헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεϝιρτυ

(플루타르코스, De virtute morali, section 4)

οἱ δὲ θαυμάζοντεσ ὅπωσ ἄλογον μέν ἐστι λόγου δ’ ὑπήκοον, οὔ μοι δοκοῦσι τοῦ λόγου περινοεῖν τὴν δύναμιν ὅση πέφυκε καὶ ὅσον διέρχεται τῷ κρατεῖν καὶ ἄγειν οὐ σκληραῖσ οὐδ’ ἀντιτύποισ ἀγωγαῖσ, ἀλλὰ τυπικαῖσ καὶ τὸ ἐνδόσιμον καὶ πειθήνιον ἁπάσησ ἀνάγκησ καὶ βίασ ἐχούσαισ ἀνυσιμώτερον. ἐπεὶ καὶ πνεῦμα δήπου καὶ νεῦρα καὶ ὀστᾶ καὶ τὰ λοιπὰ μέρη τοῦ σώματοσ ἄλογ’ ἐστίν, ἀλλ’ ὅταν ὁρμὴ γένηται, σείσαντοσ ὥσπερ ἡνίασ τοῦ λογισμοῦ, πάντα τέταται καὶ συνῆκται καὶ ὑπακούει· καὶ πόδεσ τε θεῖν διανοηθέντοσ εὔτονοι καὶ χεῖρεσ εἰσ ἔργον καθίστανται βαλεῖν ἢ λαβεῖν ὁρμήσαντοσ.

ἄριστα δ’ ὁ ποιητὴσ τὸ συμπαθοῦν καὶ συγκατασχηματιζόμενον τῷ λόγῳ τοῦ ἀλόγου παρίστησι διὰ τούτων ὣσ τῆσ τήκετο καλὰ παρήια δακρυχεούσησ, κλαιούσησ ἑὸν ἄνδρα παρήμενον αὐτὰρ Ὀδυσσεὺσ θυμῷ μὲν γοόωσαν ἑὴν ἐλέαιρε γυναῖκα, ὀφθαλμοὶ δ’ ὡσ εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ σίδηροσ ἀτρέμασ ἐν βλεφάροισι, δόλῳ δ’ ὅ γε δάκρυα κεῦθεν. οὕτω κατήκοον εἶχε τῆσ κρίσεωσ καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ αἷμα καὶ τὸ δάκρυον.

δηλοῦσι δὲ καὶ παρὰ καλαῖσ καὶ καλοῖσ, οἱών οὐκ ἐᾷ λόγοσ οὐδὲ νόμοσ θιγεῖν, αἰδοίων φυγαὶ καὶ ἀναχωρήσεισ ἡσυχίαν ἀγόντων καὶ ἀτρεμούντων. ὃ μάλιστα συμβαίνει τοῖσ ἐρῶσιν, εἶτ’ ἀκούσασιν ὡσ ἀδελφῆσ ἐρῶντεσ ἢ θυγατρὸσ ἠγνοήκασιν ἅμα γὰρ ἔπτηξε τὸ ἐπιθυμοῦν ἁψαμένου τοῦ λόγου καὶ τὸ σῶμα τὰ μέρη συνευσχημονοῦντα τῇ κρίσει παρέσχε. σιτίοισ γε μὴν πολλάκισ καὶ ὄψοισ μάλ’ ἡδέωσ προσενεχθέντεσ ἂν αἴσθωνται καὶ μάθωσιν αὑτοὺσ τῶν μὴ καθαρῶν τι μηδὲ νομίμων ἐδηδοκότασ, οὐ τῇ κρίσει μόνον ἕπεται τὸ λυποῦν καὶ δάκνον, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα τῇ δόξῃ συνδιατρεπόμενον καὶ ἀναπιμπλάμενον ἔμετοι καὶ διατροπαὶ ναυτιώδεισ ἴσχουσι.

δέδοικα δὲ μὴ δόξαιμι παντάπασιν ἐπαγωγὰ καὶ νεαρὰ τῷ λόγῳ περαίνειν, ψαλτήρια διεξιὼν καὶ λύρασ καὶ πηκτίδασ καὶ αὐλούσ, καὶ ὅσα μουσικῆσ προσῳδὰ καὶ προσήγορα μηχανησαμένησ ἀνθρωπίνοισ πάθεσιν ἄψυχα συνήδεται καὶ συνεπιθρηνεῖ καὶ συνᾴδει καὶ συνακολασταίνει, τὰσ κρίσεισ ἀναφέροντα καὶ τὰ πάθη καὶ τὰ ἤθη τῶν χρωμένων. "ὅπωσ καταμάθωμεν οἱάν ἔντερα καὶ νεῦρα καὶ ξύλα καὶ ὀστᾶ λόγου καὶ ῥυθμοῦ μετασχόντα καὶ τάξεωσ ἐμμέλειαν καὶ φωνὴν ἀφίησιν.

κύνασ καὶ ἵππουσ καὶ ὄρνιθασ οἰκουροὺσ ὁρῶντεσ ἔθει καὶ τροφῇ καὶ διδασκαλίᾳ φωνάσ τε συνετὰσ καὶ πρὸσ λόγον ὑπηκόουσ κινήσεισ καὶ σχέσεισ ἀποδιδόντασ καὶ πράξεισ τὸ μέτριον καὶ τὸ χρήσιμον ἡμῖν ἐχούσασ, Ὁμήρου τ’ ἀκούοντεσ τὸν Ἀχιλλέα λέγοντοσ ὀτρύνειν ἵππουσ τε καὶ ἀνέρασ ἐπὶ τὴν μάχην, ἔτι θαυμάζουσι καὶ διαποροῦσιν εἰ τὸ θυμούμενον ἐν ἡμῖν καὶ ἐπιθυμοῦν καὶ λυπούμενον καὶ ἡδόμενον ὑπακούειν τε τῷ φρονοῦντι καὶ πάσχειν ὑπ’ αὐτοῦ καὶ συνδιατίθεσθαι πέφυκεν, οὐκ ἀποικοῦν οὐδ’ ἀπεσχισμένον οὐδὲ πλασσόμενον ἔξωθεν οὐδὲ τυπούμενον ἀνάγκαισ τισὶν ἢ πληγαῖσ, ἀλλὰ φύσει μὲν ἐξηρτημένον ἀεὶ δ’ ὁμιλοῦν καὶ συντρεφόμενον καὶ ἀναπιμπλάμενον ὑπὸ συνηθείασ.

διὸ καὶ καλῶσ ὠνόμασται τὸ ἦθοσ·

ἔστι μὲν γάρ, ὡσ τύπῳ εἰπεῖν, ποιότησ τοῦ ἀλόγου τὸ ἦθοσ· ὠνόμασται δ’ ὅτι τὴν ποιότητα ταύτην καὶ τὴν διαφορὰν ἔθει λαμβάνει τὸ ἄλογον ὑπὸ τοῦ λόγου πλαττόμενον, οὐ βουλομένου τὸ πάθοσ ἐξαιρεῖν παντάπασιν οὔτε γὰρ δυνατὸν οὔτε ἄμεινον, ἀλλ’ ὁρ́ον τινὰ καὶ τάξιν ἐπιτιθέντοσ αὐτῷ καὶ τὰσ ἠθικὰσ ἀρετάσ, οὐκ ἀπαθείασ οὔσασ ἀλλὰ συμμετρίασ παθῶν καὶ μεσότητασ, ἐμποιοῦντοσ· ἐμποιεῖ δὲ τῇ φρονήσει τὴν τοῦ παθητικοῦ δύναμιν εἰσ ἕξιν ἀστείαν καθιστάσ.

τρία γὰρ δὴ ταῦτά φασι περὶ τὴν ψυχὴν ὑπάρχειν, δύναμιν πάθοσ ἕξιν. ἡ μὲν οὖν δύναμισ ἀρχὴ καὶ ὕλη τοῦ πάθουσ, οἱο͂ν ὀργιλότησ αἰσχυντηλία θαρραλεότησ τὸ δὲ πάθοσ κίνησίσ τισ ἤδη τῆσ δυνάμεωσ, οἱο͂ν ὀργὴ αἰδὼσ θάρσοσ· ἡ δ’ ἕξισ ἰσχὺσ καὶ κατασκευὴ τῆσ περὶ τὸ ἄλογον δυνάμεωσ ἐξ ἔθουσ ἐγγενομένη, κακία μὲν ἂν φαύλωσ, ἀρετὴ δ’ ἂν καλῶσ ὑπὸ τοῦ λόγου παιδαγωγηθῇ τὸ πάθοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De virtute morali, section 4

(플루타르코스, De virtute morali, section 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION