헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Πηιλοξτ́05́

(소포클레스, 필록테테스, episode)

ἔχοντεσ, ὡσ ἐοίκε, σύμβολον σαφὲσ λύπησ πρὸσ ἡμᾶσ, ὦ ξένοι, πεπλεύκατε, καί μοι προσᾴδεθ’ ὥστε γιγνώσκειν ὅτι ταῦτ’ ἐξ Ἀτρειδῶν ἔργα κἀξ Ὀδυσσέωσ. ἔξοιδα γάρ νιν παντὸσ ἂν λόγου κακοῦ γλώσσῃ θιγόντα καὶ πανουργίασ, ἀφ’ ἧσ μηδὲν δίκαιον ἐσ τέλοσ μέλλοι ποεῖν. ἀλλ’ οὔ τι τοῦτο θαῦμ’ ἔμοιγ’, ἀλλ’ εἰ παρὼν Αἰάσ ὁ μείζων ταῦθ’ ὁρῶν ἠνείχετο. οὐκ ἦν ἔτι ζῶν, ὦ ξέν’· οὐ γὰρ ἄν ποτε ζῶντόσ γ’ ἐκείνου ταῦτ’ ἐσυλήθην ἐγώ. πῶσ εἶπασ; ἀλλ’ ἦ χοὖτοσ οἴχεται θανών; ὡσ μηκέτ’ ὄντα κεῖνον ἐν φάει νόει. οἴμοι τάλασ. ἀλλ’ οὐχ ὁ Τυδέωσ γόνοσ οὐδ’ οὑμπολητὸσ Σισύφου Λαερτίῳ, οὐ μὴ θάνωσι· τούσδε γὰρ μὴ ζῆν ἔδει. οὐ δῆτ’· ἐπίστω τοῦτό γ’· ἀλλὰ καὶ μέγα θάλλοντέσ εἰσι νῦν ἐν Ἀργείων στρατῷ. τί δ’; οὐ παλαιὸσ κἀγαθὸσ φίλοσ τ’ ἐμόσ, Νέστωρ ὁ Πύλιοσ, ἔστιν; οὗτοσ γὰρ τά γε κείνων κάκ’ ἐξήρυκε, βουλεύων σοφά. κεῖνόσ γε πράσσει νῦν κακῶσ, ἐπεὶ θανὼν Ἀντίλοχοσ αὐτῷ φροῦδοσ, ὃσ παρῆν, γόνοσ. οἴμοι, δύ’ αὖ τώδ’ ἄνδρ’ ἔλεξασ, οἷν ἐγὼ ἥκιστ’ ἂν ἠθέλησ’ ὀλωλότοιν κλύειν. φεῦ φεῦ· τί δῆτα δεῖ σκοπεῖν, ὅθ’ οἵδε μὲν τεθνᾶσ’, Ὀδυσσεὺσ δ’ ἔστιν αὖ κἀνταῦθ’ ἵνα χρῆν ἀντὶ τούτων αὐτὸν αὐδᾶσθαι νεκρόν; σοφὸσ παλαιστὴσ κεῖνοσ· ἀλλὰ χαἰ σοφαὶ γνῶμαι, Φιλοκτῆτ’, ἐμποδίζονται θαμά. φέρ’ εἰπὲ πρὸσ θεῶν, ποῦ γὰρ ἦν ἐνταῦθά σοι Πάτροκλοσ, ὃσ σοῦ πατρὸσ ἦν τὰ φίλτατα; χοὖτοσ τεθνηκὼσ ἦν· λόγῳ δέ σ’ ἐν βραχεῖ τοῦτ’ ἐκδιδάξω· πόλεμοσ οὐδέν’ ἄνδρ’ ἑκὼν αἱρεῖ πονηρόν, ἀλλὰ τοὺσ χρηστοὺσ ἀεί. ξυμμαρτυρῶ σοι· καὶ κατ’ αὐτὸ τοῦτό γε ἀναξίου μὲν φωτὸσ ἐξερήσομαι, γλώσσῃ δὲ δεινοῦ καὶ σοφοῦ, τί νῦν κυρεῖ. ποίου δὲ τούτου πλήν γ’ Ὀδυσσέωσ ἐρεῖσ; οὐ τοῦτον εἶπον, ἀλλὰ Θερσίτησ τισ ἦν, ὃσ οὐκ ἂν εἵλετ’ εἰσάπαξ εἰπεῖν, ὅπου μηδεὶσ ἐῴη· τοῦτον οἶσθ’ εἰ ζῶν κυρεῖ; οὐκ εἶδον αὐτόν, ᾐσθόμην δ’ ἔτ’ ὄντα νιν. ἔμελλ’· ἐπεὶ οὐδέν πω κακόν γ’ ἀπώλετο, ἀλλ’ εὖ περιστέλλουσιν αὐτὰ δαίμονεσ, καί πωσ τὰ μὲν πανοῦργα καὶ παλιντριβῆ χαίρουσ’ ἀναστρέφοντεσ ἐξ Αἵδου, τὰ δὲ δίκαια καὶ τὰ χρήστ’ ἀποστέλλουσ’ ἀεί. ποῦ χρὴ τίθεσθαι ταῦτα, ποῦ δ’ αἰνεῖν, ὅταν τὰ θεῖ’ ἐπαινῶν τοὺσ θεοὺσ εὑρ́ω κακούσ; ἐγὼ μέν, ὦ γένεθλον Οἰταίου πατρόσ, τὸ λοιπὸν ἤδη τηλόθεν τό τ’ Ἴλιον καὶ τοὺσ Ἀτρείδασ εἰσορῶν φυλάξομαι· ὅπου δ’ ὁ χείρων τἀγαθοῦ μεῖζον σθένει κἀποφθίνει τὰ χρηστὰ χὠ δειλὸσ κρατεῖ, τούτουσ ἐγὼ τοὺσ ἄνδρασ οὐ στέρξω ποτέ· ἀλλ’ ἡ πετραία Σκῦροσ ἐξαρκοῦσά μοι ἔσται τὸ λοιπόν, ὥστε τέρπεσθαι δόμῳ. νῦν δ’ εἶμι πρὸσ ναῦν· καὶ σύ, Ποίαντοσ τέκνον, χαῖρ’ ὡσ μέγιστα, χαῖρε· καί σε δαίμονεσ νόσου μεταστήσειαν, ὡσ αὐτὸσ θέλεισ. ἡμεῖσ δ’ ἰώμεν, ὡσ ὁπηνίκ’ ἂν θεὸσ πλοῦν ἡμὶν εἴκῃ, τηνικαῦθ’ ὁρμώμεθα. ἤδη, τέκνον, στέλλεσθε; καιρὸσ γὰρ καλεῖ πλοῦν μὴ ’ξ ἀπόπτου μᾶλλον ἢ ’γγύθεν σκοπεῖν. πρόσ νύν σε πατρὸσ πρόσ τε μητρόσ, ὦ τέκνον, πρόσ τ’ εἴ τί σοι κατ’ οἶκόν ἐστι προσφιλέσ, ἱκέτησ ἱκνοῦμαι, μὴ λίπῃσ μ’ οὕτω μόνον, ἔρημον ἐν κακοῖσι τοῖσδ’ οἱοίσ ὁρᾷσ ὅσοισί τ’ ἐξήκουσασ ἐνναίοντά με·

ἀλλ’ ἐν παρέργῳ θοῦ με. δυσχέρεια μέν, ἔξοιδα, πολλὴ τοῦδε τοῦ φορήματοσ· ὅμωσ δὲ τλῆθι· τοῖσι γενναίοισί τοι τό τ’ αἰσχρὸν ἐχθρὸν καὶ τὸ χρηστὸν εὐκλεέσ. σοὶ δ’ ἐκλιπόντι τοῦτ’ ὄνειδοσ οὐ καλόν, δράσαντι δ’, ὦ παῖ, πλεῖστον εὐκλείασ γέρασ, ἐὰν μόλω ’γὼ ζῶν πρὸσ Οὐταίαν χθόνα. ἴθ’· ἡμέρασ τοι μόχθοσ οὐχ ὅλησ μιᾶσ. τόλμησον. ἐμβαλοῦ μ’ ὅπῃ θέλεισ ἄγων, εἰσ ἀντλίαν, εἰσ πρῷραν, εἰσ πρύμνην, ὅποι ἥκιστα μέλλω τοὺσ ξυνόντασ ἀλγυνεῖν. νεῦσον, πρὸσ αὐτοῦ Ζηνὸσ ἱκεσίου, τέκνον, πείσθητι· προσπίτνω σε γόνασι, καίπερ ὢν ἀκράτωρ ὁ τλήμων, χωλόσ. ἀλλὰ μή μ’ ἀφῇσ ἔρημον οὕτω χωρὶσ ἀνθρώπων στίβου, ἀλλ’ ἢ πρὸσ οἶκον τὸν σὸν ἔκσωσόν μ’ ἄγων ἢ πρὸσ τὰ Χαλκώδοντοσ Εὐβοίασ σταθμά· κἀκεῖθεν οὔ μοι μακρὸσ εἰσ Οἴτην στόλοσ Τραχινίαν τε δειράδ’ ἠδ’ ἐσ εὔροον Σπερχειὸν ἔσται· πατρί μ’ ὡσ δείξῃσ φίλῳ, ὃν δὴ παλαιὸν ἐξ ὅτου δέδοικ’ ἐγὼ μή μοι βεβήκῃ. πολλὰ γὰρ τοῖσ ἱγμένοισ ἔστελλον αὐτὸν ἱκεσίουσ πέμπων λιτάσ, αὐτόστολον πέμψαντά μ’ ἐκσῶσαι δόμουσ. ἀλλ’ ἢ τέθνηκεν ἢ τὰ τῶν διακόνων, ὡσ εἰκόσ, οἶμαι, τοὐμὸν ἐν σμικρῷ μέροσ ποιούμενοι τὸν οἴκαδ’ ἤπειγον στόλον. νῦν δ’, εἰσ σὲ γὰρ πομπόν τε καὐτὸν ἄγγελον ἥκω, σὺ σῶσον, σύ μ’ ἐλέησον, εἰσορῶν ὡσ πάντα δεινὰ κἀπικινδύνωσ βροτοῖσ κεῖται παθεῖν μὲν εὖ, παθεῖν δὲ θάτερα. χρὴ δ’ ἐκτὸσ ὄντα πημάτων τὰ δείν’ ὁρᾶν, χὤταν τισ εὖ ζῇ, τηνικαῦτα τὸν βίον σκοπεῖν μάλιστα, μὴ διαφθαρεὶσ λάθῃ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Philoctetes, episode

(소포클레스, 필록테테스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION