Plutarch, Lycurgus, chapter 22

(플루타르코스, Lycurgus, chapter 22)

τότε δὲ καὶ τοῖσ νέοισ τὰ σκληρότατα τῆσ ἀγωγῆσ ἐπανιέντεσ, οὐκ ἐκώλυον καλλωπίζεσθαι περὶ κόμην καὶ κόσμον ὅπλων καὶ ἱματίων, χαίροντεσ, ὥσπερ ἵπποισ, γαυριῶσι καὶ φρυαττομένοισ πρὸσ τοὺσ ἀγῶνασ, διὸ κομῶντεσ εὐθὺσ ἐκ τῆσ τῶν ἐφήβων ἡλικίασ, μάλιστα περὶ τοὺσ κινδύνουσ ἐθεράπευον τὴν κόμην λιπαράν τε φαίνεσθαι καὶ διακεκριμένην, ἀπομνημονεύοντέσ τινα καὶ Λυκούργου λόγον περὶ τῆσ κόμησ, ὅτι τοὺσ μὲν καλοὺσ εὐπρεπεστέρουσ ποιεῖ, τοὺσ δὲ αἰσχροὺσ φοβερωτέρουσ. ἐχρῶντο δὲ καὶ γυμνασίοισ μαλακωτέροισ παρὰ τὰσ στρατείασ, καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν οὐχ οὕτω κεκολασμένην οὐδ’ ὑπεύθυνον τοῖσ νέοισ παρεῖχον, ὥστε μόνοισ ἀνθρώπων ἐκείνοισ τῆσ εἰσ τὸν πόλεμον ἀσκήσεωσ ἀνάπαυσιν εἶναι τὸν πόλεμον.

ἤδη δὲ συντεταγμένησ τῆσ φάλαγγοσ αὐτῶν καὶ τῶν πολεμίων παρόντων, ὁ βασιλεὺσ ἅμα τήν τε χίμαιραν ἐσφαγιάζετο καὶ στεφανοῦσθαι παρήγγελλε πᾶσι καὶ τοὺσ αὐλητὰσ αὐλεῖν ἐκέλευε τὸ Καστόρειον μέλοσ· ἅμα δ̓ ἐξῆρχεν ἐμβατηρίου παιᾶνοσ, ὥστε σεμνὴν ἅμα καὶ καταπληκτικὴν τὴν ὄψιν εἶναι, ῥυθμῷ τε πρὸσ τὸν αὐλὸν ἐμβαινόντων καὶ μήτε διάσπασμα ποιούντων ἐν τῇ φάλαγγι μήτε ταῖσ ψυχαῖσ θορυβουμένων, ἀλλὰ πρᾴωσ καὶ ἱλαρῶσ ὑπὸ τοῦ μέλουσ ἀγομένων ἐπὶ τὸν κίνδυνον.

οὔτε γάρ φόβον οὔτε θυμὸν ἐγγίνεσθαι πλεονάζοντα τοῖσ οὕτω διακειμένοισ εἰκόσ ἐστιν, ἀλλ’ εὐσταθὲσ φρόνημα μετ’ ἐλπίδοσ καὶ θράσουσ, ὡσ τοῦ θεοῦ συμπαρόντοσ. ἐχώρει δὲ ὁ βασιλεὺσ ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ στεφανίτην ἀγῶνα νενικηκότα.

"τί σοι πλέον, ὦ Λάκων, γέγονε διὰ τῆσ νίκησ; "πρὸ τοῦ βασιλέωσ τεταγμένοσ μαχοῦμαι τοῖσ πολεμίοισ. τρεψάμενοι δὲ καὶ νικήσαντεσ ἐδίωκον ὅσον ἐκβεβαιώσασθαι τὸ νίκημα τῇ φυγῇ τῶν πολεμίων, εἶτα εὐθὺσ ἀνεχώρουν, οὔτε γενναῖον οὔτε Ἑλληνικὸν ἡγούμενοι κόπτειν καὶ φονεύειν ἀπολεγομένουσ καὶ παρακεχωρηκότασ.

ἦν δὲ οὐ μόνον καλὸν τοῦτο καὶ μεγαλόψυχον, ἀλλὰ καὶ χρήσιμον. εἰδότεσ γὰρ οἱ μαχόμενοι πρὸσ αὐτοὺσ ὅτι τοὺσ ὑφισταμένουσ ἀναιροῦσι, φείδονται δὲ τῶν ἐνδιδόντων, τοῦ μένειν τὸ φεύγειν ἡγοῦντο λυσιτελέστερον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION