Polybius, Histories, book 38, chapter 22

(폴리비오스, Histories, book 38, chapter 22)

Ὁ δὲ Σκιπίων πόλιν ὁρῶν τότε ἄρδην τελευτῶσαν ἐσ πανωλεθρίαν ἐσχάτην, λέγεται μὲν δακρῦσαι καὶ φανερὸσ γενέσθαι κλαίων ὑπὲρ πολεμίων· ἐπὶ πολὺ δ’ ἔννουσ ἐφ’ ἑαυτοῦ γενόμενόσ τε καὶ συνιδὼν ὅτι καὶ πόλεισ καὶ ἔθνη καὶ ἀρχὰσ ἁπάσασ δεῖ μεταβαλεῖν ὥσπερ ἀνθρώπουσ δαίμονα, καὶ τοῦτ’ ἔπαθε μὲν Ἴλιον, εὐτυχήσ ποτε πόλισ, ἔπαθε δὲ ἡ Ἀσσυρίων καὶ Μήδων καὶ Περσῶν ἐπ’ ἐκείνοισ ἀρχὴ μεγίστη γενομένη καὶ ἡ μάλιστα ἔναγχοσ ἐκλάμψασα ἡ Μακεδόνων, εἴτε ἑκών, εἴτε προφυγόντοσ αὐτὸν τοῦδε τοῦ ἔπουσ εἰπεῖν, ἔσσεται ἦμαρ ὅταν ποτ’ ὀλώλῃ Ἴλιοσ ἱρὴ καὶ Πρίαμοσ καὶ λαὸσ ἐυμμελίω Πριάμοιο.

Πολυβίου δ’ αὐτὸν ἐρομένου σὺν παρρησίᾳ· καὶ γὰρ ἦν αὐτοῦ καὶ διδάσκαλοσ·

ὅ τι βούλοιτο ὁ λόγοσ, φασὶν οὐ φυλαξάμενον ὀνομάσαι τὴν πατρίδα σαφῶσ, ὑπὲρ ἧσ ἄρα ἐσ τἀνθρώπεια ἀφορῶν ἐδεδίει. καὶ τάδε μὲν Πολύβιοσ αὐτὸσ ἀκούσασ συγγράφει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION