Sophocles, Trachiniae, choral

ἀνολολυξάτω δόμοισ ἐφεστίοισ ἀλαλαγαῖσ ἁ μελλόνυμφοσ, ἐν δὲ κοινὸσ ἀρσένων ἴτω κλαγγὰ τὸν εὐφαρέτραν Ἀπόλλω προστάταν· ὁμοῦ δὲ παιᾶνα παιᾶν’ ἀνάγετ’, ὦ παρθένοι, βοᾶτε τὰν ὁμόσπορον Ἄρτεμιν Ὀρτυγίαν ἐλαφαβόλον ἀμφίπυρον, γείτονάσ τε Νύμφασ. ἀείρομαι οὐδ’ ἀπώσομαι τὸν αὐλόν, ὦ τύραννε τᾶσ ἐμᾶσ φρενόσ. ἰδού μ’ ἀναταράσσει, εὐοῖ μ’, ὁ κισσὸσ ἄρτι βακχίαν ὑποστρέφων ἅμιλλαν. ἰὼ ἰὼ Παιάν. ἴδ’, ὦ φίλα γύναι, τάδ’ ἀντίπρῳρα δή σοι βλέπειν πάρεστ’ ἐναργῆ.