헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί2́2́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 2)

Φαλῖνοσ μὲν δὴ ᾤχετο καὶ οἱ σὺν αὐτῷ. οἱ δὲ παρὰ Ἀριαίου ἧκον Προκλῆσ καὶ Χειρίσοφοσ· Μένων δὲ αὐτοῦ ἔμενε παρὰ Ἀριαίῳ· οὗτοι δὲ ἔλεγον ὅτι πολλοὺσ φαίη Ἀριαῖοσ εἶναι Πέρσασ ἑαυτοῦ βελτίουσ, οὓσ οὐκ ἂν ἀνασχέσθαι αὐτοῦ βασιλεύοντοσ· ἀλλ’ εἰ βούλεσθε συναπιέναι, ἥκειν ἤδη κελεύει τῆσ νυκτόσ. εἰ δὲ μή, αὔριον πρῲ ἀπιέναι φησίν. ὁ δὲ Κλέαρχοσ εἶπεν·

ἀλλ’ οὕτω χρὴ ποιεῖν· ἐὰν μὲν ἥκωμεν, ὥσπερ λέγετε· εἰ δὲ μή, πράττετε ὁποῖον ἄν τι ὑμῖν οἰήσθε μάλιστα συμφέρειν. ὅ τι δὲ ποιήσοι οὐδὲ τούτοισ εἶπε. μετὰ ταῦτα ἤδη ἡλίου δύνοντοσ συγκαλέσασ στρατηγοὺσ καὶ λοχαγοὺσ ἔλεξε τοιάδε.

ἐμοί, ὦ ἄνδρεσ, θυομένῳ ἰέναι ἐπὶ βασιλέα οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. καὶ εἰκότωσ ἄρα οὐκ ἐγίγνετο· ὡσ γὰρ ἐγὼ νῦν πυνθάνομαι, ἐν μέσῳ ἡμῶν καὶ βασιλέωσ ὁ Τίγρησ ποταμόσ ἐστι ναυσίποροσ, ὃν οὐκ ἂν δυναίμεθα ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ ἡμεῖσ οὐκ ἔχομεν. οὐ μὲν δὴ αὐτοῦ γε μένειν οἱο͂́ν τε· τὰ γὰρ ἐπιτήδεια οὐκ ἔστιν ἔχειν· ἰέναι δὲ παρὰ τοὺσ Κύρου φίλουσ πάνυ καλὰ ἡμῖν τὰ ἱερὰ ἦν. ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν·

ἀπιόντασ δειπνεῖν ὅ τι τισ ἔχει· ἐπειδὰν δὲ σημήνῃ τῷ κέρατι ὡσ ἀναπαύεσθαι, συσκευάζεσθε· ἐπειδὰν δὲ τὸ δεύτερον, ἀνατίθεσθε ἐπὶ τὰ ὑποζύγια· ἐπὶ δὲ τῷ τρίτῳ ἕπεσθε τῷ ἡγουμένῳ, τὰ μὲν ὑποζύγια ἔχοντεσ πρὸσ τοῦ ποταμοῦ, τὰ δὲ ὅπλα ἔξω. ταῦτ’ ἀκούσαντεσ οἱ στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ ἀπῆλθον καὶ ἐποίουν οὕτω.

καὶ τὸ λοιπὸν ὁ μὲν ἦρχεν, οἱ δὲ ἐπείθοντο, οὐχ ἑλόμενοι, ἀλλὰ ὁρῶντεσ ὅτι μόνοσ ἐφρόνει οἱᾶ δεῖ τὸν ἄρχοντα, οἱ δ’ ἄλλοι ἄπειροι ἦσαν. ἀριθμὸσ τῆσ ὁδοῦ ἣν ἦλθον ἐξ Ἐφέσου τῆσ Ιὠνίασ μέχρι τῆσ μάχησ σταθμοὶ τρεῖσ καὶ ἐνενήκοντα, παρασάγγαι πέντε καὶ τριάκοντα καὶ πεντακόσιοι, στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑξακισχίλιοι καὶ μύριοι·

ἀπὸ δὲ τῆσ μάχησ ἐλέγοντο εἶναι εἰσ Βαβυλῶνα στάδιοι ἑξήκοντα καὶ τριακόσιοι. ἐντεῦθεν ἐπεὶ σκότοσ ἐγένετο Μιλτοκύθησ μὲν ὁ Θρᾷξ ἔχων τούσ τε ἱππέασ τοὺσ μεθ’ ἑαυτοῦ εἰσ τετταράκοντα καὶ τῶν πεζῶν Θρᾳκῶν ὡσ τριακοσίουσ ηὐτομόλησε πρὸσ βασιλέα.

Κλέαρχοσ δὲ τοῖσ ἄλλοισ ἡγεῖτο κατὰ τὰ παρηγγελμένα, οἱ δ’ εἵποντο·

καὶ ἀφικνοῦνται εἰσ τὸν πρῶτον σταθμὸν παρ’ Ἀριαῖον καὶ τὴν ἐκείνου στρατιὰν ἀμφὶ μέσασ νύκτασ· καὶ ἐν τάξει θέμενοι τὰ ὅπλα συνῆλθον οἱ στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ τῶν Ἑλλήνων παρ’ Ἀριαῖον· καὶ ὤμοσαν οἵ τε Ἕλληνεσ καὶ ὁ Ἀριαῖοσ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ οἱ κράτιστοι μήτε προδώσειν ἀλλήλουσ σύμμαχοί τε ἔσεσθαι· οἱ δὲ βάρβαροι προσώμοσαν καὶ ἡγήσεσθαι ἀδόλωσ. ταῦτα δ’ ὤμοσαν, σφάξαντεσ ταῦρον καὶ κάπρον καὶ κριὸν εἰσ ἀσπίδα, οἱ μὲν Ἕλληνεσ βάπτοντεσ ξίφοσ, οἱ δὲ βάρβαροι λόγχην.

ἐπεὶ δὲ τὰ πιστὰ ἐγένετο, εἶπεν ὁ Κλέαρχοσ·

ἄγε δή, ὦ Ἀριαῖε, ἐπείπερ ὁ αὐτὸσ ὑμῖν στόλοσ ἐστὶ καὶ ἡμῖν, εἰπὲ τίνα γνώμην ἔχεισ περὶ τῆσ πορείασ, πότερον ἄπιμεν ἥνπερ ἤλθομεν ἢ ἄλλην τινὰ ἐννενοηκέναι δοκεῖσ ὁδὸν κρείττω. ὁ δ’ εἶπεν·

ἣν μὲν ἤλθομεν ἀπιόντεσ παντελῶσ ἂν ὑπὸ λιμοῦ ἀπολοίμεθα· ὑπάρχει γὰρ νῦν ἡμῖν οὐδὲν τῶν ἐπιτηδείων. ἑπτακαίδεκα γὰρ σταθμῶν τῶν ἐγγυτάτω οὐδὲ δεῦρο ἰόντεσ ἐκ τῆσ χώρασ οὐδὲν εἴχομεν λαμβάνειν· ἔνθα δέ τι ἦν, ἡμεῖσ διαπορευόμενοι κατεδαπανήσαμεν. νῦν δ’ ἐπινοοῦμεν πορεύεσθαι μακροτέραν μέν, τῶν δ’ ἐπιτηδείων οὐκ ἀπορήσομεν. πορευτέον δ’ ἡμῖν τοὺσ πρώτουσ σταθμοὺσ ὡσ ἂν δυνώμεθα μακροτάτουσ, ἵνα ὡσ πλεῖστον ἀποσπάσωμεν τοῦ βασιλικοῦ στρατεύματοσ·

ἢν γὰρ ἅπαξ δύο ἢ τριῶν ἡμερῶν ὁδὸν ἀπόσχωμεν, οὐκέτι μὴ δύνηται βασιλεὺσ ἡμᾶσ καταλαβεῖν. ὀλίγῳ μὲν γὰρ στρατεύματι οὐ τολμήσει ἐφέπεσθαι· πολὺν δ’ ἔχων δ’ ἔχων στόλον οὐ δυνήσεται ταχέωσ πορεύεσθαι· ἴσωσ δὲ καὶ τῶν ἐπιτηδείων σπανιεῖ. ταύτην, ἔφη, τὴν γνώμην ἔχω ἔγωγε. ἦν δὲ αὕτη ἡ στρατηγία οὐδὲν ἄλλο δυναμένη ἢ ἀποδρᾶναι ἢ ἀποφυγεῖν·

ἡ δὲ τύχη ἐστρατήγησε κάλλιον. ἐπεὶ γὰρ ἡμέρα ἐγένετο, ἐπορεύοντο ἐν δεξιᾷ ἔχοντεσ τὸν ἥλιον, λογιζόμενοι ἥξειν ἅμα ἡλίῳ δύνοντι εἰσ κώμασ τῆσ Βαβυλωνίασ χώρασ· καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἐψεύσθησαν. ἔτι δὲ ἀμφὶ δείλην ἔδοξαν πολεμίουσ ὁρᾶν ἱππέασ·

καὶ τῶν τε Ἑλλήνων οἳ μὴ ἔτυχον ἐν ταῖσ τάξεσιν ὄντεσ εἰσ τὰσ τάξεισ ἔθεον, καὶ Ἀριαῖοσ ἐτύγχανε γὰρ ἐφ’ ἁμάξησ πορευόμενοσ διότι ἐτέτρωτο καταβὰσ ἐθωρακίζετο καὶ οἱ σὺν αὐτῷ. ἐν ᾧ δὲ ὡπλίζοντο ἧκον λέγοντεσ οἱ προπεμφθέντεσ σκοποὶ ὅτι οὐχ ἱππεῖσ εἰσιν, ἀλλ’ ὑποζύγια νέμοιντο.

καὶ εὐθὺσ ἔγνωσαν πάντεσ ὅτι ἐγγύσ που ἐστρατοπεδεύετο βασιλεύσ· καὶ γὰρ καπνὸσ ἐφαίνετο ἐν κώμαισ οὐ πρόσω. Κλέαρχοσ δὲ ἐπὶ μὲν τοὺσ πολεμίουσ οὐκ ἦγεν·

ᾔδει γὰρ καὶ ἀπειρηκότασ τοὺσ στρατιώτασ καὶ ἀσίτουσ ὄντασ· ἤδη δὲ καὶ ὀψὲ ἦν· οὐ μέντοι οὐδὲ ἀπέκλινε, φυλαττόμενοσ μὴ δοκοίη φεύγειν, ἀλλ’ εὐθύωρον ἄγων ἅμα τῷ ἡλίῳ δυομένῳ εἰσ τὰσ ἐγγυτάτω κώμασ τοὺσ πρώτουσ ἄγων κατεσκήνωσεν, ἐξ ὧν διήρπαστο ὑπὸ τοῦ βασιλικοῦ στρατεύματοσ καὶ αὐτὰ τὰ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν ξύλα. οἱ μὲν οὖν πρῶτοι ὅμωσ τρόπῳ τινὶ ἐστρατοπεδεύσαντο, οἱ δὲ ὕστεροι σκοταῖοι προσιόντεσ ὡσ ἐτύγχανον ἕκαστοι ηὐλίζοντο, καὶ κραυγὴν πολλὴν ἐποίουν καλοῦντεσ ἀλλήλουσ, ὥστε καὶ τοὺσ πολεμίουσ ἀκούειν·

ὥστε οἱ μὲν ἐγγύτατα τῶν πολεμίων καὶ ἔφυγον ἐκ τῶν σκηνωμάτων. δῆλον δὲ τοῦτο τῇ ὑστεραίᾳ ἐγένετο·

οὔτε γὰρ ὑποζύγιον ἔτ’ οὐδὲν ἐφάνη οὔτε στρατόπεδον οὔτε καπνὸσ οὐδαμοῦ πλησίον. ἐξεπλάγη δέ, ὡσ ἐοίκε, καὶ βασιλεὺσ τῇ ἐφόδῳ τοῦ στρατεύματοσ. ἐδήλωσε δὲ τοῦτο οἷσ τῇ ὑστεραίᾳ ἔπραττε. προϊούσησ μέντοι τῆσ νυκτὸσ ταύτησ καὶ τοῖσ Ἕλλησι φόβοσ ἐμπίπτει, καὶ θόρυβοσ καὶ δοῦποσ ἦν οἱο͂ν εἰκὸσ φόβου ἐμπεσόντοσ γενέσθαι.

Κλέαρχοσ δὲ Τολμίδην Ἠλεῖον, ὃν ἐτύγχανεν ἔχων παρ’ ἑαυτῷ κήρυκα ἄριστον τῶν τότε, ἀνειπεῖν ἐκέλευσε σιγὴν κηρύξαντα ὅτι προαγορεύουσιν οἱ ἄρχοντεσ, ὃσ ἂν τὸν ἀφέντα τὸν ὄνον εἰσ τὰ ὅπλα μηνύσῃ, ὅτι λήψεται μισθὸν τάλαντον.

ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἐκηρύχθη, ἔγνωσαν οἱ στρατιῶται ὅτι κενὸσ ὁ φόβοσ εἰή καὶ οἱ ἄρχοντεσ σῷοι.

ἅμα δὲ ὄρθρῳ παρήγγειλεν ὁ Κλέαρχοσ εἰσ τάξιν τὰ ὅπλα τίθεσθαι τοὺσ Ἕλληνασ ᾗπερ εἶχον ὅτε ἦν ἡ μάχη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 2

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION