Sophocles, Trachiniae, episode 2:

(소포클레스, 트라키니아이, episode 2:)

ὦ τλῆμον Ἑλλάσ, πένθοσ οἱο͂ν εἰσορῶ ἕξουσαν, ἀνδρὸσ τοῦδέ γ’ εἰ σφαλήσεται. ἐπεὶ παρέσχεσ ἀντιφωνῆσαι, πάτερ, σιγὴν παρασχὼν κλῦθί μου, νοσῶν ὅμωσ· αἰτήσομαι γάρ σ’ ὧν δίκαια τυγχάνειν. δόσ μοι σεαυτόν, μὴ τοσοῦτον ὡσ δάκνει θυμῷ δύσοργοσ· οὐ γὰρ ἂν γνοίησ ἐν οἷσ χαίρειν προθυμεῖ κἀν ὅτοισ ἀλγεῖσ μάτην. εἰπὼν ὃ χρῄζεισ λῆξον· ὡσ ἐγὼ νοσῶν οὐδὲν ξυνίημ’ ὧν σὺ ποικίλλεισ πάλαι. τῆσ μητρὸσ ἥκω τῆσ ἐμῆσ φράσων ἐν οἷσ νῦν ἐστιν ὥσ θ’ ἥμαρτεν οὐχ ἑκουσία. ὦ παγκάκιστε, καὶ παρεμνήσω γὰρ αὖ τῆσ πατροφόντου μητρόσ, ὡσ κλύειν ἐμέ; ἔχει γὰρ οὕτωσ ὥστε μὴ σιγᾶν πρέπειν. οὐ δῆτα τοῖσ γε πρόσθεν ἡμαρτημένοισ. ἀλλ’ οὐδὲ μὲν δὴ τοῖσ γ’ ἐφ’ ἡμέραν ἐρεῖσ. λέγ’, εὐλαβοῦ δὲ μὴ φανῇσ κακὸσ γεγώσ. λέγω· τέθνηκεν ἀρτίωσ νεοσφαγήσ. πρὸσ τοῦ; τέρασ τοι διὰ κακῶν ἐθέσπισασ. αὐτὴ πρὸσ αὑτῆσ, οὐδενὸσ πρὸσ ἐκτόπου. οἴμοι· πρὶν ὡσ χρῆν σφ’ ἐξ ἐμῆσ θανεῖν χερόσ; κἂν σοῦ στραφείη θυμόσ, εἰ τὸ πᾶν μάθοισ. δεινοῦ λόγου κατῆρξασ· εἰπὲ δ’ ᾗ νοεῖσ. ἅπαν τὸ χρῆμ’, ἥμαρτε χρηστὰ μωμένη. χρήστ’, ὦ κάκιστε, πατέρα σὸν κτείνασα δρᾷ; στέργημα γὰρ δοκοῦσα προσβαλεῖν σέθεν ἀπήμπλαχ’, ὡσ προσεῖδε τοὺσ ἔνδον γάμουσ. καὶ τίσ τοσοῦτοσ φαρμακεὺσ Τραχινίων; Νέσσοσ πάλαι Κένταυροσ ἐξέπεισέ νιν τοιῷδε φίλτρῳ τὸν σὸν ἐκμῆναι πόθον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION