Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 6

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 6)

οἱ μὲν δὴ στρατηγοὶ οὕτω ληφθέντεσ ἀνήχθησαν ὡσ βασιλέα καὶ ἀποτμηθέντεσ τὰσ κεφαλὰσ ἐτελεύτησαν, εἷσ μὲν αὐτῶν Κλέαρχοσ ὁμολογουμένωσ ἐκ πάντων τῶν ἐμπείρωσ αὐτοῦ ἐχόντων δόξασ γενέσθαι ἀνὴρ καὶ πολεμικὸσ καὶ φιλοπόλεμοσ ἐσχάτωσ. καὶ γὰρ δὴ ἑώσ μὲν πόλεμοσ ἦν τοῖσ Λακεδαιμονίοισ πρὸσ τοὺσ Ἀθηναίουσ παρέμενεν, ἐπειδὴ δὲ εἰρήνη ἐγένετο, πείσασ τὴν αὑτοῦ πόλιν ὡσ οἱ Θρᾷκεσ ἀδικοῦσι τοὺσ Ἕλληνασ καὶ διαπραξάμενοσ ὡσ ἐδύνατο παρὰ τῶν ἐφόρων ἐξέπλει ὡσ πολεμήσων τοῖσ ὑπὲρ Χερρονήσου καὶ Περίνθου Θρᾳξίν.

ἐπεὶ δὲ μεταγνόντεσ πωσ οἱ ἔφοροι ἤδη ἔξω ὄντοσ ἀποστρέφειν αὐτὸν ἐπειρῶντο ἐξ Ἰσθμοῦ, ἐνταῦθα οὐκέτι πείθεται, ἀλλ’ ᾤχετο πλέων εἰσ Ἑλλήσποντον.

ἐκ τούτου καὶ ἐθανατώθη ὑπὸ τῶν ἐν Σπάρτῃ τελῶν ὡσ ἀπειθῶν.

ἤδη δὲ φυγὰσ ὢν ἔρχεται πρὸσ Κῦρον, καὶ ὁποίοισ μὲν λόγοισ ἔπεισε Κῦρον ἄλλῃ γέγραπται, δίδωσι δὲ αὐτῷ Κῦροσ μυρίουσ δαρεικούσ· ὁ δὲ λαβὼν οὐκ ἐπὶ ῥᾳθυμίαν ἐτράπετο, ἀλλ’ ἀπὸ τούτων τῶν χρημάτων συλλέξασ στράτευμα ἐπολέμει τοῖσ Θρᾳξί, καὶ μάχῃ τε ἐνίκησε καὶ ἀπὸ τούτου δὴ ἔφερε καὶ ἦγε τούτουσ καὶ πολεμῶν διεγένετο μέχρι Κῦροσ ἐδεήθη τοῦ στρατεύματοσ·

τότε δὲ ἀπῆλθεν ὡσ ξὺν ἐκείνῳ αὖ πολεμήσων. ταῦτα οὖν φιλοπολέμου μοι δοκεῖ ἀνδρὸσ ἔργα εἶναι, ὅστισ ἐξὸν μὲν εἰρήνην ἄγειν ἄνευ αἰσχύνησ καὶ βλάβησ αἱρεῖται πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ ῥᾳθυμεῖν βούλεται πονεῖν ὥστε πολεμεῖν, ἐξὸν δὲ χρήματα ἔχειν ἀκινδύνωσ αἱρεῖται πολεμῶν μείονα ταῦτα ποιεῖν·

ἐκεῖνοσ δὲ ὥσπερ εἰσ παιδικὰ ἢ εἰσ ἄλλην τινὰ ἡδονὴν ἤθελε δαπανᾶν εἰσ πόλεμον. οὕτω μὲν φιλοπόλεμοσ ἦν·

πολεμικὸσ δὲ αὖ ταύτῃ ἐδόκει εἶναι ὅτι φιλοκίνδυνόσ τε ἦν καὶ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ ἄγων ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ καὶ ἐν τοῖσ δεινοῖσ φρόνιμοσ, ὡσ οἱ παρόντεσ πανταχοῦ πάντεσ ὡμολόγουν. καὶ ἀρχικὸσ δ’ ἐλέγετο εἶναι ὡσ δυνατὸν ἐκ τοῦ τοιούτου τρόπου οἱο͂ν κἀκεῖνοσ εἶχεν.

ἱκανὸσ μὲν γὰρ ὥσ τισ καὶ ἄλλοσ φροντίζειν ἦν ὅπωσ ἔχοι ἡ στρατιὰ αὐτῷ τὰ ἐπιτήδεια καὶ παρασκευάζειν ταῦτα, ἱκανὸσ δὲ καὶ ἐμποιῆσαι τοῖσ παροῦσιν ὡσ πειστέον εἰή Κλεάρχῳ. τοῦτο δ’ ἐποίει ἐκ τοῦ χαλεπὸσ εἶναι·

καὶ γὰρ ὁρᾶν στυγνὸσ ἦν καὶ τῇ φωνῇ τραχύσ, ἐκόλαζέ τε ἰσχυρῶσ, καὶ ὀργῇ ἐνίοτε, ὡσ καὶ αὐτῷ μεταμέλειν ἔσθ’ ὅτε. καὶ γνώμῃ δ’ ἐκόλαζεν·

ἀκολάστου γὰρ στρατεύματοσ οὐδὲν ἡγεῖτο ὄφελοσ εἶναι, ἀλλὰ καὶ λέγειν αὐτὸν ἔφασαν ὡσ δέοι τὸν στρατιώτην φοβεῖσθαι μᾶλλον τὸν ἄρχοντα ἢ τοὺσ πολεμίουσ, εἰ μέλλοι ἢ φυλακὰσ φυλάξειν ἢ φίλων ἀφέξεσθαι ἢ ἀπροφασίστωσ ἰέναι πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ. ἐν μὲν οὖν τοῖσ δεινοῖσ ἤθελον αὐτοῦ ἀκούειν σφόδρα καὶ οὐκ ἄλλον ᾑροῦντο οἱ στρατιῶται·

καὶ γὰρ τὸ στυγνὸν τότε φαιδρὸν αὐτοῦ ἐν τοῖσ ἄλλοισ προσώποισ ἔφασαν φαίνεσθαι καὶ τὸ χαλεπὸν ἐρρωμένον πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἐδόκει εἶναι, ὥστε σωτήριον, οὐκέτι χαλεπὸν ἐφαίνετο· ὅτε δ’ ἔξω τοῦ δεινοῦ γένοιντο καὶ ἐξείη πρὸσ ἄλλον ἀρξομένουσ ἀπιέναι, πολλοὶ αὐτὸν ἀπέλειπον·

τὸ γὰρ ἐπίχαρι οὐκ εἶχεν, ἀλλ’ ἀεὶ χαλεπὸσ ἦν καὶ ὠμόσ· ὥστε διέκειντο πρὸσ αὐτὸν οἱ στρατιῶται ὥσπερ παῖδεσ πρὸσ διδάσκαλον. καὶ γὰρ οὖν φιλίᾳ μὲν καὶ εὐνοίᾳ ἑπομένουσ οὐδέποτε εἶχεν·

οἵτινεσ δὲ ἢ ὑπὸ πόλεωσ τεταγμένοι ἢ ὑπὸ τοῦ δεῖσθαι ἢ ἄλλῃ τινὶ ἀνάγκῃ κατεχόμενοι παρείησαν αὐτῷ, σφόδρα πειθομένοισ ἐχρῆτο. ἐπεὶ δὲ ἄρξαιντο νικᾶν ξὺν αὐτῷ τοὺσ πολεμίουσ, ἤδη μεγάλα ἦν τὰ χρησίμουσ ποιοῦντα εἶναι τοὺσ ξὺν αὐτῷ στρατιώτασ·

τό τε γὰρ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ θαρραλέωσ ἔχειν παρῆν καὶ τὸ τὴν παρ’ ἐκείνου τιμωρίαν φοβεῖσθαι εὐτάκτουσ ἐποίει. τοιοῦτοσ μὲν δὴ ἄρχων ἦν·

ἄρχεσθαι δὲ ὑπὸ ἄλλων οὐ μάλα ἐθέλειν ἐλέγετο. ἦν δὲ ὅτε ἐτελεύτα ἀμφὶ τὰ πεντήκοντα ἔτη. Πρόξενοσ δὲ ὁ Βοιώτιοσ εὐθὺσ μὲν μειράκιον ὢν ἐπεθύμει γενέσθαι ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανόσ·

καὶ διὰ ταύτην τὴν ἐπιθυμίαν ἔδωκε Γοργίᾳ ἀργύριον τῷ Λεοντίνῳ. ἐπεὶ δὲ συνεγένετο ἐκείνῳ, ἱκανὸσ νομίσασ ἤδη εἶναι καὶ ἄρχειν καὶ φίλοσ ὢν τοῖσ πρώτοισ μὴ ἡττᾶσθαι εὐεργετῶν, ἦλθεν εἰσ ταύτασ τὰσ σὺν Κύρῳ πράξεισ·

καὶ ᾤετο κτήσεσθαι ἐκ τούτων ὄνομα μέγα καὶ δύναμιν μεγάλην καὶ χρήματα πολλά· τοσούτων δ’ ἐπιθυμῶν σφόδρα ἔνδηλον αὖ καὶ τοῦτο εἶχεν, ὅτι τούτων οὐδὲν ἂν θέλοι κτᾶσθαι μετὰ ἀδικίασ, ἀλλὰ σὺν τῷ δικαίῳ καὶ καλῷ ᾤετο δεῖν τούτων τυγχάνειν, ἄνευ δὲ τούτων μή.

ἄρχειν δὲ καλῶν μὲν καὶ ἀγαθῶν δυνατὸσ ἦν·

οὐ μέντοι οὔτ’ αἰδῶ τοῖσ στρατιώταισ ἑαυτοῦ οὔτε φόβον ἱκανὸσ ἐμποιῆσαι, ἀλλὰ καὶ ᾐσχύνετο μᾶλλον τοὺσ στρατιώτασ ἢ οἱ ἀρχόμενοι ἐκεῖνον· καὶ φοβούμενοσ μᾶλλον ἦν φανερὸσ τὸ ἀπεχθάνεσθαι τοῖσ στρατιώταισ ἢ οἱ στρατιῶται τὸ ἀπιστεῖν ἐκείνῳ. ᾤετο δὲ ἀρκεῖν πρὸσ τὸ ἀρχικὸν εἶναι καὶ δοκεῖν τὸν μὲν καλῶσ ποιοῦντα ἐπαινεῖν, τὸν δὲ ἀδικοῦντα μὴ ἐπαινεῖν.

τοιγαροῦν αὐτῷ οἱ μὲν καλοί τε καὶ ἀγαθοὶ τῶν συνόντων εὖνοι ἦσαν, οἱ δὲ ἄδικοι ἐπεβούλευον ὡσ εὐμεταχειρίστῳ ὄντι. ὅτε δὲ ἀπέθνῃσκεν ἦν ἐτῶν ὡσ τριάκοντα. Μένων δὲ ὁ Θετταλὸσ δῆλοσ ἦν ἐπιθυμῶν μὲν πλουτεῖν ἰσχυρῶσ, ἐπιθυμῶν δὲ ἄρχειν, ὅπωσ πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶσθαι, ἵνα πλείω κερδαίνοι·

φίλοσ τε ἐβούλετο εἶναι τοῖσ μέγιστα δυναμένοισ, ἵνα ἀδικῶν μὴ διδοίη δίκην. ἐπὶ δὲ τὸ κατεργάζεσθαι ὧν ἐπιθυμοίη συντομωτάτην ᾤετο ὁδὸν εἶναι διὰ τοῦ ἐπιορκεῖν τε καὶ ψεύδεσθαι καὶ ἐξαπατᾶν, τὸ δ’ ἁπλοῦν καὶ ἀληθὲσ τὸ αὐτὸ τῷ ἠλιθίῳ εἶναι.

στέργων δὲ φανερὸσ μὲν ἦν οὐδένα, ὅτῳ δὲ φαίη φίλοσ εἶναι, τούτῳ ἔνδηλοσ ἐγίγνετο ἐπιβουλεύων.

καὶ πολεμίου μὲν οὐδενὸσ κατεγέλα, τῶν δὲ συνόντων πάντων ὡσ καταγελῶν ἀεὶ διελέγετο. καὶ τοῖσ μὲν τῶν πολεμίων κτήμασιν οὐκ ἐπεβούλευε·

χαλεπὸν γὰρ ᾤετο εἶναι τὰ τῶν φυλαττομένων λαμβάνειν· τὰ δὲ τῶν φίλων μόνοσ ᾤετο εἰδέναι ῥᾷστον ὂν ἀφύλακτα λαμβάνειν. καὶ ὅσουσ μὲν αἰσθάνοιτο ἐπιόρκουσ καὶ ἀδίκουσ ὡσ εὖ ὡπλισμένουσ ἐφοβεῖτο, τοῖσ δὲ ὁσίοισ καὶ ἀλήθειαν ἀσκοῦσιν ὡσ ἀνάνδροισ ἐπειρᾶτο χρῆσθαι.

ὥσπερ δέ τισ ἀγάλλεται ἐπὶ θεοσεβείᾳ καὶ ἀληθείᾳ καὶ δικαιότητι, οὕτω Μένων ἠγάλλετο τῷ ἐξαπατᾶν δύνασθαι, τῷ πλάσασθαι ψεύδη, τῷ φίλουσ διαγελᾶν·

τὸν δὲ μὴ πανοῦργον τῶν ἀπαιδεύτων ἀεὶ ἐνόμιζεν εἶναι. καὶ παρ’ οἷσ μὲν ἐπεχείρει πρωτεύειν φιλίᾳ, διαβάλλων τοὺσ πρώτουσ τοῦτο ᾤετο δεῖν κτήσασθαι. τὸ δὲ πειθομένουσ τοὺσ στρατιώτασ παρέχεσθαι ἐκ τοῦ συναδικεῖν αὐτοῖσ ἐμηχανᾶτο.

τιμᾶσθαι δὲ καὶ θεραπεύεσθαι ἠξίου ἐπιδεικνύμενοσ ὅτι πλεῖστα δύναιτο καὶ ἐθέλοι ἂν ἀδικεῖν. εὐεργεσίαν δὲ κατέλεγεν, ὁπότε τισ αὐτοῦ ἀφίσταιτο, ὅτι χρώμενοσ αὐτῷ οὐκ ἀπώλεσεν αὐτόν. καὶ τὰ μὲν δὴ ἀφανῆ ἔξεστι περὶ αὐτοῦ ψεύδεσθαι, ἃ δὲ πάντεσ ἴσασι τάδ’ ἐστί.

παρὰ Ἀριστίππου μὲν ἔτι ὡραῖοσ ὢν στρατηγεῖν διεπράξατο τῶν ξένων, Ἀριαίῳ δὲ βαρβάρῳ ὄντι, ὅτι μειρακίοισ καλοῖσ ἥδετο, οἰκειότατοσ ἔτι ὡραῖοσ ὢν ἐγένετο, αὐτὸσ δὲ παιδικὰ εἶχε Θαρύπαν ἀγένειοσ ὢν γενειῶντα. ἀποθνῃσκόντων δὲ τῶν συστρατήγων ὅτι ἐστράτευσαν ἐπὶ βασιλέα ξὺν Κύρῳ, ταὐτὰ πεποιηκὼσ οὐκ ἀπέθανε, μετὰ δὲ τὸν τῶν ἄλλων θάνατον στρατηγῶν τιμωρηθεὶσ ὑπὸ βασιλέωσ ἀπέθανεν, οὐχ ὥσπερ Κλέαρχοσ καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ ἀποτμηθέντεσ τὰσ κεφαλάσ, ὅσπερ τάχιστοσ θάνατοσ δοκεῖ εἶναι, ἀλλὰ ζῶν αἰκισθεὶσ ἐνιαυτὸν ὡσ πονηρὸσ λέγεται τῆσ τελευτῆσ τυχεῖν.

Ἀγίασ δὲ ὁ Ἀρκὰσ καὶ Σωκράτησ ὁ Ἀχαιὸσ καὶ τούτω ἀπεθανέτην.

τούτων δὲ οὔθ’ ὡσ ἐν πολέμῳ κακῶν οὐδεὶσ κατεγέλα οὔτ’ εἰσ φιλίαν αὐτοὺσ ἐμέμφετο. ἤστην δὲ ἄμφω ἀμφὶ τὰ πέντε καὶ τριάκοντα ἔτη ἀπὸ γενεᾶσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION