Plutarch, De tranquilitate animi, section 19 3:

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 19 3:)

ὡσ γὰρ οἱ ῥιγοῦντεσ ἠπιάλοισ καὶ πυρετοῖσ διακαόμενοι τῶν ταῦτα πασχόντων ἔξωθεν ὑπὸ καύματοσ ἢ κρύουσ μᾶλλον ἐνοχλοῦνται καὶ κάκιον ἔχουσιν, οὕτωσ ἐλαφροτέρασ ἔχει τὰ τυχηρὰ τὰσ λύπασ ὥσπερ ἔξωθεν ἐπιφερομένασ· τὸ δὲ οὔ τισ ἐμοὶ τῶνδ’ ἄλλοσ ἐπαίτιοσ, ἀλλ’ ἐγὼ αὐτὸσ ἐπιθρηνούμενον τοῖσ ἁμαρτανομένοισ ἔνδοθεν ἐξ αὐτοῦ βαρύτερον ποιεῖ τῷ αἰσχρῷ τὸ ἀλγεινόν. ὅθεν οὔτ’ οἰκία πολυτελὴσ οὔτε χρυσίου πλῆθοσ οὔτ’ ἀξίωμα γένουσ οὔτε μέγεθοσ ἀρχῆσ, οὐ λόγου χάρισ οὐ δεινότησ εὐδίαν παρέχει βίῳ καὶ γαλήνην τοσαύτην, ὅσην ψυχὴ καθαρεύουσα πραγμάτων καὶ βουλευμάτων πονηρῶν καὶ τὴν τοῦ βίου πηγὴν τὸ ἦθοσ ἀτάραχον ἔχουσα καὶ ἀμίαντον·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION