Sophocles, Trachiniae, choral 2:

(소포클레스, 트라키니아이, choral 2:)

οὔκ, ἀλλὰ τὸν μὲν πλεῖστον ἐν Λυδοῖσ χρόνον κατείχεθ’, ὥσ φησ’ αὐτόσ, οὐκ ἐλεύθεροσ, ἀλλ’ ἐμποληθείσ· ἔργου δ’ ἕκατι τοῦδε μηνίσασ ἄναξ ὁ τῶν ἁπάντων Ζεὺσ πατὴρ Ὀλύμπιοσ πρατόν νιν ἐξέπεμψεν οὐδ’ ἠνέσχετο, ὁθούνεκ’ αὐτὸν μοῦνον ἀνθρώπων δόλῳ ἔκτεινεν· τοῦ λόγου δ’ οὐ χρὴ φθόνον, γύναι, προσεῖναι, Ζεὺσ ὅτου πράκτωρ φανῇ. κεῖνοσ δὲ πραθεὶσ Ὀμφάλῃ τῇ βαρβάρῳ ἐνιαυτὸν ἐξέπλησεν, ὡσ αὐτὸσ λέγει. χοὔτωσ ἐδήχθη τοῦτο τοὔνειδοσ λαβὼν ὥσθ’ ὁρ́κον αὑτῷ προσβαλὼν διώμοσεν, ἦ μὴν τὸν ἀγχιστῆρα τοῦδε τοῦ πάθουσ ξὺν παιδὶ καὶ γυναικὶ δουλώσειν ἔτι. κοὐχ ἡλίωσε τοὔποσ, ἀλλ’ ὅθ’ ἁγνὸσ ἦν, στρατὸν λαβὼν ἐπακτὸν ἔρχεται πόλιν τὴν Εὐρυτείαν. τόνδε γὰρ μεταίτιον μόνον βροτῶν ἔφασκε τοῦδ’ εἶναι πάθουσ· ὃσ αὐτὸν ἐλθόντ’ ἐσ δόμουσ ἐφέστιον, ξένον παλαιὸν ὄντα, πολλὰ μὲν λόγοισ ἐπερρόθησε, πολλὰ δ’ ἀτηρᾷ φρενί, λέγων χεροῖν μὲν ὡσ ἄφυκτ’ ἔχων βέλη τῶν ὧν τέκνων λείποιτο πρὸσ τόξου κρίσιν, φωνεῖ δὲ δοῦλοσ ἀνδρὸσ ὡσ ἐλευθέρου ῥαίοιτο· δείπνοισ δ’ ἡνίκ’ ἦν ᾠνωμένοσ, ἔρριψεν ἐκτὸσ αὐτόν. ὧν ἔχων χόλον, ὡσ ἵκετ’ αὖθισ Ἴφιτοσ Τιρυνθίαν πρὸσ κλιτύν, ἵππουσ νομάδασ ἐξιχνοσκοπῶν, τότ’ ἄλλοσ’ αὐτὸν ὄμμα, θατέρᾳ δὲ νοῦν ἔχοντ’, ἀπ’ ἄκρασ ἧκε πυργώδουσ πλακόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION