Plutarch, De virtute morali, section 6 3:

(플루타르코스, De virtute morali, section 6 3:)

αὐτίκα τὴν μὲι ἀνδρείαν μεσότητά φασιν εἶναι δειλίασ καὶ θρασύτητοσ, ὧν ἡ μὲν ἔλλειψισ ἡ δ’ ὑπερβολὴ τοῦ θυμοειδοῦσ ἐστι τὴν δ’ ἐλευθεριότητα μικρολογίασ καὶ ἀσωτίασ, πραότητα δ’ ἀναλγησίασ καὶ ὠμότητοσ· αὐτήν τε σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην, τὴν μὲν περὶ τὰ συμβόλαια μήτε πλέον νέμουσαν αὑτῇ τοῦ προσήκοντοσ μήτ’ ἔλαττον, τὴν δ’ εἰσ τὸ μέσον ἀναισθησίασ καὶ ἀκολασίασ ἀεὶ τὰσ ἐπιθυμίασ καθιστᾶσαν. ἐν ᾧ δὴ καὶ μάλιστα δοκεῖ τὸ ἄλογον τῆσ πρὸσ τὸ λογικὸν διαφορᾶσ αὐτοῦ παρέχειν κατανόησιν, καὶ δεικνύειν τὸ πάθοσ ὡσ ἕτερόν τι κομιδῇ τοῦ λόγου ἐστίν. οὐ γὰρ ἂν διέφερε σωφροσύνησ ἐγκράτεια καὶ ἀκολασίασ ἀκρασία περὶ τὰσ ἡδονὰσ καὶ τὰσ ἐπιθυμίασ, εἰ ταὐτὸν ἦν τῆσ ψυχῆσ ᾧ ἐπιθυμεῖν ᾧ τε κρίνειν πέφυκε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION