Plutarch, Quaestiones Naturales, chapter 5

(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 5)

διὰ τί τῶν χυμῶν, ὀκτὼ τῷ γένει ὄντων, ἕνα μόνον, τὸν ἁλμυρόν, ἀπ’ οὐδενὸσ καρποῦ γεννώμενον ὁρῶμεν; καίτοι καὶ τὸν πικρὸν ἡ ἐλαία φέρει πρῶτον καὶ τὸν ὀξὺν ὁ βότρυσ,· εἶτα μεταβάλλων ὁ μὲν γίνεται λιπαρὸσ ὁ δ’ οἰνώδησ·

μεταβάλλει δὲ καὶ ὁ στρυφνὸσ ἐν ταῖσ φοινικοβαλάνοισ καὶ ὁ αὐστηρὸσ ἐν ταῖσ ῥόαισ εἰσ τὸν γλυκύν· ἔνιαι δὲ ῥόαι καὶ μῆλα τὸν ὀξὺν ἁπλῶσ φέρουσιν, ὁ δὲ δριμὺσ ἐν ταῖσ ῥίζαισ καὶ σπέρμασι πολύσ ἐστι. τοῖσ.

ἀπὸ φυτῶν καὶ σπερμάτων τρεφομένοισ, ἥδυσμα δ’ ἐνίοισ γίνεται τῷ τὸ πλήσμιον ἀφαιρεῖν τῶν τρεφόντων · ἤ, καθάπερ τῆσ θαλάττησ ἕψοντεσ ἀφαιροῦσι τὸ ἁλυκὸν καὶ δηκτικόν, ἐν τοῖσ θερμοῖσ ὑπὸ θερμότητοσ ἐξαμαυροῦται τὸ ἁλμυρόν·

ἢ χυμὸσ μέν ἐστιν, ὡσ Πλάτων εἶπεν, ὕδωρ ἠθημένον διὰ φυτοῦ, διηθουμένη δὲ καὶ θάλαττα τὸ ἁλμυρὸν ἀποβάλλει; γεῶδεσ γὰρ καὶ παχυμερέσ ἐστιν, ὅθεν ὀρύττοντεσ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἐντυγχάνουσι ποτίμοισ λιβαδίοισ, πολλοὶ δὲ καὶ κηρίνοισ ἀγγείοισ ἀναλαμβάνουσιν ἐκ τῆσ θαλάττησ ὕδωρ γλυκὺ διηθούμενον, ἀποκρινομένου τοῦ ἁλυκοῦ καὶ γεώδουσ·

ἡ δὲ δι’ ἀργίλου προδιαγωγὴ παντάπασι τὴν θάλατταν διηθουμένην πότιμον ἀποδίδωσι τῷ κατέχειν ἐν ἑαυτῇ καὶ μὴ διιέναι τὸ γεῶδεσ.

οὕτω δὲ τούτων ἐχόντων, εἰκόσ ἐστι τὰ φυτὰ μήτ’ ἔξωθεν ἀναλαμβάνειν ἁλμυρίδα μήτ’, ἂν ἐν αὐτοῖσ λάβῃ γένεσιν, ἐκκρίνειν εἰσ τὸν καρπόν·

οἱ γὰρ πόροι διὰ λεπτότητα τὸ γεῶδεσ καὶ παχυμερὲσ οὐ διηθοῦσιν.

ἢ τῆσ πικρότητοσ εἶδοσ τὴν ἁλμυρότητα θετέον, ὡσ Ὅμηροσ στόματοσ δ’ ἐξέπτυσεν ἅλμην πικρήν, ἥ οἱ πολλὸν ἀπὸ κρατὸσ κελάρυζε ; καὶ ὁ Πλάτων φησὶν ἀμφοτέρουσ ῥύπτειν καὶ ἀποτήκειν τοὺσ χυμούσ, ἧττον δὲ ταῦτα ποιεῖν τὸν ἁλυκὸν καὶ οὐ τραχὺν εἶναι·

ξηραντικόν ἐστι καὶ τὸ ἁλυκόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION