Plutarch, Philopoemen, chapter 2

(플루타르코스, Philopoemen, chapter 2)

ἦν δὲ τὸ μὲν εἶδοσ οὐκ αἰσχρόσ, ὡσ ἔνιοι νομίζουσιν εἰκόνα γὰρ αὐτοῦ διαμένουσαν ἐν Δελφοῖσ ὁρῶμεν· τὴν δὲ τῆσ ξένησ τῆσ Μεγαρικῆσ ἄγνοιαν συμβῆναι λέγουσι δι’ εὐκολίαν τινὰ καὶ ἀφέλειαν αὐτοῦ, πυνθανομένη γὰρ ἔρχεσθαι πρὸσ αὐτοὺσ τὸν στρατηγὸν τῶν Ἀχαιῶν ἐθορυβεῖτο παρασκευάζουσα δεῖπνον, οὐ παρόντοσ κατὰ τύχην τοῦ ἀνδρόσ, ἐν τούτῳ δὲ τοῦ Φιλοποίμενοσ εἰσελθόντοσ χλαμύδιον εὐτελὲσ ἔχοντοσ, οἰομένη τινὰ τῶν ὑπηρετῶν εἶναι καὶ πρόδρομον παρεκάλει τῆσ διακονίασ συνεφάψασθαι. "ὦ Φιλοποίμην;

"ἢ κακᾶσ ὄψεωσ δίκασ δίδωμι; "ὦ Φιλοποίμην, ὡσ καλὰσ χεῖρασ ἔχεισ καὶ σκέλη·

"γαστέρα δ’ οὐκ ἔχεισ· ἦν γὰρ ἐκ τῶν μέσων στενώτεροσ. τὸ μέντοι σκῶμμα πρὸσ τὴν δύναμιν αὐτοῦ μᾶλλον ἐλέχθη, καὶ γὰρ ὁπλίτασ ἔχων ἀγαθοὺσ καὶ ἱππεῖσ χρημάτων πολλάκισ οὐκ εὐπόρει. ταῦτα μὲν οὖν ἐν ταῖσ σχολαῖσ περὶ τοῦ Φιλοποίμενοσ λέγεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION