헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί1́5́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 5)

ἐντεῦθεν ἐξελαύνει διὰ τῆσ Ἀραβίασ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν ἐν δεξιᾷ ἔχων σταθμοὺσ ἐρήμουσ πέντε παρασάγγασ τριάκοντα καὶ πέντε. ἐν τούτῳ δὲ τῷ τόπῳ ἦν μὲν ἡ γῆ πεδίον ἅπαν ὁμαλὲσ ὥσπερ θάλαττα, ἀψινθίου δὲ πλῆρεσ· εἰ δέ τι καὶ ἄλλο ἐνῆν ὕλησ ἢ καλάμου, ἅπαντα ἦσαν εὐώδη ὥσπερ ἀρώματα· δένδρον δ’ οὐδὲν ἐνῆν, θηρία δὲ παντοῖα, πλεῖστοι ὄνοι ἄγριοι, πολλαὶ δὲ στρουθοὶ αἱ μεγάλαι·

ἐνῆσαν δὲ καὶ ὠτίδεσ καὶ δορκάδεσ· ταῦτα δὲ τὰ θηρία οἱ ἱππεῖσ ἐνίοτε ἐδίωκον. καὶ οἱ μὲν ὄνοι, ἐπεί τισ διώκοι, προδραμόντεσ ἕστασαν· πολὺ γὰρ τῶν ἵππων ἔτρεχον θᾶττον· καὶ πάλιν, ἐπεὶ πλησιάζοιεν οἱ ἵπποι, ταὐτὸν ἐποίουν, καὶ οὐκ ἦν λαβεῖν, εἰ μὴ διαστάντεσ οἱ ἱππεῖσ θηρῷεν διαδεχόμενοι. τὰ δὲ κρέα τῶν ἁλισκομένων ἦν παραπλήσια τοῖσ ἐλαφείοισ, ἁπαλώτερα δέ. στρουθὸν δὲ οὐδεὶσ ἔλαβεν·

οἱ δὲ διώξαντεσ τῶν ἱππέων ταχὺ ἐπαύοντο· πολὺ γὰρ ἀπέσπα φεύγουσα, τοῖσ μὲν ποσὶ δρόμῳ, ταῖσ δὲ πτέρυξιν αἴρουσα, ὥσπερ ἱστίῳ χρωμένη. τὰσ δὲ ὠτίδασ ἄν τισ ταχὺ ἀνιστῇ ἔστι λαμβάνειν· πέτονται γὰρ βραχὺ ὥσπερ πέρδικεσ καὶ ταχὺ ἀπαγορεύουσι. τὰ δὲ κρέα αὐτῶν ἥδιστα ἦν.

πορευόμενοι δὲ διὰ ταύτησ τῆσ χώρασ ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Μάσκαν ποταμόν, τὸ εὖροσ πλεθριαῖον. ἐνταῦθα ἦν πόλισ ἐρήμη, μεγάλη, ὄνομα δ’ αὐτῇ Κορσωτή· περιερρεῖτο δ’ αὕτη ὑπὸ τοῦ Μάσκα κύκλῳ. ἐνταῦθ’ ἔμειναν ἡμέρασ τρεῖσ καὶ ἐπεσιτίσαντο.

ἐντεῦθεν ἐξελαύνει σταθμοὺσ ἐρήμουσ τρισκαίδεκα παρασάγγασ ἐνενήκοντα τὸν Εὐφράτην ποταμὸν ἐν δεξιᾷ ἔχων, καὶ ἀφικνεῖται ἐπὶ Πύλασ. ἐν τούτοισ τοῖσ σταθμοῖσ πολλὰ τῶν ὑποζυγίων ἀπώλετο ὑπὸ λιμοῦ· οὐ γὰρ ἦν χόρτοσ οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν δένδρον, ἀλλὰ ψιλὴ ἦν ἅπασα ἡ χώρα· οἱ δὲ ἐνοικοῦντεσ ὄνουσ ἀλέτασ παρὰ τὸν ποταμὸν ὀρύττοντεσ καὶ ποιοῦντεσ εἰσ Βαβυλῶνα ἦγον καὶ ἐπώλουν καὶ ἀνταγοράζοντεσ σῖτον ἔζων. τὸ δὲ στράτευμα ὁ σῖτοσ ἐπέλιπε, καὶ πρίασθαι οὐκ ἦν εἰ μὴ ἐν τῇ Λυδίᾳ ἀγορᾷ ἐν τῷ Κύρου βαρβαρικῷ, τὴν καπίθην ἀλεύρων ἢ ἀλφίτων τεττάρων σίγλων.

ὁ δὲ σίγλοσ δύναται ἑπτὰ ὀβολοὺσ καὶ ἡμιωβέλιον Ἀττικούσ· ἡ δὲ καπίθη δύο χοίνικασ Ἀττικὰσ ἐχώρει. κρέα οὖν ἐσθίοντεσ οἱ στρατιῶται διεγίγνοντο. ἦν δὲ τούτων τῶν σταθμῶν οὓσ πάνυ μακροὺσ ἤλαυνεν, ὁπότε ἢ πρὸσ ὕδωρ βούλοιτο διατελέσαι ἢ πρὸσ χιλόν.

καὶ δή ποτε στενοχωρίασ καὶ πηλοῦ φανέντοσ ταῖσ ἁμάξαισ δυσπορεύτου ἐπέστη ὁ Κῦροσ σὺν τοῖσ περὶ αὐτὸν ἀρίστοισ καὶ εὐδαιμονεστάτοισ καὶ ἔταξε Γλοῦν καὶ Πίγρητα λαβόντασ τοῦ βαρβαρικοῦ στρατοῦ συνεκβιβάζειν τὰσ ἁμάξασ. ἐπεὶ δ’ ἐδόκουν αὐτῷ σχολαίωσ ποιεῖν, ὥσπερ ὀργῇ ἐκέλευσε τοὺσ περὶ αὐτὸν Πέρσασ τοὺσ κρατίστουσ συνεπισπεῦσαι τὰσ ἁμάξασ.

ἔνθα δὴ μέροσ τι τῆσ εὐταξίασ ἦν θεάσασθαι. ῥίψαντεσ γὰρ τοὺσ πορφυροῦσ κάνδυσ ὅπου ἔτυχεν ἕκαστοσ ἑστηκώσ, ἱέντο ὥσπερ ἂν δράμοι τισ ἐπὶ νίκῃ καὶ μάλα κατὰ πρανοῦσ γηλόφου, ἔχοντεσ τούτουσ τε τοὺσ πολυτελεῖσ χιτῶνασ καὶ τὰσ ποικίλασ ἀναξυρίδασ, ἔνιοι δὲ καὶ στρεπτοὺσ περὶ τοῖσ τραχήλοισ καὶ ψέλια περὶ ταῖσ χερσίν· εὐθὺσ δὲ σὺν τούτοισ εἰσπηδήσαντεσ εἰσ τὸν πηλὸν θᾶττον ἢ ὥσ τισ ἂν ᾤετο μετεώρουσ ἐξεκόμισαν τὰσ ἁμάξασ. τὸ δὲ σύμπαν δῆλοσ ἦν Κῦροσ ὡσ σπεύδων πᾶσαν τὴν ὁδὸν καὶ οὐ διατρίβων ὅπου μὴ ἐπισιτισμοῦ ἕνεκα ἤ τινοσ ἄλλου ἀναγκαίου ἐκαθέζετο, νομίζων, ὅσῳ θᾶττον ἔλθοι, τοσούτῳ ἀπαρασκευαστοτέρῳ βασιλεῖ μαχεῖσθαι, ὅσῳ δὲ σχολαίτερον, τοσούτῳ πλέον συναγείρεσθαι βασιλεῖ στράτευμα.

καὶ συνιδεῖν δ’ ἦν τῷ προσέχοντι τὸν νοῦν τῇ βασιλέωσ ἀρχῇ πλήθει μὲν χώρασ καὶ ἀνθρώπων ἰσχυρὰ οὖσα, τοῖσ δὲ μήκεσι τῶν ὁδῶν καὶ τῷ διεσπάσθαι τὰσ δυνάμεισ ἀσθενήσ, εἴ τισ διὰ ταχέων τὸν πόλεμον ποιοῖτο. πέραν δὲ τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ κατὰ τοὺσ ἐρήμουσ σταθμοὺσ ἦν πόλισ εὐδαίμων καὶ μεγάλη, ὄνομα δὲ Χαρμάνδη·

ἐκ ταύτησ οἱ στρατιῶται ἠγόραζον τὰ ἐπιτήδεια, σχεδίαισ διαβαίνοντεσ ὧδε. διφθέρασ ἃσ εἶχον στεγάσματα ἐπίμπλασαν χόρτου κούφου, εἶτα συνῆγον καὶ συνέσπων, ὡσ μὴ ἅπτεσθαι τῆσ κάρφησ τὸ ὕδωρ· ἐπὶ τούτων διέβαινον καὶ ἐλάμβανον τὰ ἐπιτήδεια, οἶνόν τε ἐκ τῆσ βαλάνου πεποιημένον τῆσ ἀπὸ τοῦ φοίνικοσ καὶ σῖτον μελίνησ· τοῦτο γὰρ ἦν ἐν τῇ χώρᾳ πλεῖστον. ἀμφιλεξάντων δέ τι ἐνταῦθα τῶν τε τοῦ Μένωνοσ στρατιωτῶν καὶ τῶν τοῦ Κλεάρχου ὁ Κλέαρχοσ κρίνασ ἀδικεῖν τὸν τοῦ Μένωνοσ πληγὰσ ἐνέβαλεν·

ὁ δὲ ἐλθὼν πρὸσ τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα ἔλεγεν· ἀκούσαντεσ δὲ οἱ στρατιῶται ἐχαλέπαινον καὶ ὠργίζοντο ἰσχυρῶσ τῷ Κλεάρχῳ. τῇ δὲ αὐτῇ ἡμέρᾳ Κλέαρχοσ ἐλθὼν ἐπὶ τὴν διάβασιν τοῦ ποταμοῦ καὶ ἐκεῖ κατασκεψάμενοσ τὴν ἀγορὰν ἀφιππεύει ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ σκηνὴν διὰ τοῦ Μένωνοσ στρατεύματοσ σὺν ὀλίγοισ τοῖσ περὶ αὐτόν·

Κῦροσ δὲ οὔπω ἧκεν, ἀλλ’ ἔτι προσήλαυνε· τῶν δὲ Μένωνοσ στρατιωτῶν ξύλα σχίζων τισ ὡσ εἶδε Κλέαρχον διελαύνοντα, ἱήσι τῇ ἀξίνῃ· καὶ οὗτοσ μὲν αὐτοῦ ἥμαρτεν· ἄλλοσ δὲ λίθῳ καὶ ἄλλοσ, εἶτα πολλοί, κραυγῆσ γενομένησ. ὁ δὲ καταφεύγει εἰσ τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα, καὶ εὐθὺσ παραγγέλλει εἰσ τὰ ὅπλα·

καὶ τοὺσ μὲν ὁπλίτασ αὐτοῦ ἐκέλευσε μεῖναι τὰσ ἀσπίδασ πρὸσ τὰ γόνατα θέντασ, αὐτὸσ δὲ λαβὼν τοὺσ Θρᾷκασ καὶ τοὺσ ἱππέασ οἳ ἦσαν αὐτῷ ἐν τῷ στρατεύματι πλείουσ ἢ τετταράκοντα, τούτων δὲ οἱ πλεῖστοι Θρᾷκεσ, ἤλαυνεν ἐπὶ τοὺσ Μένωνοσ, ὥστ’ ἐκείνουσ ἐκπεπλῆχθαι καὶ αὐτὸν Μένωνα, καὶ τρέχειν ἐπὶ τὰ ὅπλα· οἱ δὲ καὶ ἕστασαν ἀποροῦντεσ τῷ πράγματι. ὁ δὲ Πρόξενοσ ἔτυχε γὰρ ὕστεροσ προσιὼν καὶ τάξισ αὐτῷ ἑπομένη τῶν ὁπλιτῶν εὐθὺσ οὖν εἰσ τὸ μέσον ἀμφοτέρων ἄγων ἔθετο τὰ ὅπλα καὶ ἐδεῖτο τοῦ Κλεάρχου μὴ ποιεῖν ταῦτα.

ὁ δ’ ἐχαλέπαινεν ὅτι αὐτοῦ ὀλίγου δεήσαντοσ καταλευσθῆναι πράωσ λέγοι τὸ αὑτοῦ πάθοσ, ἐκέλευσέ τε αὐτὸν ἐκ τοῦ μέσου ἐξίστασθαι. ἐν τούτῳ δ’ ἐπῄει καὶ Κῦροσ καὶ ἐπύθετο τὸ πρᾶγμα·

εὐθὺσ δ’ ἔλαβε τὰ παλτὰ εἰσ τὰσ χεῖρασ καὶ σὺν τοῖσ παροῦσι τῶν πιστῶν ἧκεν ἐλαύνων εἰσ τὸ μέσον, καὶ λέγει τάδε. Κλέαρχε καὶ Πρόξενε καὶ οἱ ἄλλοι οἱ παρόντεσ Ἕλληνεσ, οὐκ ἴστε ὅ τι ποιεῖτε.

εἰ γάρ τινα ἀλλήλοισ μάχην συνάψετε, νομίζετε ἐν τῇδε τῇ ἡμέρᾳ ἐμέ τε κατακεκόψεσθαι καὶ ὑμᾶσ οὐ πολὺ ἐμοῦ ὕστερον· κακῶσ γὰρ τῶν ἡμετέρων ἐχόντων πάντεσ οὗτοι οὓσ ὁρᾶτε βάρβαροι πολεμιώτεροι ἡμῖν ἔσονται τῶν παρὰ βασιλεῖ ὄντων. ἀκούσασ ταῦτα ὁ Κλέαρχοσ ἐν ἑαυτῷ ἐγένετο·

καὶ παυσάμενοι ἀμφότεροι κατὰ χώραν ἔθεντο τὰ ὅπλα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 5

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION