헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεϝιρτυ

(플루타르코스, De virtute morali, section 10)

ἴσα τοίνυν τὰ ἁμαρτήματα πάντα καὶ πάσασ τιθέμενοι τὰσ ἁμαρτίασ, εἰ μὲν ἄλλῃ πη παρορῶσι τἀληθέσ, οὐκ ἔστι καιρὸσ ἐν τῷ παρόντι διελέγχειν· ἐν δὲ τοῖσ πάθεσι φαίνονται κομιδῇ παρὰ τὴν ἐνάργειαν ἐνιστάμενοι τῷ λόγῳ. πᾶν μὲν γὰρ πάθοσ ἁμαρτία κατ’ αὐτούσ ἐστι, καὶ πᾶσ ὁ λυπούμενοσ ἢ φοβούμενοσ ἢ ἐπιθυμῶν ἁμαρτάνει· μεγάλαι δὲ τῶν παθῶν διαφοραὶ κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον ὁρῶνται. καὶ βάδην ἀπιόντοσ ἐκ τῶν πολεμίων "ὀλίγον γόνυ γουνὸσ ἀμείβοντοσ ; ἢ τῇ Πλάτωνοσ ἐπὶ Σωκράτει ι τελευτήσαντι λύπῃ τὴν Ἀλεξάνδρου διὰ Κλεῖτον, αὑτὸν ἀνελεῖν ὁρμήσαντοσ;

ἐπιτείνονται γὰρ οὐ μετρίωσ καὶ τῷ παρὰ λόγον αἱ λῦπαι, καὶ τὸ παρ’ ἐλπίδα σύμπτωμα τοῦ κατὰ λόγον ὀδυνηρότερον· εἰ προσδοκῶν εὐημεροῦντα τινα καὶ θαυμαζόμενον ὄψεσθαι πύθοιτο κατεστρεβλωμένον, ὡσ Φιλώταν Παρμενίων, θυμῷ ὁ τίσ ἂν εἴποι πρὸσ Ἀνάξαρχον ἴσῳ κεχρῆσθαι Νικοκρέοντα καὶ πρὸσ Φιλήμονα Μάγαν, ἀμφοτέρουσ λοιδορηθέντασ ὑπ’ αὐτῶν; ὁ μὲν γὰρ ὑπέροισ σιδηροῖσ κατέπτισε καὶ κατέκοψεν ἐκεῖνον· ὁ δὲ τῷ Φιλήμονι τὸν δήμιον ἐκέλευσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον ἐπιθεῖναι γυμνὴν τὴν μάχαιραν εἶτ’ ἀφεῖναι. διὸ καὶ νεῦρα τῆσ ψυχῆσ τὸν θυμὸν ὁ Πλάτων προσεῖπεν ὡσ ἐπιτεινόμενόν τε πικρίᾳ καὶ πραότητι χαλώμενον.

ταῦτα τοίνυν καὶ τὰ τοιαῦτα διακρουόμενοι τὰσ ἐπιτάσεισ τῶν παθῶν καὶ τὰσ σφοδρότητασ οὔ φασι γίνεσθαι κατὰ τὴν κρίσιν, ἐν ᾗ τὸ ἁμαρτητικόν, ἀλλὰ τὰσ δήξεισ καὶ τὰσ συστολὰσ καὶ τὰσ διαχύσεισ εἶναι τὰσ τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον τῷ ἀλόγῳ δεχομένασ. καίτοι καὶ περὶ τὰσ κρίσεισ φαίνονται γινόμεναι διαφοραί·

τήν τε γὰρ πενίαν οἱ μὲν οὐ κακὸν οἱ δὲ καὶ μέγα κρίνουσι κακόν, οἱ δέ γε καὶ μέγιστον, ὥστε καὶ κατὰ τῶν πετρῶν καὶ κατὰ τῆσ θαλάττησ ὠθεῖν ἑαυτούσ· τόν τε θάνατον οἱ μὲν ἀγαθῶν στερήσει μόνον οἱ δὲ καὶ τιμωρίαισ αἰωνίοισ ὑπὸ γῆν καὶ κολασμοῖσ φρικώδεσι κακὸν εἶναι νομίζουσιν ἥ τε τοῦ σώματοσ ὑγίεια τοῖσ μὲν ὡσ κατὰ φύσιν καὶ χρήσιμον ἀγαπᾶται, τοῖσ δὲ τῶν ὄντων δοκεῖ μέγιστον ἀγαθὸν οὔτε γὰρ πλούτου χάρισ ἢ τεκέων οὔτε τᾶσ ἰσοδαίμονοσ ἀνθρώποισ βασιληίδοσ ἀρχᾶσ, τελευτῶντεσ δὲ καὶ τὴν ἀρετὴν ἀνωφελῆ καὶ ἀνόνητον ἡγοῦνται, τοῦ ὑγιαίνειν μὴ παρόντοσ· ὥστε φαίνεσθαι καὶ περὶ τὰσ κρίσεισ αὐτὰσ τοὺσ μὲν μᾶλλον τοὺσ δ’ ἧττον ἁμαρτάνοντασ.

ἀλλ’ οὐ τοῦτο νῦν διελεγκτέον, ἐκεῖνο δ’ ἐκ τούτου ληπτέον, ὅτι συγχωροῦσι καὶ αὐτοὶ τῆσ κρίσεωσ ἕτερον εἶναι τὸ ἄλογον, καθ’ ὅ φασι γίνεσθαι τὸ πάθοσ σφοδρότερον καὶ μεῖζον, ἐρίζοντεσ πρὸσ τοὔνομα καὶ τὸ ῥῆμα, τὰ δὲ πράγματα διδόντεσ τοῖσ διαφέρειν τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον τοῦ λογιζομένου καὶ κρίνοντοσ ἀποφαινομένοισ. "πάθη ἐκκρούει τοὺσ λογισμούσ, καὶ τὰ ὡσ ἑτέρωσ φαινόμενα, βιαίωσ προωθοῦντα ἐπὶ τὰσ ἐναντίασ πράξεισ ·

εἶτα χρῆται μάρτυρι τῷ Μενάνδρῳ λέγοντι, οἴμοι τάλασ ἔγωγε, ποῦ ποθ’ αἱ φρένεσ ἡμῶν ἐκεῖνον ἦσαν ἐν τῷ σώματι τὸν χρόνον, ὅτ̓ οὐ ταῦτα ἀλλ’ ἐκεῖν’ ᾑρούμεθα; καὶ πάλιν ὁ Χρύσιπποσ προελθὼν, τοῦ λογικοῦ, φησι, ζῴου φύσιν ἔχοντοσ προσχρῆσθαι εἰσ ἕκαστα τῷ λόγῳ καὶ ὑπὸ τούτου κυβερνᾶσθαι, πολλάκισ ἀποστρέφεσθαι αὐτὸν ἡμᾶσ ἄλλῃ βιαιο‐ τέρᾳ φορᾷ χρωμένουσ, ὁμολογῶν τὸ συμβαῖνον ἐκ τῆσ πρὸσ τὸν λόγον τοῦ πάθουσ διαφορᾶσ.

ἐπεὶ καὶ γελοῖόν ἐστιν, ᾗ φησι Πλάτων, αὐτόν τινα λέγειν αὑτοῦ κρείττονα καὶ πάλιν χείρονα, καὶ τὸν μὲν κρατοῦνθ’ ἑαυτοῦ τὸν δὲ μὴ κρατοῦντα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De virtute morali, section 10

(플루타르코스, De virtute morali, section 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION