Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 15

(플루타르코스, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 15)

ἀλλὰ καὶ σχῆμα καὶ βάδισμα καὶ βλέμμα καὶ μειδίαμα θαυμάζοντεσ αὐτοῦ καὶ ἀγαπῶντεσ οἱο͂ν συναρμόττειν καὶ συγκολλᾶν ἑαυτοὺσ ὦμεν πρόθυμοι , τότε χρὴ νομίζειν ἀληθῶσ προκόπτειν. φεῦ, τοῖσι γενναίοισιν ὡσ ἅπαν καλόν τὸν γὰρ ἄχρι τοῦ καὶ τὰ φαινόμενα δεινὰ μὴ δυσχεραίνειν ἀλλὰ θαυμάζειν καὶ ζηλοῦν ἐνθουσιασμὸν οὐκ ἂν ἔτι γε τῶν καλῶν οὐδεὶσ ἀποτρέψειεν.

οἱο͂ν πρὸσ ἔσοπτρα κοσμοῦντασ ἑαυτοὺσ καὶ μεταρρυθμίζοντασ ἢ φωνῆσ;

ἀγεννεστέρασ αὑτῶν ἐπιλαμβανομένουσ ἢ πρόσ τι πάθοσ;

ἀντιβαίνοντασ. οἱ μὲν γὰρ ἐκμεμαθηκότεσ τὰ τῶν Ἰδαίων ὀνόματα δακτύλων χρῶνται πρὸσ τοὺσ φόβουσ αὐτοῖσ ὡσ ἀλεξικάκοισ, ἀτρέμα καταλέγοντεσ ἕκαστον· ἡ δὲ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἐπίνοια καὶ μνήμη ταχὺ παρισταμένη καὶ διαλαμβάνουσα τοὺσ προκόπτοντασ ἐν πᾶσι πάθεσι καὶ ἀπορίαισ ἁπάσαισ, ὀρθούσ τε καὶ ἀπτῶτασ διαφυλάσσει. ὅθεν ἔστω σοι καὶ τοῦτο σημεῖον τοῦ πρὸσ ἀρετὴν ἐπιδιδόντοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION