Plutarch, De virtute morali, section 12 1:

(플루타르코스, De virtute morali, section 12 1:)

· καὶ γὰρ ἕξει συνέχεται καὶ φύσει τρέφεται καὶ λόγῳ χρῆται καὶ διανοίᾳ. μέτεστιν οὖν αὐτῷ καὶ τοῦ ἀλόγου, καὶ σύμφυτον ἔχει τὴν τοῦ πάθουσ ἀρχήν, οὐκ ἐπεισόδιον ἀλλ’ ἀναγκαίαν οὖσαν, οὐδ’ ἀναιρετέαν παντάπασιν ἀλλὰ θεραπείασ καὶ παιδαγωγίασ δεομένην. ὅθεν οὐ Θρᾴκιον οὐδὲ Λυκούργειον τοῦ λόγου τὸ ἔργον ἐστί, συνεκκόπτειν καὶ συνδιαφθείρειν τὰ ὠφέλιμα τοῖσ βλαβεροῖσ τοῦ πάθουσ, ἀλλ’ ᾗπερ ὁ φυτάλμιοσ θεὸσ καὶ ὁ ἡμερίδησ, τὸ ἄγριον κολοῦσαι καὶ ἀφελεῖν τὴν ἀμετρίαν, εἶτα τιθασεύειν καὶ παριστάναι τὸ χρήσιμον. οὔτε γὰρ οἶνον οἱ φοβούμενοι τὸ μεθύειν ἐκχέουσιν οὔτε πάθοσ οἱ δεδιότεσ τὸ ταρακτικὸν ἀναιροῦσιν ἀλλὰ κεραννύουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION