Sophocles, Trachiniae, episode 1:

(소포클레스, 트라키니아이, episode 1:)

τοιοῦτον ἐκβέβηκεν οἱο͂ν, ἢν φράσω, γυναῖκεσ, ὑμᾶσ θαῦμ’ ἀνέλπιστον μαθεῖν. ᾧ γὰρ τὸν ἐνδυτῆρα πέπλον ἀρτίωσ ἔχριον, ἀργὴσ οἰὸσ εὐέρου πόκοσ, τοῦτ’ ἠφάνισται διάβορον πρὸσ οὐδενὸσ τῶν ἔνδον, ἀλλ’ ἐδεστὸν ἐξ αὑτοῦ φθίνει, καὶ ψῇ κατ’ ἄκρασ σπιλάδοσ· ὡσ δ’ εἰδῇσ ἅπαν, ᾗ τοῦτ’ ἐπράχθη, μείζον’ ἐκτενῶ λόγον. ἐγὼ γὰρ ὧν ὁ θήρ με Κένταυροσ, πονῶν πλευρὰν πικρᾷ γλωχῖνι, προυδιδάξατο παρῆκα θεσμῶν οὐδέν, ἀλλ’ ἐσῳζόμην χαλκῆσ ὅπωσ δύσνιπτον ἐκ δέλτου γραφήν. καί μοι τάδ’ ἦν πρόρρητα καὶ τοιαῦτ’ ἔδρων· τὸ φάρμακον τοῦτ’ ἄπυρον ἀκτῖνόσ τ’ ἀεὶ θερμῆσ ἄθικτον ἐν μυχοῖσ σῴζειν ἐμέ, ἑώσ νιν ἀρτίχριστον ἁρμόσαιμί που. κἄδρων τοιαῦτα. νῦν δ’, ὅτ’ ἦν ἐργαστέον, ἔχρισα μὲν κατ’ οἶκον ἐν δόμοισ κρυφῇ μαλλῷ, σπάσασα κτησίου βοτοῦ λάχνην, κἄθηκα συμπτύξασ’ ἀλαμπὲσ ἡλίου κοίλῳ ζυγάστρῳ δῶρον, ὥσπερ εἴδετε. εἴσω δ’ ἀποστείχουσα δέρκομαι φάτιν ἄφραστον, ἀξύμβλητον ἀνθρώπῳ μαθεῖν. τὸ γὰρ κάταγμα τυγχάνω ῥίψασά πωσ τῆσ οἰόσ, ᾧ προύχριον, ἐσ μέσην φλόγα, ἀκτῖν’ ἐσ ἡλιῶτιν· ὡσ δ’ ἐθάλπετο, ῥεῖ πᾶν ἄδηλον καὶ κατέψηκται χθονί, μορφῇ μάλιστ’ εἰκαστὸν ὥστε πρίονοσ ἐκβρώματ’ ἂν βλέψειασ ἐν τομῇ ξύλου. τοιόνδε κεῖται προπετέσ· ἐκ δὲ γῆσ, ὅθεν προύκειτ’, ἀναζέουσι θρομβώδεισ ἀφροί, γλαυκῆσ ὀπώρασ ὥστε πίονοσ ποτοῦ χυθέντοσ εἰσ γῆν Βακχίασ ἀπ’ ἀμπέλου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION