Polybius, Histories, book 38, chapter 18

(폴리비오스, Histories, book 38, chapter 18)

Ὅθεν ἐν τοιούτοισ ὄντοσ τοῦ διαβουλίου καὶ τὸ τέλοσ ἀκόλουθον ἐξέβη τῶν δοξάντων. παραυτίκα μὲν οὖν συνέκλεισαν οὐ μόνον τοὺσ περὶ τὸν Ἀνδρωνίδαν καὶ Λάγιον, ἀλλὰ καὶ τὸν ὑποστράτηγον Σωσικράτην, ἐπενέγκαντεσ αἰτίαν ὅτι προστατήσαι τοῦ διαβουλίου καὶ συναποφήναιτο πέμπειν πρὸσ τὸν Καικίλιον καὶ συλλήβδην πάντων εἰή τῶν κακῶν αἴτιοσ·

εἰσ δὲ τὴν ἐπαύριον καθίσαντεσ δικαστὰσ τοῦ μὲν Σωσικράτουσ κατεδίκασαν θάνατον καὶ δήσαντεσ καὶ στρεβλοῦντεσ προσεκαρτέρουν, ἑώσ διέφθειραν τὸν ἄνθρωπον, οὐδὲν εἰπόντα τῶν ἐκείνοισ προσδοκωμένων.

τὸν δὲ Λάγιον καὶ τὸν Ἀνδρωνίδαν καὶ τὸν Ἄρχιππον ἀφῆκαν, ἅμα μὲν τοῦ πλήθουσ εἰσ ἐπίστασιν παραγενομένου διὰ τὴν εἰσ τὸν Σωσικράτη παρανομίαν, ἅμα δὲ τοῦ Διαίου λαβόντοσ παρὰ μὲν Ἀνδρωνίδου τάλαντον, παρὰ δ’ Ἀρχίππου τετταράκοντα μνᾶσ.

οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τοῦ σκάμματοσ ὤν, τὸ δὴ λεγόμενον, ἐδύνατο λῆξαι τῆσ περὶ τοῦτο τὸ μέροσ ἀναισχυντίασ καὶ παρανομίασ ὁ προειρημένοσ.

παραπλήσια δὲ τούτοισ ἔπραξε καὶ βραχεῖ χρόνῳ πρότερον εἰσ Φιλῖνον τὸν Κορίνθιον·

προθεὶσ γὰρ αἰτίαν ὅτι διαπέμπεται πρὸσ Μεναλκίδαν καὶ τὰ Ῥωμαίων φρονεῖ, τόν τε Φιλῖνον καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ μαστιγῶν καὶ στρεβλῶν ἐν συνόψει πάντασ ἀλλήλων οὐ πρότερον ἔληξε πρὶν ἢ διέφθειρε τὰ μειράκια καὶ τὸν Φιλῖνον. τοιαύτησ δὲ τῆσ ἀνοίασ καὶ τῆσ ἀκρισίασ συμβαινούσησ περὶ πάντασ οἱάν οὐδ’ ἂν ἐν βαρβάροισ εὑρ́οι τισ ῥᾳδίωσ, δῆλον ὡσ εἰκότωσ ἄν τισ ἐπιζητήσειε πῶσ οὐκ ἄρδην ἀπώλοντο πάντεσ.

ἐγὼ γὰρ ἂν εἴποιμι διότι δοκεῖ μοι καθαπερανεὶ τύχη τισ ἀντερεῖσαι πανοῦργοσ καὶ τεχνικὴ πρὸσ τὴν ἄνοιαν καὶ μανίαν τῶν ἡγουμένων, ἥτισ ἐξωθουμένη πάντῃ καὶ πάντωσ ὑπὸ τῆσ ἀγνοίασ τῶν προεστώτων, βουλομένη δὲ κατὰ πάντα τρόπον σῴζειν τοὺσ Ἀχαιούσ, ἐπὶ τὸ καταλειπόμενον ἦλθεν ὥσπερ ἀγαθὸσ παλαιστήσ.

τοῦτο δ’ ἦν τὸ ταχέωσ σφῆλαι καὶ ῥᾳδίωσ ἡττῆσαι τοὺσ Ἕλληνασ·

ὅπερ ἐποίησε. διὰ γὰρ τοῦτο συνέβη μήτε τὴν τῶν Ῥωμαίων ὀργὴν καὶ θυμὸν ἐκκαυθῆναι πορρωτέρω, μηδ’ ἐλθεῖν τὰσ ἐκ τῆσ Λιβύησ δυνάμεισ, μήτε τοὺσ προεστῶτασ, ὄντασ οἱούσ εἶπον, ἐπιλαβομένουσ δὲ προτερήματοσ, ἀποδείξασθαι τὴν αὑτῶν ἀσέβειαν εἰσ τοὺσ ὁμοφύλουσ.

τί γὰρ εἰκὸσ ἦν πρᾶξαι τούτουσ κατὰ τῶν ἰδίων, ἐπιλαβομένουσ ἀφορμῆσ τινοσ ἢ προτερήματοσ, δῆλόν ἐστιν ἐκ τῶν προειρημένων διὰ τὸ κατὰ λόγον.

ἅπαντεσ δὲ τότε τὴν παροιμίαν ταύτην διὰ στόματοσ ἔσχον, ὡσ "Εἰ μὴ ταχέωσ ἀπωλόμεθα, οὐκ ἂν ἐσώθημεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION