἀγησίλαε, τὰ ῥηθέντα τί ἄν τισ μακρολογοίη; τέλοσ δὲ λέγει Σπιθριδάτησ πᾶν ποιεῖν ἂν ἡδέωσ ὅ τι σοι δοκοίη. Ἐμοὶ μὲν τοίνυν, ἔφη, δοκεῖ, ὁ Ἀγησίλαοσ, σὲ μέν, ὦ Σπιθριδάτα, τύχῃ ἀγαθῇ διδόναι Ὄτυϊ τὴν θυγατέρα, σὲ δὲ λαμβάνειν.

τὴν μέντοι παῖδα πρὸ ἦροσ οὐκ ἂν δυναίμεθα πεζῇ ἀγαγεῖν. Ἀλλὰ ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Ὄτυσ, κατὰ θάλατταν ἤδη ἂν πέμποιτο, εἰ σὺ βούλοιο. ἐκ τούτου δεξιὰσ δόντεσ καὶ λαβόντεσ ἐπὶ τούτοισ ἀπέπεμπον τὸν Ὄτυν.

καὶ εὐθὺσ ὁ Ἀγησίλαοσ, ἐπεὶ ἔγνω αὐτὸν σπεύδοντα, τριήρη πληρώσασ καὶ Καλλίαν Λακεδαιμόνιον κελεύσασ ἀπαγαγεῖν τὴν παῖδα, αὐτὸσ ἐπὶ Δασκυλείου ἀπεπορεύετο, ἔνθα καὶ τὰ βασίλεια ἦν Φαρναβάζῳ, καὶ κῶμαι περὶ αὐτὰ πολλαὶ καὶ μεγάλαι καὶ ἄφθονα ἔχουσαι τὰ ἐπιτήδεια, καὶ θῆραι αἱ μὲν καὶ ἐν περιειργμένοισ παραδείσοισ, αἱ δὲ καὶ <ἐν> ἀναπεπταμένοισ τόποισ, πάγκαλαι.

παρέρρει δὲ καὶ ποταμὸσ παντοδαπῶν ἰχθύων πλήρησ.

ἦν δὲ καὶ τὰ πτηνὰ ἄφθονα τοῖσ ὀρνιθεῦσαι δυναμένοισ. ἐνταῦθα μὲν δὴ διεχείμαζε, καὶ αὐτόθεν καὶ σὺν προνομαῖσ τὰ ἐπιτήδεια τῇ στρατιᾷ λαμβάνων. καταφρονητικῶσ δέ ποτε καὶ ἀφυλάκτωσ διὰ τὸ μηδὲν πρότερον ἐσφάλθαι λαμβανόντων τῶν στρατιωτῶν τὰ ἐπιτήδεια, ἐπέτυχεν αὐτοῖσ ὁ Φαρνάβαζοσ κατὰ τὸ πεδίον ἐσπαρμένοισ, ἁρ́ματα μὲν ἔχων δύο δρεπανηφόρα, ἱππέασ δὲ ὡσ τετρακοσίουσ.

οἱ δ’ Ἕλληνεσ ὡσ εἶδον αὐτὸν προσελαύνοντα, συνέδραμον ὡσ εἰσ ἑπτακοσίουσ·

ὁ δ’ οὐκ ἐμέλλησεν, ἀλλὰ προστησάμενοσ τὰ ἁρ́ματα, αὐτὸσ δὲ σὺν τοῖσ ἱππεῦσιν ὄπισθεν γενόμενοσ, ἐλαύνειν εἰσ αὐτοὺσ ἐκέλευσεν. ὡσ δὲ τὰ ἁρ́ματα ἐμβαλόντα διεσκέδασε τὸ ἁθρόον, ταχὺ οἱ ἱππεῖσ κατέβαλον ὡσ εἰσ ἑκατὸν ἀνθρώπουσ, οἱ δ’ ἄλλοι κατέφυγον πρὸσ Ἀγησίλαον·

ἐγγὺσ γὰρ ἔτυχε σὺν τοῖσ ὁπλίταισ ὤν. ἐκ δὲ τούτου τρίτῃ ἢ τετάρτῃ ἡμέρᾳ αἰσθάνεται ὁ Σπιθριδάτησ τὸν Φαρνάβαζον ἐν Καυῇ κώμῃ μεγάλῃ στρατοπεδευόμενον, ἀπέχοντα στάδια ὡσ ἑξήκοντα καὶ ἑκατόν, καὶ εὐθὺσ λέγει πρὸσ τὸν Ἡριππίδαν.

καὶ ὁ Ἡριππίδασ ἐπιθυμῶν λαμπρόν τι ἐργάσασθαι, αἰτεῖ τὸν Ἀγησίλαον ὁπλίτασ τε εἰσ δισχιλίουσ καὶ πελταστὰσ ἄλλουσ τοσούτουσ καὶ ἱππέασ τούσ τε Σπιθριδάτου καὶ τοὺσ Παφλαγόνασ καὶ τῶν Ἑλλήνων ὁπόσουσ πείσειεν.

ἐπεὶ δὲ ὑπέσχετο αὐτῷ, ἐθύετο·

καὶ ἅμα δείλῃ καλλιερησάμενοσ κατέλυσε τὴν θυσίαν. ἐκ δὲ τούτου δειπνήσαντασ παρήγγειλε παρεῖναι πρόσθεν τοῦ στρατοπέδου. σκότουσ δὲ γενομένου οὐδ’ οἱ ἡμίσεισ ἑκάστων ἐξῆλθον. ὅπωσ δὲ μή, εἰ ἀποτρέποιτο, καταγελῷεν αὐτοῦ οἱ ἄλλοι τριάκοντα, ἐπορεύετο σὺν ᾗ εἶχε δυνάμει.

ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐπιπεσὼν τῇ Φαρναβάζου στρατοπεδείᾳ, τῆσ μὲν προφυλακῆσ αὐτοῦ Μυσῶν ὄντων πολλοὶ ἔπεσον, αὐτοὶ δὲ διαφεύγουσι, τὸ δὲ στρατόπεδον ἁλίσκεται, καὶ πολλὰ μὲν ἐκπώματα καὶ ἄλλα δὴ οἱᾶ Φαρναβάζου κτήματα, πρὸσ δὲ τούτοισ σκεύη πολλὰ καὶ ὑποζύγια σκευοφόρα.

διὰ γὰρ τὸ φοβεῖσθαι μή, εἴ που κατασταίη, κυκλωθεὶσ πολιορκοῖτο, ἄλλοτε ἄλλῃ τῆσ χώρασ ἐπῄει, ὥσπερ οἱ νομάδεσ, καὶ μάλα ἀφανίζων τὰσ στρατοπεδεύσεισ.

ἐπεὶ δὲ τὰ ληφθέντα χρήματα ἀπήγαγον οἵ τε Παφλαγόνεσ καὶ ὁ Σπιθριδάτησ, ὑποστήσασ Ἡριππίδασ ταξιάρχουσ καὶ λοχαγοὺσ ἀφείλετο ἅπαντα τόν τε Σπιθριδάτην καὶ τοὺσ Παφλαγόνασ, ἵνα δὴ πολλὰ ἀπαγάγοι τὰ αἰχμάλωτα τοῖσ λαφυροπώλαισ.

ἐκεῖνοι μέντοι ταῦτα παθόντεσ οὐκ ἤνεγκαν, ἀλλ’ ὡσ ἀδικηθέντεσ καὶ ἀτιμασθέντεσ νυκτὸσ συσκευασάμενοι ᾤχοντο ἀπιόντεσ εἰσ Σάρδεισ πρὸσ Ἀριαῖον, πιστεύσαντεσ, ὅτι καὶ ὁ Ἀριαῖοσ ἀποστὰσ βασιλέωσ ἐπολέμησεν αὐτῷ.

Ἀγησιλάῳ μὲν δὴ τῆσ ἀπολείψεωσ τοῦ Σπιθριδάτου καὶ τοῦ Μεγαβάτου καὶ τῶν Παφλαγόνων οὐδὲν ἐγένετο βαρύτερον ἐν τῇ στρατείᾳ.

ἦν δέ τισ Ἀπολλοφάνησ Κυζικηνόσ, ὃσ καὶ Φαρναβάζῳ ἐτύγχανεν ἐκ παλαιοῦ ξένοσ ὢν καὶ Ἀγησιλάῳ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐξενώθη.

οὗτοσ οὖν εἶπε πρὸσ τὸν Ἀγησίλαον ὡσ οἰοίτο συναγαγεῖν αὐτῷ ἂν εἰσ λόγουσ περὶ φιλίασ Φαρνάβαζον. ὡσ δ’ ἤκουσεν αὐτοῦ, σπονδὰσ λαβὼν καὶ δεξιὰν παρῆν ἄγων τὸν Φαρνάβαζον εἰσ συγκείμενον χωρίον, ἔνθα δὴ Ἀγησίλαοσ καὶ οἱ περὶ αὐτὸν τριάκοντα χαμαὶ ἐν πόᾳ τινὶ κατακείμενοι ἀνέμενον·

ὁ δὲ Φαρνάβαζοσ ἧκεν ἔχων στολὴν πολλοῦ χρυσοῦ ἀξίαν. ὑποτιθέντων δὲ αὐτῷ τῶν θεραπόντων ῥαπτά, ἐφ’ ὧν καθίζουσιν οἱ Πέρσαι μαλακῶσ, ᾐσχύνθη ἐντρυφῆσαι, ὁρῶν τοῦ Ἀγησιλάου τὴν φαυλότητα· κατεκλίθη οὖν καὶ αὐτὸσ ὥσπερ εἶχε χαμαί. καὶ πρῶτα μὲν ἀλλήλουσ χαίρειν προσεῖπαν, ἔπειτα τὴν δεξιὰν προτείναντοσ τοῦ Φαρναβάζου ἀντιπρούτεινε καὶ ὁ Ἀγησίλαοσ.

μετὰ δὲ τοῦτο ἤρξατο λόγου ὁ Φαρνάβαζοσ· καὶ γὰρ ἦν πρεσβύτεροσ· Ὦ Ἀγησίλαε καὶ πάντεσ οἱ παρόντεσ Λακεδαιμόνιοι, ἐγὼ ὑμῖν, ὅτε τοῖσ Ἀθηναίοισ ἐπολεμεῖτε, φίλοσ καὶ σύμμαχοσ ἐγενόμην, καὶ τὸ μὲν ναυτικὸν τὸ ὑμέτερον χρήματα παρέχων ἰσχυρὸν ἐποίουν, ἐν δὲ τῇ γῇ αὐτὸσ ἀπὸ τοῦ ἵππου μαχόμενοσ μεθ’ ὑμῶν εἰσ τὴν θάλατταν κατεδίωκον τοὺσ πολεμίουσ.

καὶ διπλοῦν ὥσπερ Τισσαφέρνουσ οὐδὲν πώποτέ μου οὔτε ποιήσαντοσ οὔτ’ εἰπόντοσ πρὸσ ὑμᾶσ ἔχοιτ’ ἂν κατηγορῆσαι. τοιοῦτοσ δὲ γενόμενοσ νῦν οὕτω διάκειμαι ὑφ’ ὑμῶν ὡσ οὐδὲ δεῖπνον ἔχω ἐν τῇ ἐμαυτοῦ χώρᾳ, εἰ μή τι ὧν ἂν ὑμεῖσ λίπητε συλλέξομαι, ὥσπερ τὰ θηρία.

ἃ δέ μοι ὁ πατὴρ καὶ οἰκήματα καλὰ καὶ παραδείσουσ καὶ δένδρων καὶ θηρίων μεστοὺσ κατέλιπεν, ἐφ’ οἷσ ηὐφραινόμην, ταῦτα πάντα ὁρῶ τὰ μὲν κατακεκομμένα, τὰ δὲ κατακεκαυμένα. εἰ οὖν ἐγὼ μὴ γιγνώσκω μήτε τὰ ὅσια μήτε τὰ δίκαια, ὑμεῖσ δὲ διδάξατέ με ὅπωσ ταῦτ’ ἐστὶν ἀνδρῶν ἐπισταμένων χάριτασ ἀποδιδόναι. ὁ μὲν ταῦτ’ εἶπεν.

οἱ δὲ τριάκοντα πάντεσ μὲν ἐπῃσχύνθησαν αὐτὸν καὶ ἐσιώπησαν· ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ χρόνῳ ποτὲ εἶπεν· Ἀλλ’ οἶμαι μέν σε, ὦ Φαρνάβαζε, εἰδέναι ὅτι καὶ ἐν ταῖσ Ἑλληνικαῖσ πόλεσι ξένοι ἀλλήλοισ γίγνονται ἄνθρωποι. οὗτοι δέ, ὅταν αἱ πόλεισ πολέμιαι γένωνται, σὺν ταῖσ πατρίσι καὶ τοῖσ ἐξενωμένοισ πολεμοῦσι καί, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἔστιν ὅτε καὶ ἀπέκτειναν ἀλλήλουσ. καὶ ἡμεῖσ οὖν νῦν βασιλεῖ τῷ ὑμετέρῳ πολεμοῦντεσ πάντα ἠναγκάσμεθα τὰ ἐκείνου πολέμια νομίζειν· σοί γε μέντοι φίλοι γενέσθαι περὶ παντὸσ ἂν ποιησαίμεθα. καὶ εἰ μὲν ἀλλάξασθαί σε ἔδει ἀντὶ δεσπότου βασιλέωσ ἡμᾶσ δεσπότασ, οὐκ ἂν ἔγωγέ σοι συνεβούλευον·

νῦν δὲ ἔξεστί σοι μεθ’ ἡμῶν γενομένῳ μηδένα προσκυνοῦντα μηδὲ δεσπότην ἔχοντα ζῆν καρπούμενον τὰ σαυτοῦ. καίτοι ἐλεύθερον εἶναι ἐγὼ μὲν οἶμαι ἀντάξιον εἶναι τῶν πάντων χρημάτων. οὐδὲ μέντοι τοῦτό σε κελεύομεν, πένητα μέν, ἐλεύθερον δ’ εἶναι, ἀλλ’ ἡμῖν συμμάχοισ χρώμενον αὔξειν μὴ τὴν βασιλέωσ ἀλλὰ τὴν σαυτοῦ ἀρχήν, τοὺσ νῦν ὁμοδούλουσ σοι καταστρεφόμενον, ὥστε σοὺσ ὑπηκόουσ εἶναι.

καίτοι εἰ ἅμα ἐλεύθερόσ τ’ εἰήσ καὶ πλούσιοσ γένοιο, τίνοσ ἂν δέοισ μὴ οὐχὶ πάμπαν εὐδαίμων εἶναι; Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Φαρνάβαζοσ, ἁπλῶσ ὑμῖν ἀποκρίνομαι ἅπερ ποιήσω;

Πρέπει γοῦν σοι. Ἐγὼ τοίνυν, ἔφη, ἐὰν βασιλεὺσ ἄλλον μὲν στρατηγὸν πέμπῃ, ἐμὲ δὲ ὑπήκοον ἐκείνου τάττῃ, βουλήσομαι ὑμῖν καὶ φίλοσ καὶ σύμμαχοσ εἶναι· ἐὰν μέντοι μοι τὴν ἀρχὴν προστάττῃ τοιοῦτόν τι, ὡσ ἐοίκε, φιλοτιμία ἐστίν, εὖ χρὴ εἰδέναι ὅτι πολεμήσω ὑμῖν ὡσ ἂν δύνωμαι ἄριστα. ἀκούσασ ταῦτα ὁ Ἀγησίλαοσ ἐλάβετο τῆσ χειρὸσ αὐτοῦ καὶ εἶπεν·

Εἴθ’, ὦ λῷστε σύ, τοιοῦτοσ ὢν φίλοσ ἡμῖν γένοιο. ἓν δ’ οὖν, ἔφη, ἐπίστω, ὅτι νῦν τε ἄπειμι ὡσ ἂν δύνωμαι τάχιστα ἐκ τῆσ σῆσ χώρασ, τοῦ τε λοιποῦ, κἂν πόλεμοσ ᾖ, ἑώσ ἂν ἐπ’ ἄλλον ἔχωμεν στρατεύεσθαι, σοῦ τε καὶ τῶν σῶν ἀφεξόμεθα. τούτων δὲ λεχθέντων διέλυσε τὴν σύνοδον.

καὶ ὁ μὲν Φαρνάβαζοσ ἀναβὰσ ἐπὶ τὸν ἵππον ἀπῄει, ὁ δὲ ἐκ τῆσ Παραπίτασ υἱὸσ αὐτοῦ, καλὸσ ἔτι ὤν, ὑπολειφθεὶσ καὶ προσδραμών, Ξένον σε, ἔφη, ὦ Ἀγησίλαε, ποιοῦμαι. Ἐγὼ δέ γε δέχομαι. Μέμνησό νυν, ἔφη. καὶ εὐθὺσ τὸ παλτόν εἶχε δὲ καλόν ἔδωκε τῷ Ἀγησιλάῳ. ὁ δὲ δεξάμενοσ, φάλαρα ἔχοντοσ περὶ τῷ ἵππῳ Ἰδαίου τοῦ γραφέωσ πάγκαλα, περιελὼν ἀντέδωκεν αὐτῷ. τότε μὲν οὖν ὁ παῖσ ἀναπηδήσασ ἐπὶ τὸν ἵππον μετεδίωκε τὸν πατέρα. ὡσ δ’ ἐν τῇ τοῦ Φαρναβάζου ἀποδημίᾳ ἀποστερῶν ἁδελφὸσ τὴν ἀρχὴν φυγάδα ἐποίησε τὸν τῆσ Παραπίτασ υἱόν, τά τ’ ἄλλα ὁ Ἀγησίλαοσ ἐπεμελεῖτο αὐτοῦ, καὶ ἐρασθέντοσ αὐτοῦ τοῦ Εὐάλκουσ υἱέοσ Ἀθηναίου, πάντ’ ἐποίησεν ὅπωσ ἂν δι’ ἐκεῖνον ἐγκριθείη τὸ στάδιον ἐν Ὀλυμπίᾳ, μέγιστοσ ὢν τῶν παίδων.

καὶ τότε δή, ὥσπερ εἶπε πρὸσ τὸν Φαρνάβαζον, εὐθὺσ ἀπεπορεύετο ἐκ τῆσ χώρασ·

σχεδὸν δὲ καὶ ἐάρ ἤδη ὑπέφαινεν. ἀφικόμενοσ δ’ εἰσ Θήβησ πεδίον κατεστρατοπεδεύσατο περὶ τὸ τῆσ Ἀστυρηνῆσ Ἀρτέμιδοσ ἱερόν, καὶ ἐκεῖ πρὸσ ᾧ εἶχε συνέλεγε πανταχόθεν πάμπληθεσ στράτευμα. παρεσκευάζετο γὰρ πορευσόμενοσ ὡσ δύναιτο ἀνωτάτω, νομίζων ὁπόσα ὄπισθεν ποιήσαιτο ἔθνη πάντα ἀποστερήσειν βασιλέωσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Δ, chapter 1

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Δ, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION