Plutarch, Lycurgus, chapter 5

(플루타르코스, Lycurgus, chapter 5)

οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι τὸν Λυκοῦργον ἐπόθουν ἀπόντα καὶ μετεπέμποντο πολλάκισ, ὡσ τοὺσ μὲν βασιλεῖσ ὄνομα καὶ τιμήν, ἄλλο δὲ μηδὲν διαφέρον τῶν πολλῶν ἔχοντασ, ἐν ἐκείνῳ δὲ φύσιν ἡγεμονικὴν καὶ δύναμιν ἀνθρώπων ἀγωγὸν οὖσαν. οὐ μὴν οὐδὲ τοῖσ βασιλεῦσιν ἦν ἀβούλητοσ ἡ παρουσία τοῦ ἀνδρόσ, ἀλλ’ ἤλπιζον ἐκείνου συμπαρόντοσ ἧττον ὑβρίζουσι χρῆσθαι τοῖσ πολλοῖσ. ἐπανελθὼν οὖν πρὸσ οὕτω διακειμένουσ εὐθὺσ ἐπεχείρει τὰ παρόντα κινεῖν καὶ μεθιστάναι τὴν πολιτείαν, ὡσ τῶν κατὰ μέροσ νόμων οὐδὲν ἔργον οὐδὲ ὄφελοσ, εἰ μή τισ ὥσπερ σώματι πονηρῷ καὶ γέμοντι παντοδαπῶν νοσημάτων τὴν ὑπάρχουσαν ἐκτήξασ καὶ μεταβαλὼν κρᾶσιν ὑπὸ φαρμάκων καὶ καθαρμῶν ἑτέρασ ἄρξεται καινῆσ διαίτησ.

διανοηθεὶσ δὲ ταῦτα πρῶτον μὲν ἀπεδήμησεν εἰσ Δελφούσ·

καὶ τῷ θεῷ θύσασ καὶ χρησάμενοσ ἐπανῆλθε τὸν διαβόητον ἐκεῖνον χρησμὸν κομίζων, ᾧ θεοφιλῆ μὲν αὐτὸν ἡ Πυθία προσεῖπε καὶ θεὸν μᾶλλον ἢ ἄνθρωπον, εὐνομίασ δὲ χρῄζοντι διδόναι καὶ καταινεῖν ἔφη τὸν θεὸν ἣ πολὺ κρατίστη τῶν ἄλλων ἔσται πολιτειῶν. ἐπαρθεὶσ δὲ τούτοισ προσήγετο τοὺσ ἀρίστουσ καὶ συνεφάπτεσθαι παρεκάλει, κρύφα διαλεγόμενοσ τοῖσ φίλοισ πρῶτον, εἶτα οὕτωσ κατὰ μικρὸν ἁπτόμενοσ πλειόνων καὶ συνιστὰσ ἐπὶ τὴν πρᾶξιν.

ὡσ δ̓ ὁ καιρὸσ ἧκε, τριάκοντα τοὺσ πρώτουσ ἐκέλευσε μετὰ τῶν ὅπλων ἑώθεν εἰσ ἀγορὰν προελθεῖν ἐκπλήξεωσ ἕνεκα καὶ φόβου πρὸσ τοὺσ ἀντιπράττοντασ. ὧν εἴκοσι τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ Ἕρμιπποσ ἀνέγραψε· τὸν δὲ μάλιστα τῶν Λυκούργου ἔργων κοινωνήσαντα πάντων καὶ συμπραγματευσάμενον τὰ περὶ τοὺσ νόμουσ Ἀρθμιάδαν ὀνομάζουσιν. ἀρχομένησ δὲ τῆσ ταραχῆσ ὁ βασιλεὺσ Χαρίλαοσ φοβηθεὶσ ὡσ ἐπ’ αὐτὸν ὅλησ τῆσ πράξεωσ συνισταμένησ, κατέφυγε πρὸσ τὴν Χαλκίοικον εἶτα πεισθεὶσ καὶ λαβὼν ὁρ́κουσ ἀνέστη καὶ μετεῖχε τῶν πραττομένων, φύσει πρᾷοσ ὢν·

"πῶσ δ̓ ἂν εἰή Χαρίλαοσ ἀνήρ ἀγαθόσ, ὃσ οὐδὲ τοῖσ πονηροῖσ χαλεπόσ ἐστι; πλειόνων δὲ καινοτομου μὲν ων ὑπὸ τοῦ Λυκούργου πρῶτον ἦν καὶ μέγιστον ἡ κατάστασισ τῶν γερόντων, ἥν φησιν ὁ Πλάτων τῇ τῶν βασιλέων ἀρχῇ φλεγμαινούσῃ μιχθεῖσαν καὶ γενομένην ἰσόψηφον εἰσ τὰ μέγιστα σωτηρίαν ἅμα καὶ σωφροσύνην παρασχεῖν.

αἰωρουμένη γὰρ ἡ πολιτεία καὶ ἀποκλίνουσα νῦν μὲν ὡσ τοὺσ βασιλεῖσ ἐπὶ τυραννίδα, νῦν δὲ ὡσ τὸ πλῆθοσ ἐπὶ δημοκρατίαν, οἱο͂ν ἑρ́μα τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν ἐν μέσῳ θεμένη καὶ ἰσορροπήσασα τὴν ἀσφαλεστάτην τάξιν ἔσχε καὶ κατάστασιν, ἀεὶ τῶν ὀκτὼ καὶ εἴκοσι γερόντων τοῖσ μὲν βασιλεῦσι προστιθεμένων ὅσον ἀντιβῆναι πρὸσ δημοκρατίαν, αὖθισ δὲ ὑπὲρ τοῦ μὴ γενέσθαι τυραννίδα τὸν δῆμον ἀναρρωννύντων. τοσούτουσ δέ φησι κατασταθῆναι τοὺσ γέροντασ Ἀριστοτέλησ, ὅτι τριάκοντα τῶν πρώτων μετὰ Λυκούργου γενομένων δύο τὴν πρᾶξιν ἐγκατέλιπον ἀποδειλιάσαντεσ.

ὁ δὲ Σφαῖροσ ἐξ ἀρχῆσ φησι τοσούτουσ γενέσθαι τοὺσ τῆσ γνώμησ μετασχόντασ.

εἰή δ̓ ἂν τι καὶ τὸ τοῦ ἀριθμοῦ δι’ ἑβδομάδοσ τετράδι πολλαπλασιασθείσησ ἀποτελούμενον, καὶ ὅτι τοῖσ αὑτοῦ μέρεσιν ἴσοσ ὢν μετὰ τὴν ἑξάδα τέλειόσ ἐστιν. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ μάλιστα τοσούτουσ ἀποδεῖξαι τοὺσ γέροντασ ὅπωσ οἱ πάντεσ εἰε͂ν τριάκοντα, τοῖσ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τοῖν δυοῖν βασιλέοιν προστιθεμένοιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION