Sophocles, Trachiniae, episode

(소포클레스, 트라키니아이, episode)

πεπυσμένη μέν, ὡσ ἀπεικάσαι, πάρει πάθημα τοὐμόν· ὡσ δ’ ἐγὼ θυμοφθορῶ, μήτ’ ἐκμάθοισ παθοῦσα νῦν τ’ ἄπειροσ εἶ. τὸ γὰρ νεάζον ἐν τοιοῖσδε βόσκεται χώροισιν αὑτοῦ, καί νιν οὐ θάλποσ θεοῦ οὐδ’ ὄμβροσ οὐδὲ πνευμάτων οὐδὲν κλονεῖ, ἀλλ’ ἡδοναῖσ ἄμοχθον ἐξαίρει βίον ἐσ τοῦθ’ ἑώσ τισ ἀντὶ παρθένου γυνὴ κληθῇ λάβῃ τ’ ἐν νυκτὶ φροντίδων μέροσ, ἤτοι πρὸσ ἀνδρὸσ ἢ τέκνων φοβουμένη. τότ’ ἄν τισ εἰσίδοιτο, τὴν αὑτοῦ σκοπῶν πρᾶξιν, κακοῖσιν οἷσ ἐγὼ βαρύνομαι. πάθη μὲν οὖν δὴ πόλλ’ ἔγωγ’ ἐκλαυσάμην· ἓν δ’, οἱο͂ν οὔπω πρόσθεν, αὐτίκ’ ἐξερῶ. ὁδὸν γὰρ ἦμοσ τὴν τελευταίαν ἄναξ ὡρμᾶτ’ ἀπ’ οἴκων Ἡρακλῆσ, τότ’ ἐν δόμοισ λείπει παλαιὰν δέλτον ἐγγεγραμμένην ξυνθήμαθ’, ἁμοὶ πρόσθεν οὐκ ἔτλη ποτέ, πολλοὺσ ἀγῶνασ ἐξιών, οὔπω φράσαι, ἀλλ’ ὥσ τι δράσων εἱρ͂πε κοὐ θανούμενοσ. νῦν δ’ ὡσ ἔτ’ οὐκ ὢν εἶπε μὲν λέχουσ ὅ τι χρείη μ’ ἑλέσθαι κτῆσιν εἶπε δ’ ἣν τέκνοισ μοῖραν πατρῴασ γῆσ διαιρετὸν νέμοι, χρόνον προτάξασ ὡσ τρίμηνον ἡνίκα χώρασ ἀπείη κἀνιαύσιον βεβώσ, τότ’ ἢ θανεῖν χρείη σφε τῷδε τῷ χρόνῳ ἢ τοῦθ’ ὑπεκδραμόντα τοῦ χρόνου τέλοσ τὸ λοιπὸν ἤδη ζῆν ἀλυπήτῳ βίῳ. τοιαῦτ’ ἔφραζε πρὸσ θεῶν εἱμαρμένα τῶν Ἡρακλείων ἐκτελευτᾶσθαι πόνων, ὡσ τὴν παλαιὰν φηγὸν αὐδῆσαί ποτε Δωδῶνι δισσῶν ἐκ Πελειάδων ἔφη. καὶ τῶνδε ναμέρτεια συμβαίνει χρόνου τοῦ νῦν παρόντοσ, ὡσ τελεσθῆναι χρεών· ὥσθ’ ἡδέωσ εὕδουσαν ἐκπηδᾶν ἐμὲ φόβῳ, φίλαι, ταρβοῦσαν, εἴ με χρὴ μένειν πάντων ἀρίστου φωτὸσ ἐστερημένην. εὐφημίαν νῦν ἴσχ’·

ἐπεὶ καταστεφῆ στείχονθ’ ὁρῶ τιν’ ἄνδρα πρὸσ χαρὰν λόγων. δέσποινα Δῃάνειρα, πρῶτοσ ἀγγέλων ὄκνου σε λύσω·

τὸν γὰρ Ἀλκμήνησ τόκον καὶ ζῶντ’ ἐπίστω καὶ κρατοῦντα κἀκ μάχησ ἄγοντ’ ἀπαρχὰσ θεοῖσι τοῖσ ἐγχωρίοισ. τίν’ εἶπασ, ὦ γεραιέ, τόνδε μοι λόγον; τάχ’ ἐσ δόμουσ σοὺσ τὸν πολύζηλον πόσιν ἥξειν φανέντα σὺν κράτει νικηφόρῳ. καὶ τοῦ τόδ’ ἀστῶν ἢ ξένων μαθὼν λέγεισ; ἐν βουθερεῖ λειμῶνι πρὸσ πολλοὺσ θροεῖ Λίχασ ὁ κῆρυξ ταῦτα· τοῦδ’ ἐγὼ κλύων ἀπῇξ’, ὅπωσ τοι πρῶτοσ ἀγγείλασ τάδε πρὸσ σοῦ τι κερδάναιμι καὶ κτῴμην χάριν. αὐτὸσ δὲ πῶσ ἄπεστιν, εἴπερ εὐτυχεῖ; οὐκ εὐμαρείᾳ χρώμενοσ πολλῇ, γύναι. κύκλῳ γὰρ αὐτὸν Μηλιεὺσ ἅπασ λεὼσ κρίνει παραστάσ, οὐδ’ ἔχει βῆναι πρόσω· τὸ γὰρ ποθοῦν ἕκαστοσ ἐκμαθεῖν θέλων οὐκ ἂν μεθεῖτο, πρὶν καθ’ ἡδονὴν κλύειν. οὕτωσ ἐκεῖνοσ οὐχ ἑκών, ἑκοῦσι δὲ ξύνεστιν· ὄψει δ’ αὐτὸν αὐτίκ’ ἐμφανῆ. ὦ Ζεῦ, τὸν Οἴτησ ἄτομον ὃσ λειμῶν’ ἔχεισ, ἔδωκασ ἡμῖν ἀλλὰ σὺν χρόνῳ χαράν. φωνήσατ’, ὦ γυναῖκεσ, αἵ τ’ εἴσω στέγησ αἵ τ’ ἐκτὸσ αὐλῆσ, ὡσ ἀέλπτον ὄμμ’ ἐμοὶ φήμησ ἀνασχὸν τῆσδε νῦν καρπούμεθα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION