Sophocles, Trachiniae, episode 5:

ἅπας δ ἀνηυφήμησεν οἰμωγῇ λεώς, τοῦ μὲν νοσοῦντος, τοῦ δὲ διαπεπραγμένου:? κοὐδεὶς ἐτόλμα τἀνδρὸς ἀντίον μολεῖν. ἐσπᾶτο γὰρ πέδονδε καὶ μετάρσιος, βοῶν, ἰύζων: ἀμφὶ δ ἐκτύπουν πέτραι, Λοκρῶν τ ὄρειοι πρῶνες Εὐβοίας τ ἄκραι. ἐπεὶ δ ἀπεῖπε, πολλὰ μὲν τάλας χθονὶ ῥίπτων ἑαυτόν, πολλὰ δ οἰμωγῇ βοῶν, τὸ δυσπάρευνον λέκτρον ἐνδατούμενος σοῦ τῆς ταλαίνης, καὶ τὸν Οἰνέως γάμον οἱο῀ν κατακτήσαιτο λυμαντὴν βίου, τότ ἐκ προσέδρου λιγνύος διάστροφον ὀφθαλμὸν ἄρας εἶδέ μ ἐν πολλῷ στρατῷ δακρυρροοῦντα, καί με προσβλέψας καλεῖ: ὦ παῖ, πρόσελθε, μὴ φύγῃς τοὐμὸν κακόν, μηδ εἴ σε χρὴ θανόντι συνθανεῖν ἐμοί: ἀλλ ἆρον ἔξω, καὶ μάλιστα μέν με θὲς ἐνταῦθ ὅπου με μή τις ὄψεται βροτῶν: εἰ δ οἶκτον ἴσχεις, ἀλλά μ ἔκ γε τῆσδε γῆς πόρθμευσον ὡς τάχιστα, μηδ αὐτοῦ θάνω. τοσαῦτ ἐπισκήψαντος, ἐν μέσῳ σκάφει θέντες σφε πρὸς γῆν τήνδ ἐκέλσαμεν μόλις βρυχώμενον σπασμοῖσι: καί νιν αὐτίκα ἢ ζῶντ ἐσόψεσθ ἢ τεθνηκότ ἀρτίως. τοιαῦτα, μῆτερ, πατρὶ βουλεύσας ἐμῷ καὶ δρῶς ἐλήφθης, ὧν σε ποίνιμος Δίκη τίσαιτ Ἐρινύς τ. εἰ θέμις δ, ἐπεύχομαι: θέμις δ, ἐπεί μοι τὴν θέμιν σὺ προύβαλες, πάντων ἄριστον ἄνδρα τῶν ἐπὶ χθονὶ κτείνας, ὁποῖον ἄλλον οὐκ ὄψει ποτέ.?