Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 4

(플루타르코스, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 4)

οὐ μὴν ἀλλὰ κἂν διαλείμματα γιγνόμενα τοῦ φιλοσοφεῖν, τὰ δ’ ὕστερα τῶν πρότερον ἑδραιότερα καὶ μακρότερα, σημεῖον οὐ φαῦλόν ἐστιν ἐκθλιβομένησ πόνῳ καὶ ἀσκήσει τῆσ ῥᾳθυμίασ· τὸ δ’ ἐναντίον πονηρόν, αἱ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον πολλαὶ καὶ συνεχεῖσ ἀνακοπαί, τῆσ προθυμίασ οἱο͂ν ἀπομαραινομένησ.

οὕτωσ ὅσοι τὸ πρῶτον μεγάλαισ ἐκδρομαῖσ ἐχρήσαντο πρὸσ φιλοσοφίαν, εἶτα πολλὰ καὶ συνεχῆ προσκρούματα καὶ διασπάσματα λαμβάνουσι μηδενὸσ διαφόρου πρὸσ τὸ βέλτιον ἐπαισθανόμενοι, τελευτῶντεσ ἐξέκαμον καὶ ἀπηγόρευσαν.

δι’ ὠφέλειαν φερομένῳ καὶ διακόπτοντι τὰσ προφάσεισ ὥσπερ ὄχλον ἐμποδὼν ὄντα ῥώμῃ καὶ προθυμίᾳ τῆσ ἀνύσεωσ.

ὑπὸ φιλοσοφίασ πολλοὶ καὶ σφόδρα γε φιλοτίμωσ ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ μανθάνειν δοκοῦσιν, ἂν δ’ ἀπέλθωσιν ὑπὸ πραγμάτων ἄλλων καὶ ἀσχολιῶν, ἐξερρύη τὸ πάθοσ αὐτῶν ἐκεῖνο, καὶ ῥᾳδίωσ φέρουσιν.

πρόσεστι, μέτριοσ μὲν ἄν σοι φανείη καὶ πρᾶοσ ἐν τῷ παρεῖναι καὶ συμφιλοσοφεῖν ὅταν δ’ ἀποσπασθῇ καὶ χωρὶσ γένηται, θεῶ φλεγόμενον καὶ ἀδημονοῦντα καὶ δυσκολαίνοντα πᾶσι πράγμασι καὶ ἀσχολίαισ, μνήμῃ δὲ φιλῶν ὥσπερ ἄλογοσ ἐλαύνεται πόθῳ τῷ πρὸσ φιλοσοφίαν.

προσπεσοῦσα ποιήσῃ τὸν χωρισμόν.

ὅσῳ γὰρ πλέον ἐστὶ τὸ προσειλημμένον ἐκ φιλοσοφίασ, τοσούτῳ πλέον ἐνοχλεῖ τὸ ἀπολειπόμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION