헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί2́4́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 4)

μετὰ ταῦτα περιέμενον Τισσαφέρνην οἵ τε Ἕλληνεσ καὶ ὁ Ἀριαῖοσ ἐγγὺσ ἀλλήλων ἐστρατοπεδευμένοι ἡμέρασ πλείουσ ἢ εἴκοσιν. ἐν δὲ ταύταισ ἀφικνοῦνται πρὸσ Ἀριαῖον καὶ οἱ ἀδελφοὶ καὶ οἱ ἄλλοι ἀναγκαῖοι καὶ πρὸσ τοὺσ σὺν ἐκείνῳ Περσῶν τινεσ, <οἳ> παρεθάρρυνόν τε καὶ δεξιὰσ ἐνίοισ παρὰ βασιλέωσ ἔφερον μὴ μνησικακήσειν βασιλέα αὐτοῖσ τῆσ σὺν Κύρῳ ἐπιστρατείασ μηδὲ ἄλλου μηδενὸσ τῶν παροιχομένων. τούτων δὲ γιγνομένων ἔνδηλοι ἦσαν οἱ περὶ Ἀριαῖον ἧττον προσέχοντεσ τοῖσ Ἕλλησι τὸν νοῦν·

ὥστε καὶ διὰ τοῦτο τοῖσ μὲν πολλοῖσ τῶν Ἑλλήνων οὐκ ἤρεσκον, ἀλλὰ προσιόντεσ τῷ Κλεάρχῳ ἔλεγον καὶ τοῖσ ἄλλοισ στρατηγοῖσ· τί μένομεν;

ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα ὅτι βασιλεὺσ ἡμᾶσ ἀπολέσαι ἂν περὶ παντὸσ ποιήσαιτο, ἵνα καὶ τοῖσ ἄλλοισ Ἕλλησι φόβοσ εἰή ἐπὶ βασιλέα μέγαν στρατεύειν; καὶ νῦν μὲν ἡμᾶσ ὑπάγεται μένειν διὰ τὸ διεσπάρθαι αὐτοῦ τὸ στράτευμα· ἐπὰν δὲ πάλιν ἁλισθῇ αὐτῷ ἡ στρατιά, οὐκ ἔστιν ὅπωσ οὐκ ἐπιθήσεται ἡμῖν. ἴσωσ δέ που ἢ ἀποσκάπτει τι ἢ ἀποτειχίζει, ὡσ ἄποροσ εἰή ἡ ὁδόσ.

οὐ γάρ ποτε ἑκών γε βουλήσεται ἡμᾶσ ἐλθόντασ εἰσ τὴν Ἑλλάδα ἀπαγγεῖλαι ὡσ ἡμεῖσ τοσοίδε ὄντεσ ἐνικῶμεν τὸν βασιλέα ἐπὶ ταῖσ θύραισ αὐτοῦ καὶ καταγελάσαντεσ ἀπήλθομεν. Κλέαρχοσ δὲ ἀπεκρίνατο τοῖσ ταῦτα λέγουσιν·

ἐγὼ ἐνθυμοῦμαι μὲν καὶ ταῦτα πάντα· ἐννοῶ δ’ ὅτι εἰ νῦν ἄπιμεν, δόξομεν ἐπὶ πολέμῳ ἀπιέναι καὶ παρὰ τὰσ σπονδὰσ ποιεῖν. ἔπειτα πρῶτον μὲν ἀγορὰν οὐδεὶσ παρέξει ἡμῖν οὐδὲ ὅθεν ἐπισιτιούμεθα· αὖθισ δὲ ὁ ἡγησόμενοσ οὐδεὶσ ἔσται· καὶ ἅμα ταῦτα ποιούντων ἡμῶν εὐθὺσ Ἀριαῖοσ ἀφεστήξει· ὥστε φίλοσ ἡμῖν οὐδεὶσ λελείψεται, ἀλλὰ καὶ οἱ πρόσθεν ὄντεσ πολέμιοι ἡμῖν ἔσονται. ποταμὸσ δ’ εἰ μέν τισ καὶ ἄλλοσ ἄρα ἡμῖν ἐστι διαβατέοσ οὐκ οἶδα·

τὸν δ’ οὖν Εὐφράτην ἴσμεν ὅτι ἀδύνατον διαβῆναι κωλυόντων πολεμίων. οὐ μὲν δὴ ἂν μάχεσθαί γε δέῃ, ἱππεῖσ εἰσιν ἡμῖν ξύμμαχοι, τῶν δὲ πολεμίων ἱππεῖσ εἰσιν οἱ πλεῖστοι καὶ πλείστου ἄξιοι· ὥστε νικῶντεσ μὲν τίνα ἂν ἀποκτείναιμεν; ἡττωμένων δὲ οὐδένα οἱο͂́ν τε σωθῆναι. ἐγὼ μὲν οὖν βασιλέα, ᾧ οὕτω πολλά ἐστι τὰ σύμμαχα, εἴπερ προθυμεῖται ἡμᾶσ ἀπολέσαι, οὐκ οἶδα ὅ τι δεῖ αὐτὸν ὀμόσαι καὶ δεξιὰν δοῦναι καὶ θεοὺσ ἐπιορκῆσαι καὶ τὰ ἑαυτοῦ πιστὰ ἄπιστα ποιῆσαι Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροισ.

τοιαῦτα πολλὰ ἔλεγεν. ἐν δὲ τούτῳ ἧκε Τισσαφέρνησ ἔχων τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ὡσ εἰσ οἶκον ἀπιὼν καὶ Ὀρόντασ τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν·

ἦγε δὲ καὶ τὴν θυγατέρα τὴν βασιλέωσ ἐπὶ γάμῳ. ἐντεῦθεν δὲ ἤδη Τισσαφέρνουσ ἡγουμένου καὶ ἀγορὰν παρέχοντοσ ἐπορεύοντο·

ἐπορεύετο δὲ καὶ Ἀριαῖοσ τὸ Κύρου βαρβαρικὸν ἔχων στράτευμα ἅμα Τισσαφέρνει καὶ Ὀρόντᾳ καὶ ξυνεστρατοπεδεύετο σὺν ἐκείνοισ. οἱ δὲ Ἕλληνεσ ὑφορῶντεσ τούτουσ αὐτοὶ ἐφ’ ἑαυτῶν ἐχώρουν ἡγεμόνασ ἔχοντεσ.

ἐστρατοπεδεύοντο δὲ ἑκάστοτε ἀπέχοντεσ ἀλλήλων παρασάγγην καὶ πλέον· ἐφυλάττοντο δὲ ἀμφότεροι ὥσπερ πολεμίουσ ἀλλήλουσ, καὶ εὐθὺσ τοῦτο ὑποψίαν παρεῖχεν. ἐνίοτε δὲ καὶ ξυλιζόμενοι ἐκ τοῦ αὐτοῦ καὶ χόρτον καὶ ἄλλα τοιαῦτα ξυλλέγοντεσ πληγὰσ ἐνέτεινον ἀλλήλοισ·

ὥστε καὶ τοῦτο ἔχθραν παρεῖχε. διελθόντεσ δὲ τρεῖσ σταθμοὺσ ἀφίκοντο πρὸσ τὸ Μηδίασ καλούμενον τεῖχοσ, καὶ παρῆλθον εἴσω αὐτοῦ.

ἦν δὲ ᾠκοδομημένον πλίνθοισ ὀπταῖσ ἐν ἀσφάλτῳ κειμέναισ, εὖροσ εἴκοσι ποδῶν, ὕψοσ δὲ ἑκατόν· μῆκοσ δ’ ἐλέγετο εἶναι εἴκοσι παρασάγγαι· ἀπέχει δὲ Βαβυλῶνοσ οὐ πολύ. ἐντεῦθεν δ’ ἐπορεύθησαν σταθμοὺσ δύο παρασάγγασ ὀκτώ·

καὶ διέβησαν διώρυχασ δύο, τὴν μὲν ἐπὶ γεφύρασ, τὴν δὲ ἐζευγμένην πλοίοισ ἑπτά· αὗται δ’ ἦσαν ἀπὸ τοῦ Τίγρητοσ ποταμοῦ· κατετέτμηντο δὲ ἐξ αὐτῶν καὶ τάφροι ἐπὶ τὴν χώραν, αἱ μὲν πρῶται μεγάλαι, ἔπειτα δὲ ἐλάττουσ· τέλοσ δὲ καὶ μικροὶ ὀχετοί, ὥσπερ ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐπὶ τὰσ μελίνασ· καὶ ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Τίγρητα ποταμόν· πρὸσ ᾧ πόλισ ἦν μεγάλη καὶ πολυάνθρωποσ ᾗ ὄνομα Σιττάκη, ἀπέχουσα τοῦ ποταμοῦ σταδίουσ πεντεκαίδεκα. οἱ μὲν οὖν Ἕλληνεσ παρ’ αὐτὴν ἐσκήνησαν ἐγγὺσ παραδείσου μεγάλου καὶ καλοῦ καὶ δασέοσ παντοίων δένδρων, οἱ δὲ βάρβαροι διαβεβηκότεσ τὸν Τίγρητα·

οὐ μέντοι καταφανεῖσ ἦσαν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ἔτυχον ἐν περιπάτῳ ὄντεσ πρὸ τῶν ὅπλων Πρόξενοσ καὶ Ξενοφῶν·

καὶ προσελθὼν ἄνθρωπόσ τισ ἠρώτησε τοὺσ προφύλακασ ποῦ ἂν ἴδοι Πρόξενον ἢ Κλέαρχον· Μένωνα δὲ οὐκ ἐζήτει, καὶ ταῦτα παρ’ Ἀριαίου ὢν τοῦ Μένωνοσ ξένου. ἐπεὶ δὲ Πρόξενοσ εἶπεν ὅτι αὐτόσ εἰμι ὃν ζητεῖσ, εἶπεν ὁ ἄνθρωποσ τάδε.

ἔπεμψέ με Ἀριαῖοσ καὶ Ἀρτάοζοσ, πιστοὶ ὄντεσ Κύρῳ καὶ ὑμῖν εὖνοι, καὶ κελεύουσι φυλάττεσθαι μὴ ὑμῖν ἐπιθῶνται τῆσ νυκτὸσ οἱ βάρβαροι· ἔστι δὲ στράτευμα πολὺ ἐν τῷ πλησίον παραδείσῳ. καὶ παρὰ τὴν γέφυραν τοῦ Τίγρητοσ ποταμοῦ πέμψαι κελεύουσι φυλακήν, ὡσ διανοεῖται αὐτὴν λῦσαι Τισσαφέρνησ τῆσ νυκτόσ, ἐὰν δύνηται, ὡσ μὴ διαβῆτε ἀλλ’ ἐν μέσῳ ἀποληφθῆτε τοῦ ποταμοῦ καὶ τῆσ διώρυχοσ.

ἀκούσαντεσ ταῦτα ἄγουσιν αὐτὸν παρὰ τὸν Κλέαρχον καὶ φράζουσιν ἃ λέγει.

ὁ δὲ Κλέαρχοσ ἀκούσασ ἐταράχθη σφόδρα καὶ ἐφοβεῖτο. νεανίσκοσ δέ τισ τῶν παρόντων ἐννοήσασ εἶπεν ὡσ οὐκ ἀκόλουθα εἰή τό τε ἐπιθήσεσθαι καὶ λύσειν τὴν γέφυραν.

δῆλον γὰρ ὅτι ἐπιτιθεμένουσ ἢ νικᾶν δεήσει ἢ ἡττᾶσθαι. ἐὰν μὲν οὖν νικῶσι, τί δεῖ λύειν αὐτοὺσ τὴν γέφυραν; οὐδὲ γὰρ ἂν πολλαὶ γέφυραι ὦσιν ἔχοιμεν ἂν ὅποι φυγόντεσ ἡμεῖσ σωθῶμεν. ἐὰν δὲ ἡμεῖσ νικῶμεν, λελυμένησ τῆσ γεφύρασ οὐχ ἕξουσιν ἐκεῖνοι ὅποι φύγωσιν·

οὐδὲ μὴν βοηθῆσαι πολλῶν ὄντων πέραν οὐδεὶσ αὐτοῖσ δυνήσεται λελυμένησ τῆσ γεφύρασ. ἀκούσασ δὲ ὁ Κλέαρχοσ ταῦτα ἤρετο τὸν ἄγγελον πόση τισ εἰή χώρα ἡ ἐν μέσῳ τοῦ Τίγρητοσ καὶ τῆσ διώρυχοσ.

ὁ δὲ εἶπεν ὅτι πολλὴ καὶ κῶμαι ἔνεισι καὶ πόλεισ πολλαὶ καὶ μεγάλαι. τότε δὴ καὶ ἐγνώσθη ὅτι οἱ βάρβαροι τὸν ἄνθρωπον ὑποπέμψειαν, ὀκνοῦντεσ μὴ οἱ Ἕλληνεσ διελόντεσ τὴν γέφυραν μείναιεν ἐν τῇ νήσῳ ἐρύματα ἔχοντεσ ἔνθεν μὲν τὸν Τίγρητα, ἔνθεν δὲ τὴν διώρυχα·

τὰ δ’ ἐπιτήδεια ἔχοιεν ἐκ τῆσ ἐν μέσῳ χώρασ πολλῆσ καὶ ἀγαθῆσ οὔσησ καὶ τῶν ἐργασομένων ἐνόντων· εἶτα δὲ καὶ ἀποστροφὴ γένοιτο εἴ τισ βούλοιτο βασιλέα κακῶσ ποιεῖν. μετὰ δὲ ταῦτα ἀνεπαύοντο·

ἐπὶ μέντοι τὴν γέφυραν ὅμωσ φυλακὴν ἔπεμψαν· καὶ οὔτε ἐπέθετο οὐδεὶσ οὐδαμόθεν οὔτε πρὸσ τὴν γέφυραν οὐδεὶσ ἦλθε τῶν πολεμίων, ὡσ οἱ φυλάττοντεσ ἀπήγγελλον. ἐπειδὴ δὲ ἑώσ ἐγένετο, διέβαινον τὴν γέφυραν ἐζευγμένην πλοίοισ τριάκοντα καὶ ἑπτὰ ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα πεφυλαγμένωσ·

ἐξήγγελλον γάρ τινεσ τῶν παρὰ Τισσαφέρνουσ Ἑλλήνων ὡσ διαβαινόντων μέλλοιεν ἐπιθήσεσθαι. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ψευδῆ ἦν· διαβαινόντων μέντοι ὁ Γλοῦσ αὐτῶν ἐπεφάνη μετ’ ἄλλων σκοπῶν εἰ διαβαίνοιεν τὸν ποταμόν· ἐπειδὴ δὲ εἶδεν, ᾤχετο ἀπελαύνων. ἀπὸ δὲ τοῦ Τίγρητοσ ἐπορεύθησαν σταθμοὺσ τέτταρασ παρασάγγασ εἴκοσιν ἐπὶ τὸν Φύσκον ποταμόν, τὸ εὖροσ πλέθρου·

ἐπῆν δὲ γέφυρα. καὶ ἐνταῦθα ᾠκεῖτο πόλισ μεγάλη ὄνομα Ὦπισ· πρὸσ ἣν ἀπήντησε τοῖσ Ἕλλησιν ὁ Κύρου καὶ Ἀρταξέρξου νόθοσ ἀδελφὸσ ἀπὸ Σούσων καὶ Ἐκβατάνων στρατιὰν πολλὴν ἄγων ὡσ βοηθήσων βασιλεῖ· καὶ ἐπιστήσασ τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα παρερχομένουσ τοὺσ Ἕλληνασ ἐθεώρει. ὁ δὲ Κλέαρχοσ ἡγεῖτο μὲν εἰσ δύο, ἐπορεύετο δὲ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε ἐφιστάμενοσ·

ὅσον δὲ ἂν χρόνον τὸ ἡγούμενον τοῦ στρατεύματοσ ἐπιστήσειε, τοσοῦτον ἦν ἀνάγκη χρόνον δι’ ὅλου τοῦ στρατεύματοσ γίγνεσθαι τὴν ἐπίστασιν· ὥστε τὸ στράτευμα καὶ αὐτοῖσ τοῖσ Ἕλλησι δόξαι πάμπολυ εἶναι, καὶ τὸν Πέρσην ἐκπεπλῆχθαι θεωροῦντα. ἐντεῦθεν δ’ ἐπορεύθησαν διὰ τῆσ Μηδίασ σταθμοὺσ ἐρήμουσ ἓξ παρασάγγασ τριάκοντα εἰσ τὰσ Παρυσάτιδοσ κώμασ τῆσ Κύρου καὶ βασιλέωσ μητρόσ.

ταύτασ Τισσαφέρνησ Κύρῳ ἐπεγγελῶν διαρπάσαι τοῖσ Ἕλλησιν ἐπέτρεψε πλὴν ἀνδραπόδων. ἐνῆν δὲ σῖτοσ πολὺσ καὶ πρόβατα καὶ ἄλλα χρήματα. ἐντεῦθεν δ’ ἐπορεύθησαν σταθμοὺσ ἐρήμουσ τέτταρασ παρασάγγασ εἴκοσι τὸν Τίγρητα ποταμὸν ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντεσ.

ἐν δὲ τῷ πρώτῳ σταθμῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ πόλισ ᾠκεῖτο μεγάλη καὶ εὐδαίμων ὄνομα Καιναί, ἐξ ἧσ οἱ βάρβαροι διῆγον ἐπὶ σχεδίαισ διφθερίναισ ἄρτουσ, τυρούσ, οἶνον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 4

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION