Plutarch, De tranquilitate animi, section 17 4:

κυβερνήτῃ γὰρ οὔτε κῦμα πραϋ῀ναι τραχὺ καὶ πνεῦμα δυνατόν ἐστιν, οὔθ ὅποι βούλεται δεομένῳ λιμένος τυχεῖν οὔτε θαρραλέως καὶ ἀτρόμως ὑπομεῖναι τὸ συμβαῖνον ἀλλ ἑώς οὐκ ἀπέγνωκε τῇ τέχνῃ χρώμενος, φεύγει μέγα λαῖφος ὑποστολίσας εἰς ἐνέρτερον ἰστὸν ἐρεβώδεος ἐκ θαλάσσης, ἐπειδὰν δὲ τὸ πέλαγος ὑπέρσχῃ, τρέμων κάθηται καὶ παλλόμενος.??