Plutarch, Philopoemen, chapter 12

(플루타르코스, Philopoemen, chapter 12)

παρὰ δὲ τὰσ μάχασ καὶ τοὺσ κινδύνουσ, ὥσπερ οἱ πῶλοι τοὺσ συνήθεισ ἐπιβάτασ ποθοῦντεσ, ἐὰν ἄλλον φέρωσι, πτύρονται καὶ ξενοπαθοῦσιν, οὕτωσ ἡ δύναμισ τῶν Ἀχαιῶν ἑτέρου στρατηγοῦντοσ ἠθύμει καὶ πρὸσ ἐκεῖνον ἐπάπταινε καὶ μόνον ὀφθέντοσ εὐθὺσ ὀρθὴ καὶ δραστήριοσ ἦν διὰ τὸ θαρρεῖν, ἅτε δὴ καὶ τοὺσ ἐναντίουσ αἰσθανόμενοι πρὸσ ἕνα τοῦτον τῶν στρατηγῶν ἀντιβλέπειν οὐ δυναμένουσ, ἀλλὰ καὶ τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ τοὔνομα δεδοικότασ, ὡσ ἦν φανερὸν ἐξ ὧν ἔπρασσον. Φίλιπποσ μὲν γὰρ ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεύσ οἰόμενοσ, ἂν ἐκποδὼν ὁ Φιλοποίμην γένηται, πάλιν ὑποπτήξειν αὐτῷ τοὺσ Ἀχαιούσ, ἔπεμψεν εἰσ Ἄργοσ κρύφα τοὺσ ἀναιρήσοντασ αὐτόν ἐπιγνωσθείσησ δὲ τῆσ ἐπιβουλῆσ παντάπασιν ἐξεμισήθη καὶ διεβλήθη πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ.

Βοιωτοὶ δὲ πολιορκοῦντεσ Μέγαρα καὶ λήψεσθαι ταχέωσ ἐλπίζοντεσ, ἐξαίφνησ λόγου προσπεσόντοσ αὐτοῖσ, ὃσ οὐκ ἦν ἀληθήσ, Φιλοποίμενα βοηθοῦντα τοῖσ πολιορκουμένοισ ἐγγὺσ εἶναι, τὰσ κλίμακασ ἀφέντεσ ἤδη προσερηρεισμένασ τοῖσ τείχεσιν ᾤχοντο φεύγοντεσ.

Νάβιδοσ δὲ τοῦ μετὰ Μαχανίδαν τυραννοῦντοσ Λακεδαιμονίων Μεσσήνην ἄφνω καταλαβόντοσ, ἐτύγχανε μὲν ἰδιώτησ ὢν τότε ὁ Φιλοποίμην καὶ δυνάμεωσ οὐδεμιᾶσ κύριοσ, ἐπεὶ δὲ τὸν στρατηγοῦντα τῶν Ἀχαιῶν Λύσιππον οὐκ ἔπειθε βοηθεῖν τοῖσ Μεσσηνίοισ, ἀπολωλέναι κομιδῇ φάσκοντα τὴν πόλιν ἔνδον γεγονότων τῶν πολεμίων, αὐτὸσ ἐβοήθει τοὺσ ἑαυτοῦ πολίτασ ἀναλαβών οὔτε νόμον οὔτε χειροτονίαν περιμείναντασ, ἀλλ’ ὡσ διὰ παντὸσ ἄρχοντι τῷ κρείττονι κατὰ φύσιν ἑπομένουσ.

ἤδη δ’ αὐτοῦ πλησίον ὄντοσ ἀκούσασ ὁ Νάβισ οὐχ ὑπέστη, καίπερ ἐν τῇ πόλει στρατοπεδεύων, ἀλλ’ ὑπεκδὺσ διὰ πυλῶν ἑτέρων κατὰ τάχοσ ἀπήγαγε τὴν δύναμιν, εὐτυχίᾳ χρήσεσθαι δοκῶν εἰ διαφύγοι·

καὶ διέφυγε, Μεσσήνη δ’ ἠλευθέρωτο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION