Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 1, Τίσ Τίσ ὁ θεόσ.

(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 1, Τίσ Τίσ ὁ θεόσ.)

ἔνιοι τῶν φιλοσόφων, καθάπερ Διαγόρασ ὁ Μήλιοσ καὶ Θεόδωροσ ὁ Κυρηναῖοσ καὶ Εὐήμεροσ ὁ Τεγεάτησ, καθόλου φασὶ μὴ εἶναι θεούσ· εἰσ τὸ πρὸ τείχευσ ἱερὸν ἁλέεσ δεῦτε, οὗ τὸν πάλαι χάγκεον ὁ πλάσασ Ζᾶνα γέρων ἀλαζὼν ἄδικα βιβλία ψήχει ταῦτ’ ἔστι τὰ περὶ τοῦ μὴ εἶναι θεούσ.

καὶ Εὐριπίδησ δ’ ὁ τραγῳδοποιὸσ ἀποκαλύψασθαι μὲν οὐκ ἠθέλησε, δεδοικὼσ τὸν Ἄρειον πάγον· φησὶν ὅτ’ ἦν ἄτακτοσ ἀνθρώπων βίοσ καὶ θηριώδησ ἰσχύοσ θ’ ὑπηρέτησ·

ἔπειτα φησὶ τὴν ἀνομίαν λυθῆναι νόμων εἰσαγωγῇ·

καὶ πεῖσαι τοὺσ ἀνθρώπουσ ὡσ ἔστι δαίμων ἀφθίτῳ θάλλων βίῳ, ὃσ ταῦτ’ ἀκούει καὶ βλέπει φρονεῖ τ’ ἄγαν.

ἀναιρείσθω γάρ, φησίν, ὁ ποιητικὸσ λῆροσ σὺν Καλλιμάχῳ τῷ λέγοντι εἰ θεὸν οἶσθα, ἴσθ’ ὅτι καὶ ῥέξαι δαίμονι πᾶν δυνατόν οὐδὲ γὰρ ὁ θεὸσ δύναται πᾶν ποιεῖν· πῦρ ψυχρὸν τὸ δὲ καθήμενον ὀρθὸν καὶ τὸ ἐναντίον.

ὄζει λήρου βεκκεσελήνου, κατά γε τοὺσ τῆσ ἀρχαίασ κωμῳδίασ ποιητάσ πῶσ γὰρ αὑτῷ ἀτενίζων ἔπλασεν;

ἢ πῶσ σφαιροειδῆ τὸν θεόν, ὄντα ταπεινότερον ἀνθρώπου; "εἱστήκει κατ’ ἀρχὰσ τὰ σώματα, νοῦσ δ’ αὐτὰ διεκόσμησε θεοῦ καὶ τὰσ γενέσεισ τῶν ὅλων ἐποίησεν.

"διὸ καὶ ὁ θεόσ, φησίν, ἐπιστήσασ ὡσ τάξισ ἀταξίασ ἐστὶ βελτίων, διεκόσμησε ταῦτα. κοινῶσ οὖν ἁμαρτάνουσιν ἀμφότεροι, ὅτι τὸν θεὸν ἐποίησαν ἐπιστρεφόμενον τῶν ἀνθρωπίνων ἢ καὶ τούτου χάριν τὸν κόσμον κατασκευάζοντα τὸ γὰρ μακάριον καὶ ἄφθαρτον ζῷον συμπεπληρωμένον τε πᾶσι τοῖσ ἀγαθοῖσ καὶ κακοῦ παντὸσ ἄδεκτον, ὅλον ὂν περὶ τὴν συνοχὴν τῆσ ἰδίασ εὐδαιμονίασ τε καὶ ἀφθαρσίασ, ἀνεπιστρεφέσ ἐστι τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων·

ἂν εἰή, ἐργάτου δίκην καὶ τέκτονοσ ἀχθοφορῶν καὶ μεριμνῶν εἰσ τὴν τοῦ κόσμου κατασκευήν.

αἰῶνα οὐκ ἦν, ὅτ’ ἦν ἀκίνητα τὰ σώματα, ἢ ἀτάκτωσ ἐκινεῖτο ἢ ἐκοιμᾶτο ἢ ἐγρηγόρει ἢ οὐδέτερον τούτων.

καὶ οὔτε τὸ πρῶτον ἔστι δἐξασθαι, ὁ γὰρ θεὸσ αἰώνιοσ·

οὔτε τὸ δεύτερον, εἰ γὰρ ἐκοιμᾶτο ἐξ αἰῶνοσ ὁ θεόσ, ἐτεθνήκει αἰώνιοσ γὰρ ὕπνοσ ὁ θάνατόσ ἐστιν · ἀλλ’ οὐδὲ δεκτικὸσ ὕπνου θεόσ, τὸ γὰρ ἀθάνατον τοῦ θεοῦ καὶ τὸ ἐγγὺσ θανάτου πολὺ κεχώρισται. εἰ δ’ ἦν ὁ θεὸσ ἐγρηγορώσ, ἤτοι ἐνέλειπεν εἰσ εὐδαιμονίαν ἢ ἐπεπλήρωτο ἐν μακαριότητι·

καὶ οὔτε κατὰ τὸ πρῶτον μακάριόσ ἐστιν ὁ θεόσ, τὸ γὰρ ἐλλεῖπον εἰσ εὐδαιμονίαν οὐ μακάριον· οὔτε κατὰ τὸ δεύτερον, μηδὲν γὰρ ἐλλείπων κεναῖσ ἔμελλεν ἐπιχειρεῖν πράξεσι. πῶσ δέ, εἴπερ ὁ θεὸσ ἔστι καὶ τῇ τούτου φροντίδι τὰ κατ’ ἄνθρωπον οἰκονομεῖται, τὸ μὲν κίβδηλον εὐτυχεῖ τὸ δ’ ἀστεῖον τἀναντία πάσχει;

αἰχμητήσ.

ὑπὸ μοιχοῦ καὶ μοιχάδοσ ἡττηθεὶσ ἐδολοφονήθη καὶ ὁ τούτου δὲ συγγενὴσ Ἡρακλῆσ πολλὰ τῶν ἐπιλυμαινομένων τὸν ἀνθρώπινον βίον καθάρασ ὑπὸ Δηιανείρασ φαρμακευθεὶσ ἐδολοφονήθη. Θαλῆσ νοῦν τοῦ κόσμου θεόν.

Ἀναξίμανδροσ τοὺσ ἀπείρουσ οὐρανοὺσ θεούσ. Δημόκριτοσ νοῦν τὸν θεὸν ἑν πυρὶ σφαιροειδεῖ. Διογένησ καὶ Κλεάνθησ καὶ Οἰνοπίδησ τὴν τοῦ κόσμου ψυχήν. Πυθαγόρασ τῶν ἀρχῶν τὴν μὲν μονάδα θεὸν καὶ τἀγαθόν, ἥτισ ἐστὶν ἡ τοῦ ἑνὸσ φύσισ, αὐτὸσ ὁ νοῦσ·

τὴν δ’ ἀόριστον δυάδα δαίμονα καὶ τὸ κακόν, περὶ ἥν ἐστι τὸ ὑλικὸν πλῆθοσ, ἔστι δὲ καὶ ὁ ὁρατὸσ κόσμοσ. Σωκράτησ καὶ Πλάτων τὸ ἕν, τὸ μονοφυὲσ καὶ αὐτοφυὲσ τὸ μοναδικόν, τὸ ὄντωσ ἀγαθὸν πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων εἰσ τὸν νοῦν σπεύδει νοῦσ οὖν ὁ θεόσ, χωριστὸν εἶδοσ, τουτέστι τὸ ἀμιγὲσ πάσησ ὕλησ καὶ μηδενὶ παθητῷ συμπεπλεγμένον.

ριστὸν ἐπιβεβηκότα τῇ σφαίρᾳ τοῦ παντόσ, ἣτισ ἐστὶν αἰθέριον σῶμα, τὸ πέμπτον ὑπ’ αὐτοῦ καλούμενον διῃρημένου δὲ τούτου κατὰ σφαίρασ, τῇ μὲν φύσει συναφεῖσ τῷ λόγῳ δὲ κεχωρισμένασ, ἑκάστην οἰέται τῶν σφαιρῶν ζῷον εἶναι σύνθετον ἐκ σώματοσ καὶ ψυχῆσ, ὧν τὸ μὲν σῶμά ἐστιν αἰθέριον κινούμενον κυκλοφορικῶσ, ἡ ψυχὴ δὲ λόγοσ ἀκίνητοσ αἴτιοσ τῆσ κινήσεωσ κατ’ ἐνέργειαν.

τεχνικὸν ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γένεσιν κόσμου ἐμπεριειληφὸσ πάντασ τοὺσ σπερματικοὺσ λόγουσ, καθ’ οὓσ ἕκαστα καθ’ εἱμαρμένην γίνεται ·

καὶ πνεῦμα μὲν διῆκον δι’ ὅλου τοῦ κόσμου, τὰσ δὲ προσηγορίασ μεταλαμβάνον διὰ τὰσ τῆσ ὕλησ, δι’ ἧσ κεχώρηκε, παραλλάξεισ·

θεὸν δ’ καὶ τὸν κόσμον καὶ τοὺσ ἀστέρασ καὶ τὴν γῆν·

τὸν δ’ ἀνωτάτω πάντων νοῦν ἐν αἰθέρι. Ἐπίκουροσ ἀνθρωποειδεῖσ μὲν πάντασ τοὺσ θεούσ, λόγῳ δὲ πάντασ τούτουσ θεωρητοὺσ διὰ τὴν λεπτομέρειαν τῆσ τῶν εἰδώλων φύσεωσ· ὁ δ’ αὐτὸσ ἄλλωσ τέσσαρασ φύσεισ κατὰ γένοσ ἀφθάρτουσ τάσδε, τὰ ἄτομα τὸ κενὸν τὸ ἄπειρον τὰσ ὁμοιότητασ·

αὗται δὲ λέγονται ὁμοιομέρειαι καὶ στοιχεῖα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION