Plutarch, De virtute morali, section 4 3:

σιτίοισ γε μὴν πολλάκισ καὶ ὄψοισ μάλ’ ἡδέωσ προσενεχθέντεσ ἂν αἴσθωνται καὶ μάθωσιν αὑτοὺσ τῶν μὴ καθαρῶν τι μηδὲ νομίμων ἐδηδοκότασ, οὐ τῇ κρίσει μόνον ἕπεται τὸ λυποῦν καὶ δάκνον, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα τῇ δόξῃ συνδιατρεπόμενον καὶ ἀναπιμπλάμενον ἔμετοι καὶ διατροπαὶ ναυτιώδεισ ἴσχουσι. δέδοικα δὲ μὴ δόξαιμι παντάπασιν ἐπαγωγὰ καὶ νεαρὰ τῷ λόγῳ περαίνειν, ψαλτήρια διεξιὼν καὶ λύρασ καὶ πηκτίδασ καὶ αὐλούσ, καὶ ὅσα μουσικῆσ προσῳδὰ καὶ προσήγορα μηχανησαμένησ ἀνθρωπίνοισ πάθεσιν ἄψυχα συνήδεται καὶ συνεπιθρηνεῖ καὶ συνᾴδει καὶ συνακολασταίνει, τὰσ κρίσεισ ἀναφέροντα καὶ τὰ πάθη καὶ τὰ ἤθη τῶν χρωμένων.