Sophocles, Trachiniae, choral 10:

(소포클레스, 트라키니아이, choral 10:)

μή, πρόσ σε τοῦ κατ’ ἄκρον Οἰταῖον νάποσ Διὸσ καταστράπτοντοσ, ἐκκλέψῃσ λόγον. οὐ γὰρ γυναικὶ τοὺσ λόγουσ ἐρεῖσ κακῇ οὐδ’ ἥτισ οὐ κάτοιδε τἀνθρώπων, ὅτι χαίρειν πέφυκεν οὐχὶ τοῖσ αὐτοῖσ ἀεί. Ἔρωτι μέν νυν ὅστισ ἀντανίσταται πύκτησ ὅπωσ ἐσ χεῖρασ, οὐ καλῶσ φρονεῖ· οὗτοσ γὰρ ἄρχει καὶ θεῶν ὅπωσ θέλει, κἀμοῦ γε· πῶσ δ’ οὐ χἀτέρασ οἱάσ γ’ ἐμοῦ; ὥστ’ εἴ τι τὠμῷ τ’ ἀνδρὶ τῇδε τῇ νόσῳ ληφθέντι μεμπτόσ εἰμι, κάρτα μαίνομαι, ἢ τῇδε τῇ γυναικὶ τῇ μεταιτίᾳ τοῦ μηδὲν αἰσχροῦ μηδ’ ἐμοὶ κακοῦ τινοσ. οὐκ ἔστι ταῦτ’· ἀλλ’ εἰ μὲν ἐκ κείνου μαθὼν ψεύδει, μάθησιν οὐ καλὴν ἐκμανθάνεισ. εἰ δ’ αὐτὸσ αὑτὸν ὧδε παιδεύεισ, ὅταν θέλῃσ γενέσθαι χρηστόσ, ὀφθήσει κακόσ. ἀλλ’ εἰπὲ πᾶν τἀληθέσ· ὡσ ἐλευθέρῳ ψευδεῖ καλεῖσθαι κὴρ πρόσεστιν οὐ καλή. ὅπωσ δὲ λήσεισ, οὐδὲ τοῦτο γίγνεται· πολλοὶ γὰρ οἷσ εἴρηκασ, οἳ φράσουσ’ ἐμοί. κεἰ μὲν δέδοικασ, οὐ καλῶσ ταρβεῖσ, ἐπεὶ τὸ μὴ πυθέσθαι, τοῦτό μ’ ἀλγύνειεν ἄν· τὸ δ’ εἰδέναι τί δεινόν; οὐχὶ χἀτέρασ πλείστασ ἀνὴρ εἷσ Ἡρακλῆσ ἔγημε δή; κοὔπω τισ αὐτῶν ἔκ γ’ ἐμοῦ λόγον κακὸν ἠνέγκατ’ οὐδ’ ὄνειδοσ· ἥδε τ’ οὐδ’ ἂν εἰ κάρτ’ ἐντακείη τῷ φιλεῖν, ἐπεί σφ’ ἐγὼ ᾤκτιρα δὴ μάλιστα προσβλέψασ’, ὅτι τὸ κάλλοσ αὐτῆσ τὸν βίον διώλεσεν, καὶ γῆν πατρῴαν οὐχ ἑκοῦσα δύσμοροσ ἔπερσε κἀδούλωσεν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ῥείτω κατ’ οὖρον· σοὶ δ’ ἐγὼ φράζω κακὸν πρὸσ ἄλλον εἶναι, πρὸσ δ’ ἔμ’ ἀψευδεῖν ἀεί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION