- 텍스트

Plutarch, De vitioso pudore, section 10

(플루타르코스, De vitioso pudore, section 10)

συλλαβήν, οὐκ ἐσπούδασεν ἀλλ ἔσκωψε:? τοῖς δὲ δυσωπουμένοις, κἂν μηδὲν εἴπωσιν, ἔξεστιν ὀφρῦν ἐπάρασι μόνον ἢ κάτω κύψασι πολλὰς ἀβουλήτους καὶ ἀτόπους ὑπουργίας διαφυγεῖν. εἶναι:

κινδυνεύομεν δὲ μᾶλλον αὐτῆς δεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀγνώμονας: ἐπεὶ τοὺς . χαρίεντας ἔστι καὶ παρηγορῆσαι: καὶ πρόχειρά γε δεῖ καὶ συχνὰ τῶν ἐπιφανῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔχειν ἀποφθέγματα καὶ μνημονεύειν πρὸς τοὺς δυσωποῦντας: Καλλικλέα δείξας τὸν δανειστήν:

ὁ δ ἀβελτερίᾳ καὶ μαλακίᾳ πρὸς τὸν αἰτοῦντα δυσωπούμενος εἰπεῖν οὐκ ἔστ ἐν ἄντροις λευκός, ὦ ξέν, ἄργυρος:

εἶθ ὥσπερ ἐνέχυρον προέμενος· αἰδοῦς ἀχαλκεύτοισιν ἔζευκται πέδαις.

ὁ δὲ Περσαῖος ἀργύριόν τινι τῶν γνωρίμων δανείζων δι ἀγορᾶς καὶ τραπέζης ἐποιεῖτο τὸ συμβόλαιον μεμνημένος δηλονότι τοῦ Ἡσιόδου λέγοντος·

καί τε κασιγνήτῳ γελάσας ἐπὶ μάρτυρα θέσθαι. "οὕτως, ὦ Περσαῖε, νομικῶς·?

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION