Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 1, Εἰ ἓν τὸ πᾶν.

(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 1, Εἰ ἓν τὸ πᾶν.)

οἱ μὲν ἀπὸ τῆσ Στοᾶσ ἕνα κόσμον ἀπεφήναντο, ὃν δὴ καὶ τὸ πᾶν ἔφασαν εἶναι καὶ τὸ σωματικόν. Ἐμπεδοκλῆσ δὲ κόσμον μὲν ἕνα , οὐ μέντοι τὸ πᾶν εἶναι τὸν κόσμον ἀλλ’ ὀλίγον τι τοῦ παντὸσ μέροσ, τὸ δὲ λοιπὸν ἀργὴν ὕλην. Πλάτων δὲ τεκμαίρεται τὸ δοκοῦν, ὅτι εἷσ ὁ κόσμοσ καὶ ἓν τὸ πᾶν, ἐκ τριῶν·

ἐκ τοῦ μὴ εἶναι τέλειον, ἐὰν μὴ πάντα περιέχῃ · ἐκ τοῦ μὴ ἔσεσθαι ὅμοιον τῷ παραδείγματι, ἐὰν μὴ μονογενὴσ ἐκ τοῦ μὴ ἔσεσθαι αὐτὸν ἄφθαρτον, ἐὰν ᾖ τι ἐξωτέρω αὐτοῦ. πρὸσ δὴ τὸν Πλάτωνα ῥητέον, ὅτι οὐ τέλειοσ ὁ κόσμοσ· οὐδὲ γὰρ πάντα περιέχει καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπόσ ἐστι τέλειοσ, ἀλλ’ οὐ πάντα περιέχει καὶ πολλὰ παραδείγματα ἔστιν, ὥσπερ ἐπ’ ἀνδριάντων καὶ οἰκιῶν καὶ ζῳγραφιῶν.

πῶσ δὲ τέλειοσ, εἴπερ ἔξωθέν τι αὐτοῦ περιδινεῖσθαι δύναται; ἄφθαρτοσ δ’ οὐκ ἔστιν οὐδὲ δύναται εἶναι , γενητὸσ ὤν.

Μητρόδωροσ δέ φησιν ἄτοπον εἶναι ἐν μεγάλῳ πεδίῳ ἕνα στάχυν γενηθῆναι καὶ ἕνα κόσμον ἐν τῷ ἀπείρῳ. ὅτι δ’ ἄπειροσ κατὰ τὸ πλῆθοσ, δῆλον ἐκ τοῦ ἄπειρα τὰ αἴτια εἶναι· εἰ γὰρ ὁ μὲν κόσμοσ πεπερασμένοσ, ὅτι δ’ αἴτια πάντα ἄπειρα, ἐξ ὧν ὅδε ὁ κόσμοσ γέγονεν, ἀνάγκη ἀπείρουσ εἶναι.

δ’ ἤτοι αἱ ἄτομοι ἢ τὰ στοιχεῖα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION